A ka qenë vërtet i infektuar me sëmundjen e gonorresë, Casanova? Një studim shkencor ka zbuluar se nuk ka asnjë provë apo “gjurmë” të kësaj sëmundje tek ai. Sipas studiuesve, këtë teori ai e përdori në favor të imazhit të tij, si dashnori më i madh i të gjitha kohërave.
Giacomo Casanova kishte treguar sesi kishte pasur raporte me shumë gra, duke u vetëshpallur kështu si “dashnori më i mirë i të gjitha kohërave”.
Mirëpo, studiuesit shpjegojnë se ai mund t’i ketë sajuar gjithë këto histori, pasi nuk gjejnë asnjë provë që ai të ketë qenë prekur ndonjëherë nga gonorreja.
Avanturieri italian kishte shkruar në kujtimet e jetës së tij, se po vuante nga një infeksion i transmetuar seksualisht.
Autobiografia e tij, “Histoire de ma vie” (Historia e jetës time) konsiderohet si një nga burimet më autentike të zakoneve dhe normave të jetës shoqërore evropiane gjatë shekullit të 18-të.
Siç nuk ishte e pazakontë për kohën, Casanova, në varësi të rrethanave, përdorte më shumë ose më pak emra fiktive, të tilla si baron ose numërimin e Farussi (emri i nënës së tij) ose Chevalier de Seingalt (shqiptuar [sɛɡɑl] si në frëngjisht) 4] Ai shpesh nënshkroi veprat e tij Jacques Casanova de Seingalt, pasi filloi të shkruante në frëngjisht pas emigrimit të tij të dytë nga Venediku.
Casanova është bërë kaq i famshëm për punët e tij shpesh të komplikuara dhe të sajuara me gratë, se emri i tij tani është sinonim i “gruas”. Ai shoqërohej me mbretërit, papët dhe kardinalët evropianë, krahas personaliteteve si Voltaire, Goethe dhe Mozart.
Vitet e fundit të jetës, ai i kaloi si bohem dhe shkroi historinë e jetës së tij.
