Një skenë, që tërhoqi vëmendjen e botësmë shumë se çdo episod tjetër nga rikuperimi i koronavirusit të Kinës, ishte festa në një pishinë gjigande në gusht në Wuhan, qyteti ku filloi pandemia. Gati shtatë muaj nga fillimi i bllokimit të tyre, shumë njerëz të zhytyr në ujë, kërcyen dhe bërtitën nga gëzimi ndërsa një DJ i shoqërronte me muzikë me volum të lartë. Video u bë virale. Ishte një moment i çlirimit nga rreziku i Covid dhe gjithashtu një fakt se si Kina është shumë më përpara se shumica e vendeve të tjera për t’u kthyer në normalitet. Për fat të keq, të dhënat ekonomike nuk janë aq interesante sa festa e Wuhan, por shifrat e fundit të Kinës për PBB-në, të lëshuara në 19 Tetor, ishin, në mënyrë të përafërt me ekuivalentin statistikor të festimeve ujore.
Zyrtarët raportuan se ekonomia u zgjerua me 4.9% në tremujorin e tretë krahasuar me një vit më parë, duke e konsideruar të ndryshur nga ritmi i saj para-pandemik. Ndërsa shumica e vendeve të tjera janë zhytur në recesion dhe po përplasen me një valë të re të rasteve covid-19, Kina sapo ka konfirmuar një reagimi në formë V ndaj krizës pandemike. Në mënyrë analitike, suksesi i tij është i lehtë për t’u shpjeguar. Kina bëri një gjë thelbësore të drejtë, duke izoluar virusin, krijoi mundësinë që aktiviteti të rifillojë me pak kufizime. Shkollat janë plotësisht të hapura, fabrikat po gumëzhijnë dhe restorantet mbushen plot. Për më tepër, Kina është me fat pasi ‘u izolua’ më mirë nga kërkesa e dobët globale sesa kolegët më të vegjël siç është Zelanda e Re që gjithashtu kanë bërë një punë të mirë në mbajtjen nën kontroll të pandemisë. Derisa të dalin vaksinat, të tjerët do të përpiqen të përputhen me arritjet e Kinës.
Megjithatë, qëndrueshmëria e titullit të Kinës ka maskuar një rimëkëmbje të paekuilibruar. Në shkurt, kur qeveria filloi të reduktonte me kujdes bllokimin e saj, ajo u përqendrua në rihapjen e fabrikave dhe nisjen e projekteve të reja të infrastrukturës. Është më lehtë, arsyetohet saktë të mbahen protokolle të rrepta shëndetësore në fabrika dhe në kantiere, të cilat mund të menaxhohen si mjedise gjysmë të mbyllura, sesa në qendrat tregtare ose në shkolla. Për më tepër, dispozitat e pakta të Kinës për sigurimin e papunësisë bëri që miliona njerëz, që u gjendën pa punë, duhej të shkurtonin shpenzimet. Rezultati ishte që, në fillim të rimëkëmbjes së saj, ekonomia e Kinës u ushqye nga prodhimi industrial dhe shpenzimet e investimeve. Formimi i kapitalit, kategoria në kontabilitetin e PBB-së që përfshin këto përpjekje, kontribuoi me pesë pikë përqindje në rritjen në tremujorin e dytë, ndërsa konsumi zbriti më shumë se dy pikë përqindje, duke e lënë Kinën me një normë rritjeje prej 3.2% nga viti në vit.
Të dhënat e fundit, që mbulojnë tremujorin e tretë, pasqyrojnë një rikuperim më të ekuilibruar, nëse jo i përsosur (shih grafikun 1). Kontributi nga formimi i kapitalit ra në më pak se tre pikë përqindjeje, në përputhje me normën para-pandemike, pasi shpenzimet për infrastrukturën u vonuan. Konsumi shtoi gati dy pikë përqindjeje në normën kryesore të rritjes. Kjo ishte nën lartësitë e saj para-pandemike, por një përmirësim i madh, lehtësisht i dukshëm në turmat që janë kthyer në vendet turistike, restorantet dhe dyqanet. Ndërkohë, tregtia ishte qershia mbi tortë. Megjithëse dërgesat janë ngadalësuar, pjesa e Kinës në eksportet globale të mallrave ka arritur një rekord gjatë pandemisë. Mori nxitje duke qenë fuqia e parë e madhe prodhuese që rinisi plotësisht operacionet, përveç që ishte prodhuesi më i madh në botë i pajisjeve mbrojtëse nga maskat te veshjet kirurgjikale.
Kurdoherë që të dhënat e Kinës duken kaq verbuese, është e natyrshme që skeptikët të pyesin nëse janë vërtet të besueshëm.
/Përkthyer dhe përshtatur për Konica.al nga The Economist
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
