Ndoshta ky artikull duhet të fillojë me një rrëfim. Ku përtej lehtësimit që vjen me shmangien përfundimisht të dëmit të panevojshëm të një opsioni pa marrëveshje, do të kujdesemi pak për pikat më të mira të marrëveshjes së Brexit të kryeministrit.
Sigurisht ka legjione të ekspertëve të tregtisë në mediat sociale që mund t’ju tregojnë se kush ka hequr dorë nga merluci ose ka shitur farat e patateve. Disa prej tyre madje kanë ‘punuar’ në politikën tregtare për më shumë se 24 orë.
Brexit është një zvogëlim i fuqisë dhe ndikimit britanik me një efekt negativ ekonomik që do ndihet me kalimin e kohës. Humbja e lëvizjes së lirë është një humbje e trishtueshme për lirinë individuale. Dhe marrëveshja sigurisht që do të shkaktojë disa ndërprerje tregtare në kohë të keqe kur proceset rregullatore përshtaten.
Sidoqoftë, ndryshe nga kaq shumë në të dy anët e ndarjes Remain-Leave, Brexit nuk mund të shihet si një pikë të plotë në marrëdhëniet anglo-evropiane. Kjo gjë duket të jetë një tradhti e natyrës kohore të vetë politikës demokratike, një shfaqje që duhet të vazhdojë vërtet.
Në fakt, duke hequr pjesë të mëdha të ekonomisë së bazuar në shërbimet e Britanisë nga fusha e marrëveshjes në favor të vendimeve më dinamike “ekuivalente të njëanshme”, vetë marrëveshja flet për këtë të vërtetë të patjetërsueshme politike. Ajo që humbi ose fitoi dje gjithmonë mund të rimerret ose hidhet nesër.
Duke pasur parasysh kohën festive të kësaj marrëveshjeje dhe histerinë e cila e përshëndet atë në mediat sociale, do të inkurajojmë të gjithë lexuesit të flasin në distancën që lejon kjo perspektivë më e shkëputur.
Megjithatë, për politikat e kryera, kjo ndoshta lejon gjithashtu një pikë më të mirë për të parashikuar se çfarë do të thotë marrëveshja për politikën britanike. Sepse e vërteta është se përveç atyre që kërkojnë në internet zemërimin, edhe britanikët kanë lëvizur në heshtje por me vendosmëri nga Brexit.
Ky nuk është vetëm një funksion i rëndësisë padyshim më të madhe të pandemisë, ishte e vërtetë edhe në zgjedhjet e vitit 2019. Kjo duket e çuditshme të thuhet duke pasur parasysh fuqinë gjithëpërfshirëse të sloganit “bëj Brexit”.
Megjithatë, Qeveria nuk duhet të ketë asnjë dyshim se për shumicën e njerëzve ishte pjesa “e bërë” e kësaj që me të vërtetë apeloi.
Çfarë do të thotë kjo atëherë për një Kryeministër me dallimin e pazakontë të përmbushjes së mandatit të tij në mënyrë transparente?
Sigurisht, do të ishte e çuditshme, duke pasur parasysh kohën dhe kontekstin, të mos pranojmë që Boris Johnson ka siguruar një arritje të rëndësishme diplomatike. Megjithatë, festimet do dhe duhet të mbyllen ashpër.
Kjo për arsye se londinezët prej javësh janë duke humbur jetën me shpejtësi, me pjesën tjetër të vendit që ka shumë të ngjarë të mos mbetet shumë mbrapa.
Por edhe përtej pandemisë, përmbushja e misionit të veçantë politik të dikujt është, siç mund të dëshmojë Winston Churchill, shpesh një pozicion çuditërisht i prekshëm.
Mbështetësit e Johnson janë gjithnjë e më të frustruar me prirjen e tij drejt bllokimeve.
Që instinktet e Johnson janë më në kontakt me njerëzit britanikë në ekonomitë pandemike dhe të rrjedhës së sipërme të financave publike, do të ofrojnë pak mbrojtje – të dy mund të jenë në gjendje të vendosin ndonjë manovër prapa një akuze të përgjithësuar të paaftësisë kryeministrore. Me Brexit, viti në vazhdim duket sikur është i mbushur me probleme.
Dhe çfarë të thuash për punën?
Epo duke supozuar se Keir Starmer të mos bjerë në grackën e elefantit abstenues, edhe ai do duhet të përballet me një betejë për rëndësinë, e shoqëruar nga një parti çuditërisht i ashpër. Ndryshe nga homologu i tij Tory, nuk ka asnjë kërcënim serioz për udhëheqjen e tij të vazhdueshme, por në një kontekst të një shteti të madh, shpenzimeve të mëdha, qeverisë së Torit pas Brexit nuk është aspak e qartë se cila është synimi politik i Partisë Laburiste.
Për më tepër, kontributi i Brexit në këtë ngërç intelektual është ende i pavlerësuar. Pa dyshim, entuziazmi i paepur për të Mbetur në mes të anëtarësisë së partisë – dhe rëndësia e tepërt që i kushtohej ndaljes ose kufizimit të Brexit – ka qenë burimi më i rëndësishëm i energjisë politike brenda Laburizmit që nga referendumi.
Ajo mbajti partinë së bashku gjatë mesditës së lartë të luftës së saj fraksionale, ndihmoi në rrëzimin e projektit Corbyn në zgjedhjet e 2019, përpara se ta hiqte Corbyn dhe ta zëvendësonte atë me kandidatin më të qartë në garën pasuese të lidershipit. Por nuk është aspak e qartë se çfarë ai synon të shkruajë si kapitullin tjetër.
Marrëveshja e tanishme shënon ditën kur procesi politik arriti një popull që ka ecur përpara. Thjesht mos prisni që ky fakt të pritet me shumë brohoritje festive nga Boris Johnson ose Keir Starmer.
Përkthyer dhe përshtatur nga foreign policy/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
