Klea filloi të këndonte në kishë kur ishte 7 vjeç, dhe ishte e qartë që zërin e kishte një dhuratë nga zoti.
Në të vërtetë, pak pasi familja e saj u zhvendos në njq qytet tjetër kur ajo ishte 14 vjeç, klea nënshkroi me një kontratë të pavarur dhe filloi të këndonte në lokale të ndryshme.
“Më pëlqen të lidhem me audiencën dhe të shoh njerëzit të buzëqeshin, të argëtohen dhe të kënaqen”, tha ajo. “Unë jam kaq nervoz para një shfaqje, por nuk ka asgjë si të jesh atje në skenë.”
Në moshën 18 vjecare, ajo po përgatitej për një shfaqje kur e kuptoi se nuk mund të fliste ose të përdorte anën e saj të djathtë. Nëna e saj vuri re fytyrën të varur dhe e çoi menjëherë në spital, ku mjekët i thanë se kishte pasur një goditje në tru.
“Unë u ndjeva e shkatërruar,” tha Klea. “Shkuarja në turne ka qenë gjithmonë diçka që unë dua të bëj dhe ta anuloja ishte shumë e vështirë për mua.”
Klea kaloi 10 javë në spital, duke u rikuperuar rreth 50%. Ajo vazhdoi terapinë fizike, të folurin dhe punën. Dhe ndërsa fytyra e saj ishte akoma e varur pak, ishte një moment i madh kur ajo ishte në gjendje të buzëqeshte normalisht. Të ecurit pa ndihmë ishte momenti më tronditës.
Por katër muaj pas shërimit, Klea ishte në shtëpi me familjen e saj kur kuptoi se nuk e njihte familjen ose motrën e saj. Ajo nuk kishte kujtim për disa vitet e kaluara. Fytyra e saj filloi të binte, nuk mund të fliste, dhe kishte vështirësi në këmbë.
Në spital, mjekët konfirmuan që kishte një goditje tjetër. Pasi doli nga spitali një muaj më vonë, ajo bëri rreth dy muaj terapi intensive. Patologu të folurit filloi të krijonte një album fotografik. Çdo faqe kishte një temë ose me foto dhe përshkrime, siç janë familja e saj ose aktivitetet e përditshme. Për t’i kujtuar vetes disa fakte kryesore, Klea bëri një video që shikonte çdo mëngjes. Ajo gjithashtu vendosi shënime ngjitëse me foto në të gjithë shtëpinë.
“Ajo donte të kthehej në punë. “Kjo e motivoi atë.”
Pas goditjes së dytë, Klea filloi të kishte sulme ishemike kalimtare, të quajtura gjithashtu mini-goditje, të cilat ndonjëherë janë pararendëse e një goditjeje aktuale.
Në janar, ndërsa po udhëtonte për në shtëpi për të vizituar prindërit e saj, përsëri përjetoi vizion të paqartë dhe dobësi në anën e saj të djathtë. Ajo harroi se ku po shkonte dhe udhëtoi një orë nga stacioni ku duhet të zbriste. Ajo telefonoi nënën e saj, e cila e çoi në dhomën e urgjencës.
Ishte një goditje tjetër.
Shumë të afërm nga ana e nënës së saj kanë pasur goditje në tru dhe mjekët i thanë se mund të ishte gjenetike. Klea gjithashtu lindi me një vrimë në murin e indeve midis dhomës së sipërme të majtë dhe të djathtë të zemrës, e quajtur një foramen ovale e patentuar, ose PFO. Ajo vrimë është e pranishme dhe mbyllet pas lindjes, por ndonjëherë kjo nuk arrin të ndodhë. Dhe ndërsa PFO është e pranishme në rreth një të katërtën e popullsisë së përgjithshme, kjo rritet në rreth 40% -50% në ata që kanë një goditje në tru pa ndonjë shkak të njohur.
Të mos e dish gjendjen nuk është e lehtë.
“Pjesa më e vështirë është pasiguria se kjo do të ndodhë përsëri,” tha ajo. “Sa herë që kam një efekt anësor, duhet të deshifroj nëse jam vetëm e lodhur ose nëse duhet të shkoj në spital. Mund të kërcej, por pasiguria është e frikshme.”
Nga frika se mos kapte COVID-19, mjekët rekomanduan që Klea të bëjë terapinë e saj në shtëpi. Por ajo kishte vështirësi t’i përmbahej një rutine. Ajo i tha mamasë se nuk donte ta bënte më. Disa ditë, ajo mezi u ngrit nga shtrati.
Pastaj, filloi të shkruante këngë përsëri. Ajo i regjistroi ato në një studio në shtëpi që kishte ngritur motra e saj.
“Unë nuk kam të njëjtën qëndrueshmëri, por mjekët thonë se kjo është normale,” tha ajo.
Përmes mediave sociale, ajo është lidhur me të rinjtë e tjerë që kalojnë çështjet e tyre shëndetësore.
“Ka qenë mirë të jem në gjendje të inkurajoj të tjerët dhe unë nuk ndihem kaq e vetme,” tha ajo.
Ajo shpreson se do të ndihmojë të rinjtë e tjerë me probleme shëndetësore.
“Ndihem sikur kjo është diçka që e kam provuar për një arsye,” tha ajo. Unë thjesht dua të bëj atë që dua për pjesën tjetër të jetës sime – të këndoj dhe të jem atje për të tjerët.”
