Blogu i Albana Murrës/ Scriptorium
Covid-19 e infektoi botën me shpejtësi dhe me dramacitet ndaj nuk ka një dukuri të paralelizueshme me të. Jo vetëm kolektivisht por dhe individualisht kemi pasur vështirësi për ta kuptuar dhe procesuar virusin.
Në fillim të pandemisë, shumë gazetarë flisnin me historianët për ti ndihmuar që të kuptonin çka po ngjante dhe të lexonin impaktet e mundshme që mund të kishte pandemia në të ardhmen. Ekspertët e post-pandemive, u munduan të hidhnin dritë mbi perspektivën e pasojave lokale dhe globale të katastrofës që ka shkaktuar COVID-19.
Ideja që një brez ka një identitet të ndryshëm nga brezat e tjerë është krijuar pikërisht nga ¨ngjarjet destabilizuese dhe që lënë shenja gjatë në kujtesë¨. Këto eksperienca kanë një impakt të fuqishëm veçanërisht nëse përjetohen kur je në të njëzetat.
Si do reflektojnë brezat e ardhshëm mbi këtë vit?
Brezi COVID
Ky brez që përbëhet prej atyre që janë në të njëzetat, kishte arsye të ishte i shqetësuar për të ardhmen dhe pa pandeminë.
Në vitet 2018-2019, mijëra të rinj kishin mbushur rrugët duke protestuar për marrje masash mbi ndryshimin klimatik.
Në 2020, të njëjtët të rinj u gjendën të mbyllur, me mësimin që zhvillohej online, protesta që nuk zhvilloheshin dot më , plane të ndryshuara, me aq shumë kufizime që e kishin origjinën pikërisht në çekuilibrin ekologjik, të cilit aq shumë i druheshin.
Kanë një moshë që fatmirësisht nuk kanë përjetuar pasojat shëndetsore më të rënda që mund ti shkaktojë koronavirusi, por po janë brezi që do vuajnë më shumë për të gjetur punë në një botë post pandemi, janë ata që do ta mbajnë barrën e shlyerjes së borxheve të qeverive për të kaluar krizën shëndetsore.
Brishtësia e të ardhmes kumbon, njësoj siç kumbon fakti që e ardhmja është jashtë kontrollit.
Memoria kolektive
Kur historianët përdorin termin ¨memorie kolektive¨ i referohen mënyrës sesi do ta mbajë mend populli një ngjarje apo një periudhë kohore. Është pikërisht mënyra sesi do shkruhet kjo periudhë në librat e historisë, si do pasqyrohet nëpër filma, në monumente etj.
Sa më shumë kohë të ketë kaluar nga ngjarja aq më abstrakte bëhet memoria kolektive.
Për brezin COVID, një rikthim i një pasigurie dërrmuese është një plagë e thellë në një shoqëri ku ankthi dhe depresioni po përshkruheshin si një pandemi dhe shëndeti mendor është një shqetësim real. Në të ardhmen ata do ta kujtojnë këtë ndjesi ose kjo ndjesi, nuk do të përbëjë as një thërrime kujtese.
Ndoshta pasi të kemi kaluar 50 vjet duke jetuar me këto pasiguri dhe me këtë ankth do ti konsiderojmë si pjesë e jetës, pasojë e përshtatjes që njeriu si qenie e ka në nivele të larta.
Cilat ngjarje do mbajë mend brezi COVID, pas 20, 30 apo 50 vjetësh?
Grafia e pabarazisë
Një nga defektet që nxorri në pah pandemia ishte pikërisht pabarazia gjinore. Gratë kanë humbur më shumë vendet e tyre të punës sesa burrat. Është rritur kujdesi ndaj fëmijëve nga ana e baballarëve por gjithsesi ngarkesën më të madhe në punët e shtëpisë e kanë gratë. Ato kanë punuar nga shtëpia dhe janë marrë dhe me detyrat e shtëpisë së fëmijëve.
Brezi COVID, do mbajë mend jetesën në familje ku pasiguria dhe kujdesi ishin pjesë e përditshmërisë . Pandemia ka shërbyer si një grafi e pabarazisë, ka shfaqur çarjet që ekzistojnë në strukturën tonë shoqërore.
Historitë që ja tregojmë vetes janë të rëndësishme
Historianët e dinë që ngjarjet që një komb i tregon vetes kanë rëndësi, memoria kolektive mund të sheshojë versionet e vërteta të së kaluarës, ndërkohë që ngjarjet individuale apo familjare mund të jenë konfliktive. Një nga detyrat tona më të rëndësishme është pikërisht rrëfimi i ngjarjeve duke e menduar veten pjesë të një kombi dhe jo individualisht.
Disa nekrologji u publikuan pothuajse çdo ditë në ¨The Age¨, jetesa në kohëra ku papunësia ishte në nivele të frikshme, varfëria gjithashtu por njëkohë sisht u publikuan dhe shumë biografi njerëzish që kishin punuar fort, duruar e vuajtur shumë dhe nxirrnin në pah rëndësinë e komunitetit.
Por përpos numrit të njerëzve që u infektuan me COVID-19, ndryshimeve drastike në ekonomi, pabarazive që dolën në pah dhe më shumë . Cilat kujtime duhet të zënë vend në memorien tonë nga ky vit?
Nekrologji ndaj neoliberalizmit
Është ende shumë herët për të parashikuar se si do mbahet mend kjo nyje historike. Jemi ende duke e jetuar këtë ngjarje, na ka kapluar kjo dramë e cila është e re për të gjithë ne.
Pandemia ka bërë që të shkruhen disa nekrologji por po shpresoj të shkruhet një nekrologji për neoliberalizmin. Kur brezi COVID të rikujtojë 2020, uroj të kujtojnë fuqinë e komunitetit, përgjegjësinë kolektive dhe forcën e organeve politike.
Le të përkujtojmë kur të mbarojë e gjitha kjo, se historia që ky brez bëri ishte një histori që ngjalli vlerat e përkujdesjes, administrimit të mirë dhe drejtësisë.
Katie Holmes është drejtoreshë e studimeve dhe investigimeve në Arc Discovery Project, Changing Landscapes, Changing People. Ajo ka realizuar disa kërkime shkencore në fushat e luftës, seksualitetit, feminizmit. Në 2010 asaj iu dha çmimi Keith Cameron në Historinë Australıane.
Albana Murra
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
