*Nga Paolo Valentino
Në vitin 2012, në vazhdën e epidemisë globale Sars, qeveria gjermane porositi Institutin Robert Koch dhe ekspertë të Ministrisë së Shëndetësisë për të simuluar një përhapje të mundshme të një pandemie shkatërruese në Gjermani. Rezultati ishte një analizë shumë e detajuar e rrezikut ekstrem, duke përfshirë masat që do të ishin të nevojshme për të mbrojtur popullsinë dhe të përpiqeshin të frenojnë përhapjen e infeksionit.
Studimi, i mbajtur në arkivat e Bundestag-ut dhe i ndjekur nga Kristina Dunz, një gazetare për Rheinische Post, parashikon në mënyrë mbresëlënëse atë që ka ndodhur dhe po ndodh me Covid-19. Virusi i imagjinuar në skenar ka origjinën në Azi, ku kërcimi te njerëzit vjen nga tregjet e kafshëve të egra, por rreziku dhe madhësia e tij, vijnë vetëm disa javë më vonë. Periudha e inkubacionit është 3 deri në 5 ditë, por mund të ndryshojë në një hapësirë prej 2 deri në 14 ditë. Infeksioni ndodh nga përhapja e pikave ose nga kontakti. Simptomat janë ethe, kollë e thatë, vështirësi në frymëmarrje, dridhje, dhimbje koke. Fëmijët dhe të rinjtë e kapërcejnë infeksionin relativisht herët, por të moshuarit kanë shumë pak mundësi për të mbijetuar.
Masat e vendosura nga qeveria janë masive: izolimi dhe karantina për të sëmurët, mbyllja e shkollave, anulimi i çdo lloj ngjarje publike, kufizime të mëdha për lëvizjen e njerëzve në mjedis të hapur.
Pyetja e paraqitur nga zbulimi është e pashmangshme: Pavarësisht se kishte një analizë kaq të plotë të rrezikut, a e ka nënvlerësuar qeveria gjermane epideminë Covid-19?
Ekspertët e Institutit Robert Koch pranojnë ngjashmëritë midis simulimit dhe krizës aktuale, por kundërshtojnë se situata virtuale dhe reale janë të krahasueshme:
«Në skenarin Modi-Sars 2012 nuk ishte një parashikim për zhvillimin dhe pasojat e një pandemie, por e një skenari ekstrem të shkaktuar nga një patogjen imagjinar, për të ilustruar dëmet e mundshme teorike të një sëmundjeje që mund të transmetohet nga një qenie njerëzore në tjetrën”, thotë Susanne Glasmacher, zëdhënëse e Institutit Koch.
Megjithatë, zbulimi i dokumentit mbetet tronditës. Skenari i Apokalipsit gjithashtu imagjinon një kohëzgjatje të epidemisë prej pothuajse tre vjet dhe vlerëson një shkallë vdekshmërie prej 10% të atyre të infektuar, domethënë më shumë se 7 milion vdekje si pasojë direkte e infeksionit. Realiteti sjell që drejtori i të njëjtit institut, Lothar Wieler, pranon se nëse masat kufizuese mbrojtëse të shpallura nga qeveria nuk respektohen, Gjermania “në dy ose tre muaj mund të ketë dhjetë milion infeksione”.
Diferenca e rëndësishme është se përqindja e vdekshmërisë për fat të mirë mbetet shumë e ulët për momentin: Në fakt, janë regjistruar “vetëm” 30 vdekje.
Ka pasur një nënvlerësim fillestar, por jo vetëm në Gjermani, është pranuar edhe nga Presidentja e Komisionit Evropian, Ursula von der Leyen. Në Republikën Federale, problemi është përkeqësuar nga ndërlikimet e sistemit federal, për shkak të historisë së tij, i cili parandalon menaxhimin e centralizuar të krizave.
Megjithatë, edhe një deputet i opozitës, liberal Andrew Ullmann, i cili është edhe profesor i Epidemiologjisë në Wuerzburg, i jep qeverisë gjermane përfitimin e dyshimit: “Edhe ekspertët më të mëdhenj kanë nënvlerësuar dinamikën e virusit në fillim, unë gjithashtu mendova se disa masa rajonale, siç janë mbyllja e kopshteve ishin të mjaftueshme. Kushdo që tregon gishtin ndaj qeverisë, duhet ta bëjë këtë edhe kundër vetvetes: Në raste të tilla, nuk ka një përgjigje model, tashmë të parafabrikuar plotësisht, edhe nëse në vitin 2012 është bërë një simulim akademik”.
/ Përkthyer dhe përshtatur për Konica.al nga Corriere della Sera
