Nga Enver Robelli
A jeni duke e parë alarmin e Aleksandar Vuçiqit: shkon në Paris te Emmanuel Macron dhe thotë Albin Kurti dhe Ramush Haradinaj duan “Shqipërinë e Madhe”.
Kthehet Vuçiq në Beograd dhe thotë: “Haradinaj është njeri i rrezikshëm, ‘Shqipëria e Madhe’ është kërcënim për tërë rajonin”.
Mos mendoni se ky është shqetësim i Vuçiqit.
Ai në të vërtetë me këtë retorikë po përpiqet që, duke lartësuar rrezikun e “Shqipërisë së Madhe”, ta normalizojë dhe ndërkombëtarizojë diskursin për “Serbinë e Madhe”.
Hapi i parë në këtë drejtim është prishja e kufijve të Kosovës.
Për këtë Serbia punon qe disa dekada. Në dekadën e fundit ndarja e Kosovës është bërë politikë shtetërore serbe.
Për këtë projekt pala serbe ka kërkuar partnerë në Prishtinë. Këtë rol e ka lozur nga viti 2018 publikisht Hashim Thaçi.
(Ramush Haradinaj kur u bë kryeministër tha se nuk ka kohë të merret me dialogun me Serbinë).
Ndarja e Kosovës për Serbinë është hapi i parë për ndarjen e Bosnjës dhe krijimin e “Serbisë së Madhe”.
Tashmë, përmes popëve të Kishës Ortodokse, në Mal të Zi është instaluar një qeveri kryesisht proserbe.
Vuçiqi nuk ka hequr kurrë dorë nga programi për “Serbinë e Madhe”.
Andaj ai duke alarmuar për rrezikun e krijimit të “Shqipërisë së Madhe” në të vërtetë i josh politikanët e Prishtinës të punojnë për synimet e tij afatmesme apo afatgjata.
Jo rrallë politikanët shqiptarë kanë ditur të bien në këso grackash.
“Vuçiqi thotë se paralajmërimi i Haradinajt është kërcënim i Europës dhe mbarë botës, por kënaqësia i shihet në mustaqe”, shkruan politologu Boris Varga.
Është absurde që politikanët e Kosovës në njërën anë të kërkojnë konsolidimin e shtetit të Kosovës, e nga ana tjetër të thonë se nuk shohin ardhmëri për shtetin e Kosovës, sepse ky shtet duhet t’i bashkohet Shqipërisë.
Kjo nuk e shton seriozitetin e politikës së Kosovës në sytë e shteteve perëndimore.