1. Institucioni i Presidencës me kushtetutën aktuale kosovare është më shumë në rolin e një “kryeplaku” që ekzekuton koncenzuset potenciale partiake (para)post elektorale, se sa të një “prokurori” që kurorëzon që në rastin e koalicionit PAN, pas dorëheqëjes së Ramush Haradinajt nga posti i kryeministrit, lëre që s’i ka mbetur më asnjë shpresë e koalicionimit të mëtejmë, por s’i ka mbetur as edhe një dromcë e “bashkëjetesës” së mëtejme as sociale e lëre më politike.
2. Tjetër, shihet qartësisht dhe pa ekuivoke, që i njëjti me “fletërrufenë” e lëshuar ka për qëllim vetëm blerjen e kohës (por, tashmë jo për gjithë “lokomotivën elektorale të PAN-it” për PDK-n, e cila pas tri mandateve nën udhëheqjen e Kosovës është shpenzuar e lodhur aq shumë sa që lirshëm mund të kualifikohet edhe si krizë elektorale.
Kjo i bie që presidenti me eufemizëm na del si një “avokat” tejet i dobët, që më shumë do e dëmtojë se sa ndihmojë, këtë subjekt politik në zgjedhjet në horizont.
3. Presidenti Thaçi, gjithashtu me këtë “fletërrufe”, padyshim të vonuar dhe të dëmshme për PDK-n, duke dëshmuar lojalitet dhe aspak racionalitet politik, shkelë me të ”katër këmbët” Marrëveshjen Koalicionale të PAN-it për vazhdimin e mëtejmë të qeverisjes politike me vendin.
Sepse dorëheqja e kryeministrit Haradinaj, ishte përveç befasisë së hidhur (sidomos për presidentin dhe shefat e subjekteve tjera, mbi të cilat zakonisht PDK-ja diktonte si kohën ashtu momentin e rrëzimeve të qeverive), ishte edhe një “diktat” tjetërfare për ta diskredituar e kompromituar sa më shumë në sytë e publikut, “boss-in” e dredhive dhe manipulimeve të gjitha prapaskenave makiaveliste, të pasluftës…!
