Sergei Lavrov dhe Mike Pompeo së shpejti do të takohen në Helsinki për të diskutuar të ardhmen e Venezuelës.
Javën e kaluar, Rusia dhe Kuba mund të kenë penguar një komplot të mbështetur nga SHBA për një transferim paqësor të pushtetit nga Nicolas Maduro në një qeveri kalimtare të udhëhequr nga presidenti i përkohshëm Juan Guaido dhe zyrtarët më të lartë të Venezuelës, përfshirë Ministrin e Mbrojtjes Vladimir Padrino dhe Gjykatës Supreme të Drejtësisë Maikel Moreno .
Putin shprehu pakënaqësinë e Rusisë me ndërhyrjen e SHBA-së në Venezuelë.
Standardi gjeopolitik i SHBA-së në Venezuelë tani kërcënon të prishë disa korsi bashkëpunimi të mbetura në marrëdhënie. Këshilltari për sigurinë kombëtare të Shtëpisë së Bardhë, John Bolton, bëri të qartë më 1 maj: “Kjo është hemisfera jonë, nuk është vendi ku rusët duhet të ndërhyjnë”.
Rusia beson se rreziku i një ndërhyrjeje ushtarake amerikane në Venezuelë është e ulët. Por, politikisht, Trump është shumë i angazhuar për një “fitore” në Venezuelë.
Mbështetja e Rusisë për Maduron është nxitur nga interesat financiare dhe energjetike, si dhe nga vizioni i Kremlinit për një rend botëror shumëpolar, ku Rusia duhet të bllokojë përpjekjet e SHBA-së për ndryshimin e regjimit në shtetet sovrane miqësore me Moskën.
Për Moskën, një marrëveshje e barabartë me Venezuelën, ku Rusia ndihmon SHBA-të për një tranzicion kushtetues, duhet të përfshijë një koncesion po aq të rëndësishëm nga SHBA-të për të ushtruar presion ndaj Kievit për të zbatuar plotësisht marrëveshjet Minsk-2 që do të shkurtojnë sovranitetin e Ukrainës dhe do të lejojnë Moskën të mbajë një shkallë kontrolli mbi politikat e sigurisë së Kievit.
Heqja e mbështetjes ushtarake ruse për Maduro duhet gjithashtu të krahasohet me tërheqjen e ndihmës ushtarake të SHBA-së në Ukrainë.
Besimi midis Moskës dhe Uashingtonit është aktualisht jo-ekzistent. Asnjë palë nuk mund të jetë i sigurt se edhe nëse një marrëveshje është arritur, pala tjetër do ta zbatojë atë. Takimi mes Lavrov dhe Pompeo mund të jetë i hidhur nëse asnjëra palë nuk sinjalizon gatishmërinë e tyre për të negociuar.
Moska, megjithatë, e di se ngjarjet e javës së kaluar nuk janë të mira për sundimin afatgjatë të Maduro-s.
Marrëveshja që u ofrohet nga opozita (jo vetëm amnisti, por mbajtja e pushtetit të tyre në qeverinë kalimtare) është më serioze se çdo gjë që u diskutua më parë. Moska nuk ka kontroll mbi ushtrinë e Venezuelës ashtu siç kishte në Siri, ku zyrtarët pro-Assad dinin se ata dhe familjet e tyre do të thereshin nëse ata humbnin luftën. As nuk ekzistojnë forca të huaja ekspeditive me origjinë jo-ruse të furnizuara dhe financuara nga një fuqi aleate (Irani) për të bërë luftime më të rënda.
Moska është gati të ndryshojë sjellje, por është ende e paqartë nëse Uashingtoni është gati të ofrojë çmimin e duhur.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Zien” Venezuela/ Pse u shkëputën lidhjet me SHBA-në?
A do ‘ta marrë veten’ Venezuela?
Maduro kërcënon Trumpin: Do të mbulohesh me gjak nëse ndërhyn
