Administrata e re e Presidentit të SHBA Joe Biden ka filluar të tregojë dorën e saj në lidhje me politikën e saj ndaj Kinës.
Deri më tani, dalin në pah tre zhvillime inkurajuese, duke sugjeruar që Shtetet e Bashkuara do ta konsiderojnë shtetin e madh të mbikëqyrjes leniniste jo vetëm si një konkurrent, por si një kërcënim të vendosur për të gjitha shoqëritë e lira.
Për fillestarët, Sekretari i Shtetit Antony Blinken ka thënë se regjimi komunist kinez po kryen gjenocid kundër Ujgurëve Myslimanë në provincën veriperëndimore të Xinjiang.
Për më tepër, këshilltari i sigurimit kombëtar të Biden, Jake Sullivan, ka theksuar dështimin e Kinës për të bashkëpunuar plotësisht me misionin e Organizatës Botërore të Shëndetësisë duke hetuar origjinën e koronavirusit në Wuhan dhe ndoshta diku tjetër në vend.
Nëse Partia Komuniste e Kinës (CPC) nuk ka asgjë për të fshehur, pse ka refuzuar edhe një herë të jetë e hapur për burimin e pandemisë?
Së fundmi, dhe më e rëndësishmja, vetë Biden e ka bërë të qartë vendosmërinë e tij për të punuar me partnerë për t’u përballur me problemet globale.
KPP sigurisht hyn në atë kategori.
Pavarësisht nga merkantilizmi tronditës i ish-presidentit amerikan Donald Trump, Presidenti kinez Xi Jinping do të preferonte të përballej me një Trump të rizgjedhur sesa një SHBA të udhëhequr nga Biden.
Arsyeja është e thjeshtë: gjëja e fundit që Kina dëshiron është që demokracitë liberale të bashkohen për të kufizuar sjelljen e saj të tmerrshme.
Në vend të kësaj, Kina dëshiron të zgjedhë kritikët e saj një nga një.
Kjo është ajo që u përpoq të bënte me Australinë kur qeveria e Kryeministrit Scott Morrison bëri thirrje për një hetim të pavarur për origjinën e pandemisë.
Me Biden që rivendos mbështetjen amerikane për multilateralizmin dhe partneritetin ndërkombëtar, demokracitë e botës duhet të jenë në një pozicion më të mirë për të ndaluar ngacmimet e çoroditura të qeverisë kineze.
Kina do të etiketojë çdo koalicion të tillë të demokracive liberale një përpjekje për të filluar një luftë të re të ftohtë. Nuk është asgjë e këtij lloji.
Kina ka qenë agresore dhe demokracitë duhet të përpiqen të kufizojnë sjelljen e saj dëmtuese dhe të rrezikshme.
Ne duhet të nënvizojmë faktin se regjimi kinez jo vetëm që kundërshton vlerat që mbështesin shoqëritë e lira, por është gjithashtu plotësisht i pabesueshëm, duke thyer fjalën e tij sa herë që kjo i përshtatet Xi.
Samiti i G7 i Qershorit do të ishte një forum i mirë për të filluar ndërtimin e partneritetit që kërkon një rend më i mirë ndërkombëtar.
Mbretëria e Bashkuar do të kryesojë takimin dhe duhet të përpiqet të tregojë se mund të luajë ende një rol të vlefshëm ndërkombëtar edhe pas vendimit të saj dëmtues për t’u larguar nga Bashkimi Evropian.
Vendet e G7, SHBA, MB, Kanada, Francë, Gjermani, Itali dhe Japoni – kanë ftuar Indinë, Australinë dhe Korenë e Jugut të bashkohen në këtë takim dhe shpresoj se ata do të marrin pjesë gjithashtu në takimet pasuese.
Mbi të gjitha, demokracitë ndajnë një interes për të mbrojtur veten dhe vendet e tjera nga kërcënimet e pabindura të CPC dhe shkeljet e rregullave ndërkombëtare.
