Italia është e gjitha e izoluar. Shkollat dhe universitetet janë të mbyllura, lojërat e futbollit janë pezulluar, restorantet nuk punojnë po ashtu. Vetëm dyqanet ushqimore dhe farmacitë lejohen të qëndrojnë të hapura, dhe vetëm udhëtimi absolutisht i nevojshëm është i lejuar.
Dikush mund të mendojë se vendet e tjera të Bashkimit Evropian do t’u dërgonin miqve të tyre italianë disa furnizime, veçanërisht pasi italianët e kanë kërkuar atë. Ata nuk kanë dërguar asgjë.
Mungesa e turpshme e solidaritetit e vendeve të BE-së me italianët tregon një problem më të madh: Çfarë do të bënin vendet evropiane nëse njëri prej tyre do të përballej me një krizë edhe më të rëndë?
Mekanizmi i Unionit për Mbrojtjen Civile është emri i çuditshëm nën të cilin vepron qendra e krizave të BE-së, Qendra e Koordinimit të Përgjigjes së Emergjencave. Monitoron katastrofat natyrore dhe ato të shkaktuara nga dora e njeriut, dhe kur një shtet anëtar i BE-së nuk mund të trajtojë më një krizë vetë, ai mund të mbështetet tek qendra. Qendra përcjell thirrjen tek vendet e tjera anëtare, të cilat më pas mund të ndihmojnë vullnetarisht. (Ndihma rimbursohet më vonë nga vendi marrës.)
Dy vjet më parë, për shembull, me zjarret e pyjeve që u përhapën në të gjithë vendin, Suedia iu drejtua Qendrës së Koordinimit të Reagimit të Emergjencave, dhe lutja e Stokholmit mori përgjigje të përzemërta. Portugalia dërgoi dy avionë zjarrfikës; Gjermania kontribuoi me pesë helikopterë dhe 53 zjarrfikës; Lituania dërgoi një helikopter dhe Norvegjia tetë. Franca dërgoi 60 zjarrfikës dhe dy avionë; Danimarka dërgoi 60 zjarrfikës; Polonia dërgoi mbi 130 zjarrfikës dhe më shumë se 40 kamionë zjarri. Italia, dërgoi dy avionë.
Muajin e kaluar, kur COVID-19 filloi të përhapej me shpejtësi në Itali, vendi bëri apel për ndihmë përmes Qendrës së Koordinimit të Reagimit të Emergjencave. “Ne kërkuam furnizime të pajisjeve mjekësore dhe Komisioni Evropian ia përcolli thirrjen vendeve anëtare,” më tha përfaqësuesi i përhershëm i Italisë në BE, Maurizio Massari. “Por nuk funksionoi.”
Deri më tani, asnjë shtet i vetëm anëtar i BE nuk i ka dërguar Italisë furnizimet e nevojshme. Kjo është tragjike për një vend me aq njerëz të infektuar dhe a viktima.
Më 12 mars, një aeroplan kinez zbarkoi në Romë , me nëntë ekspertë mjekësorë dhe 31 tonë pajisje mjekësore përfshirë pajisje të njësisë së kujdesit intensiv, pajisje mbrojtëse mjekësore dhe ilaçe antivirale.
Italia tashmë ka parë qartë mungesën e solidaritetit të Evropës. Gjatë krizës së refugjatëve për 2015, rreth 1.7 milion njerëz mbërritën në territorin e BE, kryesisht në Itali dhe Greqi (me Gjermaninë dhe Suedinë destinacionet më të zakonshme), por në vitin 2017 disa vende anëtare të BE-së ende po refuzonin t’i pranonin ata. “Kriza e koronavirusit është e ngjashme me krizën e refugjatëve: Vendet që nuk preken menjëherë kryesisht nuk janë të gatshëm të ndihmojnë,” tha Massari.
“Vende të ndryshme padyshim kanë perceptime të ndryshme. Ne mendojmë se koronavirusi është një kërcënim global dhe evropian që ka nevojë për një përgjigje evropiane, por vendet e tjera nuk e shohin në atë mënyrë. “
Si do të përgjigjeshin aleatët evropianë në rast krize edhe më shkatërruese sesa koronavirusi, le të themi, një sulm masiv në internet që shkatërron pushtetin për një periudhë të zgjatur kohe?
Fakti që asnjë vend, me përjashtim të mundshëm të Kinës, nuk mund të mbijetojë pa aleatë të afërt është arsyeja që NATO u themelua 71 vjet më parë dhe Komuniteti Evropian i Qymyrit dhe Çelikut tre vjet më vonë.
Shtetet anëtare të NATO-s supozohet të bëjnë çmos për të mbrojtur vendet e tyre, por të gjithë e dinë se kanë nevojë për njëri-tjetrin.
Aleatët e Italisë po tregojnë se Italia nuk mund të mbështetet tek ata, dhe kjo do të thotë se Italia mund të kthehet gjithnjë e më shumë drejt Kinës.
Do të mbetet anëtar i palëkundur i BE-së dhe NATO-s, por pse duhet të mbështesë aleatët e saj të ndryshëm evropian herën tjetër? Dhe pse duhet t’i kushtojë vëmendje thirrjeve të aleatëve evropianë që ajo të anulojë pjesëmarrjen e saj në iniciativën “Rruga e re e Mëndafshtë”, të Kinës, së cilës iu bashkua vitin e kaluar.
Nëse Evropa nuk mund të dërgojë maska për fytyrën, pse duhet të mbajë Italia rreth 6.000 trupat e saj në misione të huaja?
Në të vërtetë, me mungesën e solidaritetit aktual, BE mund të humbasë dashurinë e Italisë, dhe Kina me kënaqësi do të vazhdojë të përfitojë nga situata. Kjo nuk duhet të ndodhë.
Përkthyer dhe përshtatur nga Foreign Policy/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Shpërthen” politikani italian: Koronavirusi nuk ekziston
“Ne nga spitali, ju nga shtëpia.. i heqim kurorën këtij virusi”
“Korona po ngadalësohet”
