Homeri (Iliada): O Zeus, mbret dodonas e pellazgjik që banon larg që kujdesesh për Dodnën dimërkeqe… I biri i shkëlqyshëm i Lethos të Pellazgut, Hipotheu e tërhiqte prej këmbe përmes përleshjes së tmerrshme (kufomën e Patroklit të vrarë) lidhur me tërkuzë nga kyçi i këmbës, për t’i bërë qejfin Hektorit dhe trojanëve.
I pari, foli Akili hyjnor këmbëshpejti: “Kush je ti prej burrave, që kundër meje guxon të vish? Është fatkeq ai djalë, që mërinë time kundërshton.”
Atij menjëherë iu përgjigj i biri i shkëlqyer i Pelegronit: “O Pelid zemërgjerë, për fisin tim pse pyet? Jam nga Paionia pjellore dhe e largët, burrave paionë heshtëgjatë u prij, kam njëmbëdhjetë ditë që kam ardhur në Ilion…”
Fransua Pukëvil: Përveç trimërisë, që është e natyrshme te shqiptarët, ata janë krejt të çiltër, gjë që s’është karakteristike për orientalët.
Napoleon Bonaparti: Nuk dimë nëse këta kavalierë shqiptarë të shpejtë dhe me mjekra, janë njerëz apo demonë.
Xhorxh Bajron: Të rreptë bijtë e shqipes! Po vetitë nuk u mungojnë, veç t’ishin më të arrira.
Aleksandër Duma: Tokë shkëmbinjsh, djep trimash dhe njerëz të fortë.
Alfred Gilleron: Epiri, kjo Zvicër e antikitetit, kishte një monument lavdie nënprijësin e tyre Pirro, një komandant i përkryer.
Aleksander Degrand Jules: Sado të varfër të jenë malësorët, janë krenarë të presin miq. Sipas tyre, shtëpia është e Zotit dhe e mikut.
Fred Xhorxh Uilliams: Ky është një komb luftëtarësh, të cilët, ndoshta, për nga trimëria, krenaria dhe shpërfillja e frikës mund të maten me çdo tjetër në botë.
Franc Babuger: Shqiptarët kanë një frymë perëndimore, ata janë të gjallë dhe kuriozë, të gëzueshëm e të hapët në miqësi.
Stefan Cvajg: Njeri i jugut, gjithmonë njeri i jugut, ai për të mos qenë i ngrirë, sjell me vete kudo diellin e vendit të vet. Ai ka nevojë për përzemërsi, përzemërsi njerëzore, për ngrohtësi ndjenjash, për shokë e miq. Ai është gjithnjë flakë, nuk mund të rrije i ftohtë, ftohtësia do ta mbyste…
Branislav Nusic (shkrimtar serb, 1864-1938): “Shqiptarët janë autoktonë, të cilët gjatë të gjitha dyndjeve të popujve, e ruajtën tipin dhe karakterin e vet në mënyrë të theksuar. Ata u bënë ballë sulmeve të romakëve, mësymjeve të dendura të sllavëve, të cilët ua pushtuan të gjitha fushat, ultësirat dhe lumenjtë”.
Edwin Jasques (shkrimtar): “Ilirët ose shqiptarët, këta bijë të paeupur, ishin luftëtarë të shqipes, trashëgimtarë të denjë të Akilit, Filipit, Aleksandrit të Madh dhe Piros së Epirit…”.
Edwin Pears (shkrimtar, historian anglez, 1835-1919): “Shqiptarët janë pasardhës të racës më të vjetër të Gadishullit Ballkanik, gjegjësisht të racës ariane, duke e nxjerrë këtë fjalë nga dy rrënjët e fjalëve shqipe: Ar dhe Anë, që d.m.th. Njerëz të arit të pastër”.
Maurice Druon (sekretar i Akademisë frënge 1918-2009): “Shqiptarët i përkasin popujve më të vjetër se vetë historia. Gjyshërit e shqiptarëve merrnin pjesë në luftën e Trojes, të udhëhequr nga Akili (në njërën anë) dhe Hektori (në anën tjetër)”.
Nikolla Jorga (historian rumun 1871 -1940): “Populli shqiptar së bashku me baskët, janë më të vjetrit në Evropë”.
Maximilian Lambertz (folklorist, linguist, albanolog austriak 1882 -1963): “Historia e Vërtetë e njerëzimit do të jetë e shkruar, vetëm kur ajo do të shkruhet me pjesëmarrjen e shqiptarëve”.
Lamartine (poet, politikan francez 1790-1869): “Ky komb e ky popull nuk merret nëpër këmbë… Kjo është toka e heronjve të të gjithë kohërave… Homeri aty gjeti Akilin, grekët Aleksandrin e Madh, turqit Skënderbeun, njerëz këta të së njëjtës racë, të të njëjtit gjak”.
-M. Hyacinthe Louis Hecquard (eksplorator francez, 1814 -1866): “Në asnjë vend të botës femrat nuk janë më të respektuara dhe nuk ushtrojnë një veprimtari më të fuqishme se shqiptaret dhe disa nëna shqiptare kanë përzënë prej shtëpisë bijtë e vet pasi ata ishin larguar nga fronti i luftës. Ato i kishin kthyer në fushën e betejës”.
Lord Bajroni: (shrimtar, politikan, 1788-1824) “Shqiptarët me kostumet e tyre bëjnë një peizazh më të mrekullueshëm në botë… Shqiptarët janë raca njerëzore më e bukur që ekziston, trima më të fortë se kështjellat e tyre”.
Henry Noel Brailsford (gazetar anglez, 1873-1953): “… Shqiptari ‘primitiv’, në fakt është ‘mbinjeriu’ për të cilin Niçe ëndërronte”.
Giusepe Katapangu: “Atlantida, e zhdukur para 12.000 vjetësh, ishte tokë e ilirëve (pellazgëve), të cilët shpëtuan nga përmbytja e Atlantidës dhe filluan civilizimet e reja në të gjitha kontinentet, sidomos në Evropë, Afrikë dhe Azinë e Vogël”!
Agostino Ribeco (italian): “Te drejtat mijëvjeçare të shqiptarëve, etnografike dhe gjeografike, shtrihen prej kohërave të vjetra në Iliri, Maqedoni dhe Thesali”.
