Rishfaqja e Angela Merkel si politikanja më kompetente e Evropës ka qenë një nënprodukt i pandemisë Covid.
Pas një periudhe të vështirë në votime, kur partia e saj CDU pësoi një numër disfatesh rajonale, kancelarja e Gjermanisë dha dorëheqjen si udhëheqëse e saj në 2018. Në të njëjtën kohë, Merkel njoftoi se nuk do të kandidonte në zgjedhjet federale që do të vinin këtë vjeshtë.
Por autoriteti i saj i qetë dhe qartësia strategjike gjatë krizës aktuale kanë çuar në vlerësime 70%.
Pas një rënieje serioze , CDU, dhe partia e tij motër bavareze, CSU, kanë përfituar. Shumë përpara të Gjelbërve, rivalët e tyre më të afërt, Demokratët e Krishterë të Gjermanisë kanë epërsi.
Në dritën e këtij ndryshimi, shumica e partisë së Merkel mund të dëshironte që ajo të mos largohej nga skena.
Këtë javë, skemat e para të epokës post-Merkel do të shfaqen, pasi CDU zgjedh një udhëheqës të ri partie, dhe kandidatin e tyre zgjedhor.
Por kjo mbart pasoja të mëdha për Bashkimin Evropian, si dhe shtetin e tij anëtar më të fuqishëm.
Kryesuesi i shumicës së sondazheve të anëtarëve të CDU është Friedrich Merz, një konservator social dhe fiskal që beson në taksa të ulëta dhe një shtet më të vogël. Ai e ka kritikuar zonjën Merkel për mbështetjen e saj për një fond të rigjenerimit të koronavirusit në të gjithë BE-në. Për këtë, dhe për çështje të tilla si imigracioni, Merz beson se politikat liberale të kancelares kanë çuar një numër të madh të mbështetësve të CDU-së në krahët e populistëve të djathtë të Alternative für Deutschland (AfD).
Merz është kundër dy kandidatëve që janë më miqësorë ndaj Merkel. Kryeministri i North-Rhine Westphalia, Armin Laschet dhe eksperti i politikës së jashtme Norbert Röttgen do të mbanin të dy CDU në qendër, duke parë një koalicion të mundshëm paszgjedhor me të Gjelbrit.
Röttgen ka thënë gjithashtu se partia duhet të thellojë thirrjen e saj për votuesit e rinj, progresivë përmes programeve ambicioze mjedisore dhe investimeve dixhitale.
Nëse do të ishte për anëtarësimin, partia më e suksesshme e Evropës pas luftës ndoshta do të niste një trajektore të re, të djathtë me Merz.
Por vendimi i kësaj jave do të jepet nga një votim i fshehtë prej 1,001 zyrtarëve të partisë.
Ata mund të gjykojnë refuzimin e tij të politikës së konsensusit si shumë të rrezikshëm,.
Merkelizmi ka pasur shumë kritikë, si dhe mbështetës, dhe ndryshimet e fundit elektorale të CDU pasqyruan zhgënjime të thella me status quo-në.
Por, nga kriza e migrimit të vitit 2015 në trajtimin e pandemisë Covid, zonja Merkel përgjithësisht ka mbajtur linjën për një politikë të mirësjelljes, dhembshurisë dhe internacionalizmit.
Laschet ose Röttgen mund të pritet të ndjekin atë traditë, pasi Evropa përballet me sfidat globale të paraqitura nga Covid, emergjencën e klimës dhe migracionin.
Merz paraqitet si një modernizues i përgatitur për të shkundur devotshmëritë e qendrës politike.
Por pikëpamjet e tij skifterë ekonomike dhe konservatorizmi social i përkasin të kaluarës së Gjermanisë, jo të ardhmes së saj.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Guardian/ konica.al