Ky partneritet i ri G10 duhet të diskutojë bashkëpunimin dixhital dhe bashkëpunimin në industritë e teknologjisë së lartë me qëllim shmangien e varësisë së tepruar nga eksportet kineze.
Dhe qeveritë mund të ndajnë informacione se si të ballafaqohen më mirë me spiunazhin kinez, vjedhjen e pronës intelektuale dhe përpjekjet për të përdorur bashkëpunimin kërkimor për të vjedhur njohuri të dobishme për ushtrinë e Kinës dhe shtetin e saj të mbikëqyrjes.
Një G10 i ri, me vendet e tjera gjithashtu, duhet të punojë së bashku më ngushtë brenda agjencive të Kombeve të Bashkuara si OBSH, si dhe në organet që merren me të drejtat e njeriut dhe politikën e zhvillimit.
Ne duhet të vëmë në dukje kolektivisht kur Kina sulmon lirinë, ashtu siç e ka bërë në mënyrë të dukshme në Hong Kong, ose vetë jetën njerëzore, si në Xinjiang.
Ata vende të G10 që janë anëtare të NATO-s do të ishin gjithashtu të mençura të inkurajonin aleancën, të udhëhequr nga sekretari i saj i përgjithshëm, për të zhvilluar përgjigje të politikës ndaj sjelljes gjithnjë e më kërcënuese të Kinës në rajonin Indo-Paqësor.
Së fundmi, megjithëse demokracitë liberale nuk do të kenë gjithmonë të njëjtat përparësi tregtare dhe investimesh, ato kanë një interes të përbashkët që Organizata Botërore e Tregtisë të punojë në mënyrë efektive për të siguruar respektimin e rregullave të saj të dakorduara dhe të drejta.
Administrata e Biden mund të bëjë një fillim të mirë këtu duke zhbllokuar emërimin e gjyqtarëve të rinj në organin e apelit të OBT-së, i cili gjykon mosmarrëveshjet tregtare midis vendeve anëtare.
Dikush shpreson që vendet anëtare të BE do t’i përgjigjen propozimeve si këto duke treguar një njohje të kërcënimit që Kina paraqet për të gjithë ne.
Marrëveshja Gjithëpërfshirëse e Bashkuar BE-Kinë për Investimet do të sjellë pak përfitime për ekonomitë evropiane.
Për më tepër, disa anëtarë të BE janë mashtruar duke menduar se marrëveshja do të përmirësojë standardet e punës në Kinë dhe do t’i japë fund punës së detyruar gjithashtu atje.
Fatkeqësisht, udhëheqësit evropianë në përgjithësi, dhe kancelarja gjermane Angela Merkel në veçanti, po i besojnë zhvillimin e një roli serioz global për Evropën departamenteve të shitjeve të Volkswagen dhe prodhuesve të tjerë të mëdhenj gjermanë.
Kam frikë se, si rezultat, BE po bën gabime serioze gjeostrategjike në lidhje me Kinën dhe Rusinë.
Me siguri Bashkimi mban një farë informacioni për ato që supozohet të jenë.
Biden dëshiron partnerë seriozë dhe të përkushtuar jo vetëm për të kufizuar sjelljen e keqe të CPC por edhe për të bashkëpunuar me Kinën kur ajo është e përgatitur të jetë konstruktive në çështje si ndryshimi i klimës dhe rezistenca antimikrobike.
Puna së bashku për çështje të tilla është sigurisht në interesin e të gjithëve.
Për demokracitë në botë, kështu është edhe të dish se ku duhet të përfundojë bashkëpunimi.]
Chris Patten, guvernatori i fundit britanik i Hong Kongut dhe një ish-komisioner i BE për punët e jashtme, është Kancelar i Universitetit të Oksfordit
Përkthyer dhe përshtatur nga Project Syndicate/ konica.al
