Bashkimi Evropian e përfundoi 2020 me një përparim në marrëdhëniet e tij me Kinën: Brukseli ka rënë dakord për një marrëveshje të re ekonomike me Pekinin që do të hapë rrugën për investime më të gjera në Republikën Popullore nga kompanitë me bazë në BE.
Përfitimet e kushteve më të favorshme për prodhuesit gjermanë të automjeteve që veprojnë në Kinë bënë që Kancelarja gjermane Angela Merkel, në veçanti, të kërkonte marrëveshje.
Marrëveshja e re BE-Kinë, të cilën Parlamenti Evropian ende duhet ta ratifikojë, është një grusht shteti diplomatik për Kinën.
Është gjithashtu një tregues se qasja luftarake e Presidentit Trump “Amerika e para” mund të ketë sjellë dëm të qëndrueshëm në marrëdhëniet transatlantike.
Së pari, Trump tjetërsoi aleatët tradicionalë të SHBA-së në Evropë duke i akuzuar ata se “na trajtojnë shumë keq” në tregti, madje “më keq se Kina”, pohoi ai në një moment.
Pastaj, ai uli tarifat për Pekinin në këmbim të një marrëveshjeje “faza një” për hyrjen në treg në fillim të këtij viti, duke i dhënë Evropës një arsyetim dhe një nxitje për të bërë të njëjtën gjë.
Brukseli duket se ka arritur në përfundimin se duhet të mbrohet kundër mundësisë që ndryshimet që bëri Trump do të provojnë të paktën pjesërisht të pakthyeshme edhe pasi Presidenti i zgjedhur Joe Biden të marrë detyrën.
Të paktën kjo është një mënyrë për të interpretuar faktin që BE vazhdoi me marrëveshjen e saj për Kinën pavarësisht nga një ftesë publike e 21 dhjetorit nga këshilltari i caktuar i Biden për sigurinë kombëtare, Jake Sullivan, për “konsultime të hershme me partnerët tanë evropianë për shqetësimet tona të përbashkëta për praktikat ekonomike të Kinës”.
Asnjë vend demokratik perëndimor nuk ka duar të pastra kur bëhet fjalë për marrëdhëniet ekonomike me Kinën; të gjithë kanë ndjekur interesin vetjak në kurriz të të paktën disa parimeve të deklaruara.
Në fund të fundit ishin Shtetet e Bashkuara që kryesuan përfshirjen e Pekinit në Organizatën Botërore të Tregtisë dy dekada më parë, duke vepruar në justifikimin tani dukshëm naiv që kjo do të inkurajonte sundimtarët komunistë të vendit.
Duke pasur parasysh madhësinë e madhe të ekonomisë së Kinës, ndoshta nuk ka asnjë alternativë praktike për të bërë biznes me Pekinin.
Sidoqoftë, Perëndimi mund të ushtrojë më shumë kontroll mbi kushtet me të cilat angazhohet me Pekinin, tani që është e qartë se qeveria Xi nuk synon asnjë ndryshim thelbësor në të drejtat e njeriut ose praktikat e saj ekonomike merkantiliste – ose qëndrimin e saj ushtarak agresiv ndaj Tajvanit.
Shtetet e Bashkuara dhe demokracitë e tjera do të kenë sukses vetëm nëse veprojnë si një front i bashkuar. Biden, në mënyrë të arsyeshme, ka propozuar të bëjë pikërisht atë, duke filluar me një rivendosje të marrëdhënieve SHBA-Evropiane.
Ai duhet të ndjekë këtë premtim, urgjences e së cilës me ironi e ka demonstruar marrëveshja e fundit BE-Kinë.
Politikat e Trump kanë inkurajuar dhe mundësuar Pekinin për të luajtur aleatët kundër njëri-tjetrit, por Biden ka ende një shans për të rregulluar gjendjen.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Washington Post/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
”Kina ndjek me forcë dhe pa skrupuj interesat e saj!”
‘Epoka e artë’ e marrëdhënieve SHBA-Kinë ka mbaruar!
‘Hakmarrja’ e Kinës kundër sanksioneve të SHBA
