Miokloni i referohet një goditje të papritur, të pavullnetshme të muskujve ose një grupi muskujsh.
Në formën e tij më të thjeshtë, Miokloniti përbëhet nga një tronditje e muskujve e ndjekur nga relaksimi.
Lemza është një shembull i këtij lloji të Mioklonit. Shembuj të tjerë të njohur të Mioklonitit janë dridhjet apo trembjet papritura të muskujve që ndodhin kur fillon tju zeri gjumi.
Këto forma të thjeshta të Mioklonit ndodhin tek njerëz normalë, të shëndetshëm dhe nuk shkaktojnë vështirësi.
Kur ndodh më shpesh, Mioklonit mund të përfshijë kontraktime të vazhdueshme, si shok, në një grup muskujsh.
“Hedhjet” apo dridhjet e shpeshta të mioklonit mund të zhvillohet tek njerëzit me sklerozë të shumëfishtë, sëmundjen e Parkinsonit ose në sëmundjen e Alzheimerit .
Çrregullimet mioklonike zakonisht ndodhin tek personat me epilepsi, një çrregullim në të cilin aktiviteti elektrik në tru bëhet i çrregulluar dhe çon në kriza .
Shkaqet:
Miokloniti mund të zhvillohet në përgjigje të infeksionit, dëmtimit të kokës ose palcës kurrizore, goditje në tru, tumoreve të trurit, dështimit të veshkave ose të mëlçisë, sëmundjes së ruajtjes së lipideve, helmimit kimik ose të barnave ose çrregullimeve të tjera.
Mund të shfaqet sinjë gjendje e vecantë , por më së shpeshti është një nga simptomat e lidhura me një shumëllojshmëri të gjerë të çrregullimeve të sistemit nervor.
Trajtimi:
Trajtimi i mioklonitit përqendrohet në medikamente që mund të ndihmojnë në uljen e simptomave.
Medikamenti i parë i rekomanduar është klonazepami, një lloj qetësuesi.
Shumë prej ilaçeve të përdorura për mioklonit, të tilla si barbiturates, fenitoin dhe primidone, përdoren gjithashtu për të trajtuar epilepsi.
Valproati i natriumit është një terapi alternative për mioklonit dhe mund të përdoret edhe vetëm ose në kombinim me klonazepam.
Miokloniti mund të kërkojë përdorimin e barnave të shumëfishta për trajtim efektiv.
Prognoza:
Forma të thjeshta të mioklonit ndodhin në njerëz normalë, të shëndetshëm dhe nuk shkaktojnë vështirësi. Në disa raste, mioklon fillon në një rajon të trupit dhe përhapet në muskujt në zona të tjera. Raste më të rënda të mioklonit mund të shtrembërojnë lëvizjen dhe kufizojnë ashpër aftësinë e një personi për të ngrënë, biseduar ose për të ecur.
Këto lloje të mioklonit mund të tregojnë një çrregullim themelor në tru ose në nerva. Megjithëse klonazepami dhe valproati i natriumit janë efektive në shumicën e njerëzve me mioklonit.
Disa njerëz kanë reaksione negative ndaj këtyre barnave. Efektet e dobishme të klonazepamit mund të zvogëlohen me kalimin e kohës nëse individi zhvillon një tolerancë ndaj këtij ilaçi.
Shkencëtarët në Institutin Kombëtar të Çrregullimeve dhe Sëmundjeve Neurologjike po kërkojnë të kuptojnë bazën biokimike themelore të lëvizjeve të pavullnetshme dhe të gjejnë trajtimin më efektiv për çrregullimet e mioklonit dhe të lëvizjeve të tjera.
Hulumtuesit mund të jenë në gjendje të zhvillojnë trajtime të barnave që synojnë ndryshime të veçanta biokimike të përfshira në mioklon.
Duke kombinuar disa prej këtyre barnave, shkencëtarët shpresojnë të arrijnë një kontroll më të madh të simptomave mioklonike.
