Kërcënimi histrionik i Donald Trump javën e kaluar për të “ndërprerë të gjitha marrëdhëniet” me Kinën mori një përgjigje të turpshme nga Pekini. “Një çmenduri e tillë është një produkt i qartë i ankthit që SHBA ka pësuar që kur Kina filloi rritjen e saj globale,” komentoi Global Times.
Pohimeve nuk i mungonte plotësisht e vërteta. SHBA dhe aleatët e saj perëndimorë shqetësohen për ngritjen e statusit të superfuqisë së Kinës.
Dhe keqmenaxhimi i krizës Covid-19 nga Trump, i cili duket gjithnjë e më i pabalancuar, e bën presidentin e Kinës, Xi Jinping, të duket si kompetent në krahasim.
Tarifat më të larta për importet kineze, dhe kontrollet mbi eksportet hi-tech të SHBA dhe investimet e brendshme kineze, u zgjodhën javën e kaluar për të përfshirë masa të reja që synojnë gjigantin e telekomit, Huawei.
Një marrëveshje tregtare kompromisi e rënë dakord në fillim të këtij viti është në rrezik.
Frika dhe armiqësia ndaj të huajve, ankesa dhe e drejta ekonomike dhe një ndjenjë e fuqishme e jashtëzakonshmërisë amerikane, të gjitha ndjenjat që ushqejnë konfrontimin me Kinën, janë shtyllat ndërtuese të koalicionit të djathtë nacionalist, populist, kuazi-racist që Trump mblodhi në 2016.
Duke pasur parasysh këtë kontekst, ishte plotësisht e parashikueshme që Trump do të përpiqej të largonte vëmendjen duke akuzuar Pekinin për përkeqësimin e krizës. Me politikën e brendshme të polarizuar, amorale të politikës së brendshme, ishte e parashikueshme që ai të shfrytëzonte këtë tragjedi për të sulmuar rivalin e tij demokrat, Joe Biden.
Të gjitha këto që thanë, shumë veprime të ndërmarra nga udhëheqja e partisë komuniste të Kinës, si gjatë krizës Covid-19 ashtu edhe më parë në lidhje me demokracitë perëndimore, janë gjithashtu një shkak për shqetësimin e vërtetë.
Xi u vonua për të paralajmëruar botën për seriozitetin e shpërthimit të Wuhan. Duke u përpjekur fillimisht ta fshihte atë dhe duke vonuar përpjekjet e hetimit të OBSH-së, ai i bëri botës një dëm të madh.
Sjellja pasuese e Kinës, përdorimi i diplomatëve për të sulmuar kritikët e saj, shtypja e kritikëve dhe refuzimi i një hetimi të pavarur, ndërkombëtar për shkaqet dhe trajtimin e pandemisë është e papranueshme.
Qeveria e Pekinit gabon që luan lojën e Trump duke lejuar situatën të nxisë një konfrontim më të gjerë strategjik, ekonomik dhe potencialisht ushtarak, atë që disa ekspertë po e quajnë një luftë të re të ftohtë.
Sidoqoftë, në përgjithësi, hapja e Kinës në botë në epokën e pas Tiananmen ka qenë e dobishme për të gjithë. Maoizmi u la mënjanë, miliona njerëz dolën nga varfëria, dhe Kina, në përgjithësi, mbështet një rend global, të prosperuar, të qëndrueshëm, ku mosmarrëveshjet zgjidhen në mënyrë paqësore.
Kina nuk është Bashkimi Sovjetik. Është një rivale. Eshtë një sfiduese. Ndonjëherë luan pis. Por nuk është armike, derisa keqbërësit si Trump e detyrojnë të bëhet e tillë.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Guardian/ Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Media përhap panik për të dëmtuar Trumpin”
A është Kina fajtore për koronavirusin?
“Kina e ka humbur Europën…”
