Olta është gazetare. Nëna e saj u diagnostikua me sëmundjen e Alzheimerit në vitin 2014.
Olta ndau historinë e nënës së saj me ne.
Pse keni vendosur të ndani historinë tuaj me ne?
Mendoj se është me rëndësi që të ngremë vetëdijen për sëmundjen e Alzheimerit.
Cilat ishin shenjat e para që dyshuat se nëna mund të kishte Alzheimer?
Kemi filluar të shohim shenja disa vjet para se të diagnostikohej, por ata ishin me të vërtetë delikate. I kemi cilësuar ato si vetëm një pjesë e moshës. Pastaj u bë më e qëndrueshme. Babai më thërriste dhe do të thoshte, ‘Mami humbi përsëri çelësat e makinës së saj dhe i gjeta në frigorifer.’ Ose: ‘Sot ajo më akuzoi për vjedhjen e bizhuterive të saj’.
Një ditë mami më thirri dhe kërkoi udhëzime për të shkuar në shtëpi. Pastaj u binda se duhej të kërkonim ndihmë mjekësore.
Si e priti familja juaj lajmin?
Nëna ime është zemra dhe shpirti i familjes sonë, kështu që na ka goditur shumë rëndë. Fokusi im fillestar po rritej për t’u kujdesur për nënën time dhe të sigurohesha që ajo të ndihej e dashur dhe e mbështetur. Në ato moment kuptova se nuk doja të rrija mënjanë ndërsa kjo sëmundje po shkatërronte familjen tonë. Kam marrë vendimin për të ndarë historinë time dhe për t’u përfshirë në Shoqatën Alzheimer. Ne duhet ta përdorim këtë dhimbje për tu ndërgjegjësuar.
Çfarë këshille keni për personat të afërmit e të cilëve kanë Alzheimer?
Kam mësuar se të familjarët që jetojnë me demencë dhe Alzheimer janë ende ata që janë dhe nuk duhet t’i trajtojmë ndryshe. Në fakt, kjo është një kohë kur ata veçanërisht kanë nevojë për t’i bërë të ndihen të përfshirë, të dashur dhe të kujdesshëm. Në fillim, unë isha aq e shqetësuar për atë që nëna ime po humbiste, saqë nuk e çmova atë që ajo kishte për të dhënë.
Çfarë mesazhi dëshironi përcillni të tjerëve për Alzheimerin?
Kjo është një sëmundje që mund të ndikojë te kushdo. Mendoja se Alzheimeri ndodhte vetëm me njerëz të tjerë. Por pastaj kuptova, pse jo ne?
Njohja e shenjave paralajmëruese është e rëndësishme. Nëse do i kisha njohur më shpejt shenjat, unë mund t’i jepja nënës më shumë opsione dhe le të merrte vendimet e saj përkujdesëse para se sëmundja përparonte.
Pse keni vendosur të bëheni “avokat” i kësaj kauze?
Unë besoj se ne duhet të përdorim dhimbjen që vjen nga kjo sëmundje për të ndërtuar ndërgjegjësimin dhe që familjet të marrin burimet që u nevojiten. Në një nivel personal, kjo sëmundje është shkatërruese. Por është gjithashtu një krizë kombëtare shëndetësore. Shumë njerëz jetojnë me këtë sëmundje.
Alzheimer është tashmë sëmundja më e shtrenjtë në vend. Kam ndjekur këtë vit Forumin e Avokimit të Shoqatës Alzheimer, dhe kam parë përfaqësues nga i gjithë vendi të cilët po luftojnë me gjithçka që kanë për t’i dhënë fund kësaj sëmundjeje.
Alzheimer mund të jetë shumë izolues, por duke u rrethuar nga kaq shumë individë dhe familje që kalojnë nëpër të njëjtën gjë, ishte energjike. Shpresoj se mund të vazhdoj të bëj pjesën time për ta bërë Alzheimer një gjë të së kaluarës.
