Çregullimet e qelizave plazmatike janë të rralla. Ato fillojnë kur një qelizë e vetme plazmatike shumëfishohet shumë.
Grupi rezultues i qelizave gjenetikisht identike (i quajtur klon) prodhon një sasi të madhe të një lloji të vetëm të antitrupave (imunoglobulinën). Qelizat plazmatike zhvillohen nga qelizat B (limfocitet B), një lloj qelizë e bardhë e gjakut që prodhon normalisht antitrupa. Këto proteina ndihmojnë trupin të luftojë infeksionin.
Qelizat plazmatike janë të pranishme kryesisht në palcën e eshtrave dhe nyjet limfatike. Cdo qelizë plazma ndahet në mënyrë të përsëritur për të formuar një klon. Qelizat e një kloni prodhojnë vetëm një lloj antitrupi specifik. Për shkak se ekzistojnë mijëra klone të ndryshme, trupi mund të prodhojë një numër të madh të antitrupave të ndryshëm për të luftuar mikroorganizmat e shumta infektive, ndaj të cilave trupi është i ekspozuar.
Në çrregullimet e qelizave plazmatike, një klon i qelizave plazmatike shumëfishohet në mënyrë të pakontrollueshme.
Si rezultat, ky klon prodhon sasi të madhe të një antitrupi të vetëm (antitrupi monoklonal) i njohur si proteina M. Në disa raste (si për shembull me gammopathies monoklonal), antitrupi i prodhuar është i paplotë, i përbërë vetëm nga zinxhirë të lehta ose zinxhirë të rëndë (antitrupat funksionale normalisht përbëhen nga dy palë të dy zinxhirëve të ndryshëm të quajtur zinxhir të lehtë dhe zinxhir të rëndë).
Qelizat anormale të plazmës dhe antitrupat që prodhojnë janë të kufizuara në një lloj, dhe nivelet e llojeve të tjera të antitrupave që ndihmojnë në luftimin e infeksioneve bien.
Kështu, njerëzit me çrregullime të qelizave plazmatike shpesh janë në rrezik më të lartë të infeksioneve. Numri gjithnjë në rritje i qelizave anormale të plazmës gjithashtu pushton dhe dëmton indet dhe organet e ndryshme, dhe antitrupi i prodhuar nga kloni i qelizave plazmatike ndonjëherë mund të dëmtojë organet vitale, veçanërisht veshkat dhe kockat.
Çrregullimet e qelizave plazmatike nga më të zakonshmet tek ato më të rralla përfshijnë:
Gammopathy monoclonal me rëndësi të papërcaktuar;
Mieloma e shumëfishtë;
Makroglobulinemia (e rrallë);
Sëmundjet e zinxhirit të rëndë (të rralla);
Këto çrregullime janë më të zakonshme tek njerëzit e moshuar;
