Legjendat, madje edhe ato të kinemasë si ajo, nuk kanë moshë. Ato janë ide platonike, modele unike dhe perfekte, të cilat – në rastin e Sophia Loren, e cila sot feston 85 vjetorin, – mishërojnë më të mirën e Italisë, atë që u ngrit pas luftës dhe u bë idhull në skenën botërore.
Pothuajse 60 vjet më parë ajo e nisi duke hedhur gurë në filmin “La Ciociara” të Vittorio De Sica, një skenë që hyri në imazhet vizuale bashkëkohore. Për atë interpretim Loren fitoi dhe Oskarin.
“Ajo është shumë e bukur, shumë italiane. Kur lëviz, kur ecën, ajo është vet Italia” – ka thënë Roberto Benigni.
Striptizmi i saj i veshur, seksi por edhe plot humor, Loren është jo vetëm ikonë e kinemasë por është bërë burim frymëzimi për shumë stilistë si Milo Manara, Liberatore dhe Eric Stanton.
“Ajo kishte gjithçka, kishte bukuri, seksi dhe plot talent” – thotë admiruesi i saj Woody Allen.
Sophia Loren nuk i ka zhgënjyer asnjëherë admiruesit e saj, një interpretuese e shkëlqyeshme, e aftë të kalojë nga komedia italiane në intensitetin e heroinave të neorealizmit. Sot, 85 vjeçe, ajo sapo ka ngjyrosur rolin e saj në filmin e djalit të vet Edoardo Ponti.
‘Krenaria dhe Pasioni’ Në vitin 1957, Loren luajti në filmin e saj të parë në Hollivud, Krenarinë dhe Pasionin, i filmuar në Paris dhe me aktorët e njohur Cary Grant dhe Frank Sinatra.
Në të njëjtën kohë, ajo u përfshi në një trekëndësh dashurie kur të dy Grant dhe një prodhues italian i filmit me emrin Carlo Ponti deklaruan dashurinë e tyre për të. Megjithëse ajo kishte një grimcë dashurie për një shok shkolle në Grant, Loren në fund zgjodhi Pontin, një burrë i cili ishte dyfishi i moshës dhe gjysma e lartësisë së saj.
Martesa e Loren dhe Pontit megjithatë mbetet një nga rrëfimet e rralla, zemërmuese të suksesit mes marrëdhënieve të famshëm. Ata mbetën të martuar lumturisht deri në vdekjen e Pontit në 2007. Sipas Loren, sekreti i marrëdhënies së tyre ishte mbajtja e një profili të ulët pavarësisht nga statusi i tyre i famshëm. “Shfaqja e njeriut të njohur është ajo që ne bëjmë, jo ajo që jemi”, tha ajo.
Në një film paralel me fëmijërinë e saj, Loren luajti një nënë në mënyrë të dëshpëruar duke u përpjekur të sigurojë vajzën e saj në Romën e shkatërruar nga lufta. Filmi e shndërroi Loren në një personazh të famshëm ndërkombëtar, duke e fituar çmimin e Akademisë në vitin 1961 për Aktoren më të mirë udhëheqëse. Ajo ishte aktorja e parë që fitoi çmimin për një film jo në gjuhën angleze.
Shfaqjet e saj më të shquara të viteve 1960 përfshijnë Dje, Sot, dhe Nesër (1963), i cili fitoi Oskarin për Filmin më të Mirë të Jashtëm, Martesën, Stilin Italian (1964), për të cilin fitoi një tjetër nominim Oskar për Aktoren më të Mirë, dhe ‘Një Konteshë nga Hong Kong’ (1967), me Marlon Brando.
