Sot me marëveshjen për kodin e ri zgjedhor opozita ka të drejtën të thërrasë fitore, pasi ajo arriti të kapë të gjitha objektivat që i kishte vënë vetes ditët e fundit.
Ndonëse kishte arritur më parë hapjen e kutive dhe vendosjen e kamerave në qendrat e votimit, PD dhe LSI u vunë në vështirësi kur pala qeveritare as nuk pranonte të dëgjonte për kontrollin biometrik. Edhe më të vështirë e bëri situatën këmbëngulja e Ramës për të mbushur me punonjës rilindas të administratës të gjithë hierarkinë e numërimit të votave.
Po të bëhet një bilanc i shkurtër i asaj që ka ndodhur nga e diela e 31 majit e deri këtë të premte, hapat e hedhur nga opozita janë tejet të dukshme. Pesë ditë më parë, Edi Rama nuk pranonte as identifikim elektronik të zgjedhëseve dhe as hiqte dorë nga depolitizimi që e kishte shpallur si vijë të kuqe.
Me ndërhyrjen e fortë të ambasadores amerikane, homologut të BE dhe atij britanik, Lulzim Bashës iu propozua që të merrte të parën duke sakrifikuar të dytën.
E gjitha kjo u shoqërua edhe me presionet e forta të Yuri Kim, se qeveria i ka bërë të gjitha lëshimet e veta, se PD po shton kushte të reja dhe se topi tashmë kishte mbetur në bahçen e SHQUP-it.
Deri të enjten në darkë, kur Edi Rama u shfaq përballë gazetarëve në emisionin “Opinion”, ai këmbëngulte se rekomandimi i OSBE-ODHIR-it dhe kushti i fillimit të bisedimeve me BE, ishte depolitizimi i komisioneve. Ai nuk dha asnjë shenjë se mund të tërhiqej, madje njësoj si Damian Gjiknuri, kërcënoi me faktin se fjalën e fundit e ka Parlamenti, ku opozita reale mungon prej një viti.
U desh kalimi i stafetës së protagonizmit nga amerikanët tek BE, dhe propozimi i një kompromisi të këtyre të fundit, të enjten në mesditë, që e detyroi Edi Ramën të tërhiqej nga ajo që kishte insistuar dhe të pranonte kthimin tek komisionerët politikë.
Kështu brenda këtyre pesë ditëve, opozita fitoi pothuajse gjithçka mund të arrinte në atë tavolinë. Nëse të dielën e 31 majit ajo nuk kishte as identifikimin biometrik dhe as komisionerët e saj, këtë fundjavë ajo i ka fituar të dyja këto garanci.
Por, sado e madhe qoftë kjo fitore në tyryezë, ajo sërish mbetet shumë larg garantimit të zgjedhjeve të lira dhe të ndershme. Në kushtet e një regjimi monist, ku parlamenti është njëngjyrësh (siç u dëshmua edhe sot nga Rudina Hajdari), ku të gjitha bashkitë kontrollohen vetëm nga rilindja, ku mediat e mëdha i shërbejnë në kor pushtetit, ku paratë e oligarkëve dhe muskujt e krimit janë të gjitha nën urdhrat të një njeriu, është një iluzion të besosh se shmangja e vjedhjes mund të fitohet duke firmosur mbi një dokument.
Këtu rruga është ende shumë e gjatë. Prandaj përpara se të ngrejë trofeun e fitores, opozita duhet të kujtojë se marëveshja e sotme, është vetëm një etapë. Pasi ata që kanë nëshkruar sot bashkë me të janë të njëjtit që e bënë këtë edhe në 2017, kur i dhanë më shumë se gjysmën e qeverisë, gjë që nuk i pengoi aspak, që votat ti rëmbenin sërish me banditë.
