Edhe nëse shtatzënia e tyre e parë rezulton në një fëmijë me kohë të plotë, gratë që kishin komplikime mund të rrezikojnë më shumë nga lindja para kohe herën tjetër, thonë studiuesit.
Gratë që lindin bebe me kohë të plotë konsiderohet se kanë një rrezik të ulët për të lindur para 37 javësh në shtatëzënitë e mëvonshme. Por nuk ishte e qartë se si ndërlikimet e shtatzënisë ose rezultatet e dobëta gjatë lindjes mund të ndikojnë në atë rrezik.
Për ta zbuluar, studiuesit e udhëhequr nga Dr. Liv Kvalvik, një profesor i asociuar dhe shok i Universitetit të Bergenit në Norvegji, analizuan të dhëna për shtatzënitë e para dhe të dyta midis më shumë se 302,000 grave Norvegjeze midis 1999 dhe 2015.
Ata u përqëndruan në preeklampsi (presione anormalisht të larta të gjakut dhe proteina të tepërta në urinë); abstruksioni i placentës (kur placenta largohet nga barku i nënës); fetale; vdekja neonatale (brenda 28 ditëve pas lindjes), dhe pesha e ulët e lindjes për moshën gestacionale.
Në krahasim me gratë që nuk kishin asnjë nga këto ndërlikime, rreziku i lindjes së parakohshme në shtatzëninë e dytë ishte dy herë më i lartë në mesin e grave që kishin një nga ndërlikimet në shtatzëninë e tyre të parë. Rreziku trefishohej për gratë që kishin dy ose më shumë komplikime.
Rreziku i lindjes së parakohshme në shtatzëninë e dytë ishte 3% tek gratë pa komplikime; 6% për ato që kishin preeklampsi; 7% për ata që kishin abstruksion placental; 13% për ato që lindën foshnja të vdekura ; 10% për ato, të sapolindurit e të cilave vdiqën brenda 28 ditësh, dhe gati 7% për ato, foshnja e të cilave ishte e vogël për moshën e saj gestacionale.
Studiuesit vunë në dukje se është vërejtur vetëm një të ndikim në vend të një lidhje shkak-pasojë.
Në një njoftim për shtyp, Kvalvik dhe kolegët e saj thanë se studimi sugjeron që komplikimet e shtatzënisë mund të kenë shkaqe themelore të zakonshme me lindjen e parakohshme që vazhdon nga shtatzënia në shtatzëni. Gjetjet mund të ndihmojnë në identifikimin e grave në rrezik të rritur të lindjes së parakohshme, thanë ata.
Gjetjet u botuan 29 Prill në BMJ.
