Ndërsa ai pranoi nominimin Republikan për president në verën e vitit 2016, Donald Trump premtoi, “Ne do ta bëjmë Amerikën të sigurt përsëri”.
“Detyra më themelore e qeverisë është të mbrojë jetën e qytetarëve të saj,” tha ai. “Çdo qeveri që nuk e bën këtë është një qeveri e padenjë për të udhëhequr.”
Ky premtim ia vlen të rishikohet ndërsa kombi përpiqet të kuptojë një sulm masiv, për të cilin ka fajësuar Rusinë, që preku shumë departamente të qeverisë federale dhe mijëra biznese. Dje, Agjencia e Sigurisë Kibernetike dhe e Sigurimit të Infrastrukturës e etiketoi incidentin si “kërcënim të rëndë”. Megjithëse shkalla e ndërhyrjes është ende e vështirë të kuptohet, qasja e Presidentit Trump ndaj Rusisë ka dështuar qartë për ta mbajtur Amerikën të sigurt.
Shumë gjëra në lidhje me sulmin nuk dihen. Së pari, zyrtarët duket se nuk e kuptojnë plotësisht se çfarë u prish dhe çfarë fituan hakerat.
Së dyti, ata nuk do të flasin për atë që dinë, duke ofruar deklarata të buta që sugjerojnë shqetësime serioze, por nuk i përshkruajnë ato.
Së treti, anëtarët e Kongresit kanë ofruar interpretime por nuk mund të zbulojnë informacione të klasifikuara.
Pavarësisht nga detajet, është e vështirë të mos e shohësh këtë sulm si një fryt të refuzimit të Trump për të tërhequr prapa agresionin kibernetik rus.
Mbrojtja më e mirë kundër hakerave është parandalimi, por në vend që të pengojë Kremlinin, presidenti ka refuzuar në mënyrë të përsëritur madje të pranojë veprimet e mëparshme ruse – në thelb duke i dhënë Vladimir Putin një ftesë për të vazhduar dhe për të shtuar sulmet, pasi, Trump është i painteresuar për t’u hakmarrë. Presidenti ka qëndruar i heshtur publikisht për sulmin e ri edhe tani.
Problemi nuk është se Trump është një agjent aktiv rus. (Nuk ka asnjë provë se ai është, pavarësisht nga disa pretendime histerike.) As nuk është se anëtarët e fushatës së tij bashkëpunuan me Rusinë në 2016 ( megjithëse ata e bënë ). Në vend të kësaj, Trump refuzon të mbrojë vendin nga pirateria ruse, “sepse është politikisht e papërshtatshme dhe personalisht irrituese për të”. Presidenti u ndihmua nga Rusia të triumfonte në vitin 2016 dhe ai nuk ka pranuar jo vetëm atë që ndodhi atëherë, por gjithçka që ka ndodhur që në lidhje me Rusinë.
Gjatë fushatës 2016, pavarësisht se ishte informuar për rolin e Rusisë nga zyrtarët e inteligjencës së Shteteve të Bashkuara, Trump vazhdoi të spekulonte se personi që hakoi Komitetin Kombëtar Demokratik “mund të ishte dikush një person i zakonshëm që në ato momente ishte duke sulmuar nga shtëpia e tij”. Në korrik 2017, në Poloni, ai u duk se pranoi rolin e Rusisë – “Unë mendoj se ishte Rusia” – dhe më pas njollosi ujërat menjëherë: “dhe mendoj se mund të kenë qenë njerëz të tjerë në vende të tjera. Mund të kenë qënë shumë”.
Në samitin e tij me Putinin në korrik 2018, Trump njoftoise ai u besoi mohimeve të presidentit rus më shumë sesa qeverisë së tij.
“Ata thanë, mendojmë se është Rusia”,” tha ai. “Unë fola me Presidentin Putin. Ai thjesht tha se nuk është Rusia. Do ta them këtë: Unë nuk shoh ndonjë arsye pse do të ishte Rusia pas kësaj.” Trump kurrë nuk e dënoi ndërhyrjen ruse në 2016 dhe administrata e tij bllokoi disa përpjekje në forcimin e mbrojtjes së sigurisë zgjedhore.
Ironia është se, përkundër protestave të disa anëtarëve të “rezistencës” së Trump, ka pak arsye për të besuar se ndërhyrja e Rusisë ishte përgjegjëse për fitoren e tij. Kishte shumë faktorë në atë fitore – mesazhet efektive të Trump, gatishmëria e tij për të shkulur racizmin, zgjedhjet strategjike të fushatës së Hillary Clinton, trajtimi i drejtorit të FBI James Comey për një hetim në postën elektronike të Clinton – por veprimet ruse duket se kanë qenë një faktor i vogël.
Problemi më i madh ishte parimi: Rusia sfidoi sovranitetin amerikan dhe mori nga reagimi i Trump mesazhin e qartë se ata mund ta shpëtonin atë. Administrata Trump, gjatë katër viteve të fundit, ka vendosur një listë të gjatë sanksionesh ndaj Rusisë për një larmi veprimesh problematike – përfshirë përpjekjet e saj të piraterisë në lidhje me zgjedhjet 2016 dhe 2018. Por ndikimi i këtyre veprimeve ishte vazhdimisht i dobët nga deklaratat e përsëritura publike të presidentit duke minimizuar fajësinë ruse dhe duke sinjalizuar qasjen e tij pajtuese ndaj regjimit të Putinit.
Në vitin 2020, në vend që të synonte sistemet zgjedhore ose mediat sociale – që të dy ishin forcuar disi – Rusia duket se ka shkuar pas pjesëve të tjera të qeverisë, në atë që arriti në një karrem të zgjuar dhe ndërrim.
Dështimi i Trump për të mbrojtur Amerikën nuk ka marrë ende vëmendjen që meriton – ndoshta sepse është në hije nga pandemia e koronavirusit, një shembull tjetër i Trump që dështon të mbrojë amerikanët. Nëse ekspertët kanë të drejtë në lidhje me gravitetin e këtij sulmi, megjithatë, SHBA do të merret me pasojat për vitet që vijnë. Edhe nëse dëmtimi rezulton i moderuar, SH.B.A. e gjen veten me mbrojtje kibernetike me mangësi të mëdha që duhen riparuar.
Sido që të jetë, është e qartë se sjellja e qeverisë federale së shpejti do të ndryshojë. Dje, Presidenti i zgjedhur Joe Biden premtoi të vendosë “kosto të konsiderueshme” për hakerat. “Kundërshtarët tanë duhet ta dinë që, si president, unë nuk do të qëndroj duarkryq para sulmeve kibernetike ndaj kombit tonë,” tha ai. Kjo duhet të jetë një provë e një qasjeje tjetër ndaj Rusisë.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Economist/ F.H, konica.al
