Dy vjet më parë Italia ishte në rrezik të bëhej një “paria” brenda BE-së.
Një Emmanuel Macron i zemëruar, presidenti i Francës, kishte tërhequr ambasadorin e tij në Romë pasi zëvendëskryeministri i Italisë mbajti një samit të paautorizuar me protestuesit francezë të “Jelekëve të Verdhë”.
Në të njëjtën kohë ministri i brendshëm i atëhershëm i Italisë Matteo Salvini doli kundër Brukselit dhe buzëqeshi për selfie me udhëheqësen e ekstremit të djathtë francez Marine Le Pen.
Pas këtyre skenave, diplomatët italianë e gjetën veten gjithnjë e më të izoluar, qeveria e tyre shikohej nga shumë si një partner i paqëndrueshëm dhe i pabesueshëm i udhëhequr nga politikanë që dëshironin të dobësonin BE-në dhe flirtonin me Moskën dhe Pekinin.
Por më pak se tre muaj nga qeveria e bashkimit kombëtar të kryeministrit Mario Draghi, jo vetëm që zëri i Romës po dëgjohet me zë të lartë dhe i qartë në Paris dhe Berlin, por po vendos gjithnjë e më shumë edhe për axhendën ndërkohë që BE përpiqet të dalë nga pandemia e Covid-19 .
“Italia shihej gjithmonë si delikuente e të miturve të BE dhe tani është modeli evropian,” Jana Puglierin, bashkëpunëtore e lartë e politikës në Këshillin Evropian për Marrëdhëniet me Jashtë.
Të hënën Draghi do të paraqesë planet e Italisë për të shpenzuar 190 miliardë euro të kredive dhe granteve të BE-së së bashku me një sërë reformash strukturore që shihen si kritike për të gjithë besueshmërinë e përpjekjeve të Evropës për rimëkëmbjen post-Covid.
Tregjet financiare, shpesh të shqetësuar për madhësinë e borxhit publik të Italisë, tani për tani besojnë te kryeministri i ri.
Marrëdhëniet e mëparshme midis Romës dhe Parisit kanë “riçelur” papritmas, sipas diplomatëve nga të dy vendet.
Draghi ka komunkim të rregullt me Macron, duke përfshirë një javë më parë, për të diskutuar çështjet pandemike dhe të tjera strategjike.
Në shkurt Draghi befasoi shumë duke u bërë udhëheqësi i parë evropian që bllokoi eksportet e vaksinave Covid-19 jashtë BE.
Masa e rrezikshme, që erdhi ndërsa tensionet po ndizeshin midis Komisionit Evropian dhe Mbretërisë së Bashkuar mbi furnizimet e vaksinave, u mbështet shpejt nga Parisi.
Pastaj, pas një incidenti diplomatik në Ankara ku Von der Leyen e turpëruar mbeti në këmbë pa karrige në një samit me Rexhep Tajip Erdogan, Draghi u tërhoq përsëri.
Draghi kritikoi ashpër Erdoganin, duke shkaktuar zemërim në Turqi, por duke shmangur vëmendjen nga fatkeqësia diplomatike e BE-së.
Clément Beaune, ministri i Evropës i Francës dhe ish këshilltari i Evropës për Macron në Elysée, tha se marrëdhënia midis Draghi dhe Macron ishte “e mirë” dhe datonte që nga koha kur Draghi drejtoi BQE dhe Macron ishte ministri i ekonomisë i Francës.
“Ata e njohin mirë njëri-tjetrin,” tha Beaune.
Dhe në Berlin, muajt e parë në detyrë të Draghi janë mirëpritur si një kthim nga Italia në zemër të politikëbërjes brenda Evropës.
“Italia është përsëri në Evropë”, tha Alexander von Lambsdorff, zëdhënësi i politikës së jashtme për partinë liberale Demokratike të Lirë të Gjermanisë. “Dhe një Evropë e fortë ka nevojë për një Itali të fortë.”
Enzo Moavero Milanesi, ministri i jashtëm i Italisë nën qeverinë e parë të Giuseppe Conte, njeriu që Draghi zëvendësoi, tha se perceptimi se Italia tani po merrte seriozisht rënien e saj ekonomike do të rrisë staturën ndërkombëtare të vendit.
“Draghi që vjen në skenën e BE është një nga ndryshuesit më të mëdhenj të lojës,” tha Georgina Wright, shefe e programit Evropë në Institut Montaigne me bazë në Paris.
Të tjerë besojnë se ekziston rreziku që pritjet për atë që Draghi mund të arrijë realisht janë bërë tashmë shumë të larta.
Nathalie Tocci, drejtoreshë e Institutit për Çështjet Ndërkombëtare në Romë tha“Ne nuk do t’i bëjmë asnjë favor duke e pikturuar si të pagabueshëm. Ai është i aftë të bëjë gabime. ”
Përkthyer dhe përshtatur nga Financial Times/konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Super Mario” mund t’i prishë punë dyshes Merkel-Macron!
Bloomberg: A ka nevojë Italia për një stimul të ri financiar?
