A mundet që interesi personal i zhveshur të arrijë atë që ndjenja e drejtësisë ka dështuar të bëjë?
Ndoshta Takimi i së Premtes në G7 ofron një shpresë që, më në fund, vendet e pasura po zgjohen me nevojën për të ndarë vaksinat më barabartë me pjesën tjetër të botës.
Më shumë se 193 milion doza janë dhënë globalisht, duke përfshirë më shumë se 16 milion në Mbretërinë e Bashkuar – megjithatë 130 vende ende nuk kanë marrë një dozë të vetme.
Boris Johnson, ”nikoqiri” i takimit, u bëri thirrje vendeve të ndihmojnë në shkurtimin e kohës që duhet për prodhimin e vaksinave dhe premtoi të dhurojë doza të tepërta për vendet e varfëra – por vetëm pasi vetë qytetarët e Mbretërisë së Bashkuar të vaksinohen të gjithë.
Ndërkohë, presidenti francez, Emmanuel Macron, ka nxitur Evropën dhe SHBA të dërgojnë deri në 5% të vaksinave të tyre në vendet e varfëra tani.
Çfarë ka ndryshuar? Macron paralajmëroi për një përshpejtim të paparë të pabarazisë globale.
Por ai ishte mjaft i sinqertë për të përmendur gjithashtu “luftën e ndikimit” në zhvillim.
Kombet e G7 janë të shqetësuar se të tjerët po fitojnë një avantazh duke siguruar dozat që nuk kanë arritur të ndajnë.
Kina dhe Rusia kanë furnizuar më shumë se 800 milion doza midis tyre në 41 vende.
Këto vende sigurisht kanë axhendat e tyre diplomatike dhe interesat ekonomike për të ndjekur; donacionet e vogla mbështeten nga marrëveshje shumë më të mëdha tregtare.
Por ata, të paktën, janë duke furnizuar atë që është shumë e nevojshme.
India gjithashtu po dërgon miliona doza të vaksinës Oxford / AstraZeneca – prodhuar në Institutin Serum të Indisë – në Bangladesh dhe vendet e tjera të Azisë Jugore, me një sy në ndikimin rajonal të Kinës.
Është e vështirë të shihet se si vendet që ende nuk kanë dorëzuar ndonjë dozë mund të përpiqen të pretendojnë nivelin e lartë moral në këto rrethana dhe të neveritshme për të parë gjeopolitikën i shtyn ata drejt veprimit kur shqetësimet humanitare nuk e bënin këtë.
Sipas standardeve ndërkombëtare, Mbretëria e Bashkuar ka qenë një donator bujar i skemës së blerjes së bashkuar të Covax, e cila pritet të fillojë shpërndarjen e vaksinave nga fundi i këtij muaji.
Por organizatat bamirëse thonë se vendet e G7 kanë porositur 1.5 miliardë vaksina më shumë sesa duhen për të mbuluar tërë popullatën e tyre, duke penguar aftësinë e Covax për të blerë furnizime të mjaftueshme.
Vendet më të pasura në mënyrë efektive janë mburrur duke shpërndarë para për vendet e varfëra për të blerë doza – ndërsa fshijnë të gjitha mallrat në dispozicion në shportat e tyre të blerjeve.
Nxitja e dytë drejt veprimit është shfaqja e varianteve që duken shumë më të transmetueshme, përfshirë ato me origjinë nga MB, Brazili dhe Afrika e Jugut, dhe ndaj të cilave vaksinat ekzistuese mund të mos jenë aq efektive.
Kreu i programit të mbikëqyrjes gjenetike të MB ka sugjeruar që ai i parë i gjetur në Kent – i cili mund të ketë një rrezik më të lartë të vdekjes – mund të bëhet lloji dominues i botës.
Shqetësuese, vaksina Oxford / AstraZeneca mund të jetë më pak mbrojtëse ndaj variantit të Afrikës së Jugut.
Tundimi për vendet më të pasura është të grumbullojnë vaksinat e ndryshme që ata kanë porositur, për të siguruar që ata të kenë mundësitë më të mira për të mbrojtur qytetarët e tyre kur shfaqen variante të reja.
Ky do të ishte një gabim i rëndë.
Sa më shumë transmetim të ndodhë, aq më shumë variante ka të ngjarë të shfaqen – dhe aq më shumë ka gjasa që variantet rezistente ndaj vaksinës të jenë midis tyre.
Këto nuk do të kufizohen brenda kufijve kombëtarë, madje edhe duke pasur parasysh kufizimet aktuale të udhëtimit; varianti i Afrikës së Jugut ka arritur të paktën 20 vende.
Mësimi i vërtetë është se ne duhet të ndajmë vaksinat si një çështje prioritare – jo vetëm për hir të vendeve të tjera, por për tonin.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Guardian/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Vaksina dhe gjeopolitika në Ballkanin Perëndimor
