Kur ishte 12 vjeç, Ana ishte aq shumë në siklet nga shenja që i kalon nga mesi i stomakut deri në pjesën e sipërme të gjoksit, saqë ajo i kërkoi nënës së saj të blinte një xhel për ta zbehur atë.
Shenja ishte një kujtesë e zgjatur se ajo ishte operuar në zemër kur ishte 4 muajshe. Ana kishte lindur me një defekt të lindur të zemrës të quajtur transpozim i arterieve të mëdha (CHD). Operacioni ndihmoi që gjaku të rridhte siç duhet midis zemrës, mushkërive dhe pjesës tjetër të trupit.
Duke u rritur, shkonte te mjeku të paktën një herë në vit për kontrolle. Ajo gjithashtu kujton që nuk lejohej të merrte pjesë në sporte që do t’i sforconin zemrën.
Ana ishte një studente shumë e mirë dhe fitoi një master në psikologjinë e këshillimit.
Gjatë rrugës, ajo u përpoq me sulme ankthi dhe paniku, së pari në shkollën e mesme dhe veçanërisht kur u largua nga shtëpia për në universitet.
Një pjesë e problemit, ishte se ajo nuk e kishte pranuar plotësisht historinë e saj të zemrës. Kur ajo fliste për këtë, u thoshte njerëzve “Unë kam bërë operacion në zemër, por tani jam gjithnjë më mirë”. Tani e kupton që po përpiqej të minimizonte gjendjen e saj dhe faktin se mund të ketë nevojë për një operacion tjetër në zemër në një moment të jetës.
Dhe pastaj gjithçka ndryshoi gjatë një vizite rutinë te një kardiolog në të 20-at e saj. Ai tha: “Ju duhet të keni fëmijë deri në moshën 30 vjeç nëse doni të keni, sepse më vonë nuk do të jeni në gjendje të mbani një fëmijë me funksionin tuaj të zemrës.”
“Unë me të vërtetë hyra në një stress në realitetin e situatës dhe frikën nga e panjohura,” tha Ana .
“Pas kësaj, fillova të hulumtoj gjendjen time dhe të avokoj me të vërtetë për veten dhe të mësoj se çfarë po ndodhte.
“Pacientët me CHD janë unikë , ju duhet të kërkoni në mënyrë aktive versionin e të rriturve të asaj që po ndodh dhe asaj që ju ka ndodhur.”
Tani 34 vjec, Ana është e martuar, dhe ajo dhe burri i saj shpresojnë të kenë një fëmijë me ndihmën e një zëvendësuesi.
Ajo po përballet me frikën e saj ballë për ballë.
“Ju duhet ta përpunoni atë, dhe kjo mund të jetë përmes një larmie gjërash, duke përfshirë terapi dhe forma të tjera të vetë-kujdesit,” tha ajo. “Vendosa që në vend që të tërhiqesha, të vazhdoja përpara dhe të zotëroja historinë time.”
