Në fillim, kur u ndie sikur të gjithë po e jetonim këtë së bashku, politikanët dhe ekspertët zeruan në pabarazitë dhe padrejtësitë e ekspozuara nga pandemia.
Me tinguj të ngjashëm me fjalimin e Lloyd George për “shtëpitë e përshtatshme për heronjtë”, ata folën pa frymë për të ardhmen më të mirë që do të falsifikohej pasi të kalonte kriza.
Ishte një triumf i shpresës mbi pritjen.
Pas tronditjes ekonomike, papunësisë, shkalla e huamarrjes së qeverisë dhe frika e kostove të ngarkimit të bizneseve që luftonin ishin gjithmonë të ngjarë të kishin përparësi ndaj çdo borxhi ndaj punëtorëve kryesorë me pagë të ulët, mbi të cilët ne të tjerët papritmas kishim kuptuar se u mbështetëm.
Për këdo që ende mendonte ndryshe, programi i ri legjislativ i Boris Johnson vendosi çështjen. Midis zërave që mungonin ishin plani i vonuar për të financuar kujdesin social; çdo lëvizje për të rritur pagën e ulët ligjore nga shkalla e ulët prej 96£ në javë që la shumë të sëmurë nga Covid të ndiheshin të paaftë të vet-izolohen; dhe projekt-ligji i shumëpritur i punësimit që forcon mbrojtjen për punëtorët.
Dikush mund të citojë gjithashtu rritjen e pakët të pagës që u ofrohet infermierëve.
Pas muajsh në të cilët shumë u hipnotizuan duke folur për trajtimin e paudhësive të mëdha të shoqërisë, ekstaza është hequr.
Në drejtësi ndaj qeverisë, duhet të bëhet një argument i fortë për vonesën në të drejtat e punës. Skema përfundon në shtator.
Bizneset tashmë po përballen me sfida të shumëfishta, jo vetëm nga pandemia, por nga vështirësitë për të arritur objektivat neto të emetimeve dhe, për shumë, të përballen me përçarjen e Brexit. Tani për tani konservatorët qëndrojnë të përqendruar në “agjendën e nivelit të tyre” para krizës, tani e ripaketuar si “duke u rikthyer më mirë”.
Sa i përket kujdesit shoqëror, çështja është më pak e qëllimshme sesa dëshira. Opsionet se si ta financoni atë janë të kuptuara mirë, por Douning Street është akoma në konflikt me Thesarin.
Ajo që mungon është një vendim.
Ministrat këmbëngulin që projektligji i punësimit, i premtuar që nga viti 2019, do të dorëzohet në këtë parlament. Por frika për sindikatat është se koha nuk mund të jetë kurrë e përshtatshme për konservatorët.
Kuasi Kuarteng, sekretari i biznesit, tani mund të flasë për forcimin e mbrojtjes, por ai në të kaluarën i ka përçmuar punëtorët britanikë si “boshë”. Pandemia mund të lehtësohet, por sfidat e Brexit dhe zero neto mbeten. Për më tepër, për shumë konservatorë, përparësia konkurruese e rregullimit më të lehtë ishte një përfitim kryesor i largimit nga BE.
Nuk ka asnjë arsye për të dyshuar se një projekt-ligj do të vijë, megjithëse konservatorët shqetësohen se mund të bëhet një “pemë e Krishtlindjes” në të cilën deputetët do të përpiqen të ngarkojnë masa shtesë jo në legjislacion. Pyetja e vërtetë është më shumë mbi ambicien e saj.
Konservatorët kanë premtuar mbrojtje më të mirë të tepricave për gratë shtatzëna, të drejta shtesë për kujdestarët, më shumë fuqi për të kërkuar punë fleksibile dhe krijimin e një organi të ri zbatues. Më pak e qartë është se sa larg ata do të shkojnë për çështje të tjera të tilla si pasiguria në punë, me mbrojtje më të madhe për punëtorët e koncerteve dhe ata me kontrata zero ose me orë të ulëta dhe forcimin e ” punësimit” të cilat sondazhet e TUC sugjerojnë se u përball me 1 në 10 punëtorë vitin e kaluar.
Nuk ka asnjë shenjë të qëllimit për të rritur pagën ligjore.
Kontratat me orë fleksibël nuk janë e keqja e palejuar që sugjerojnë disa, por ato mund të jenë më të drejta. Masat që u kërkohen ministrave përfshijnë njoftimin e duhur ose kompensimin për ndërrimet e anuluara dhe madje edhe të drejtën për orë të normalizuara pas një periudhe të caktuar.
Aty ku toka do të zbresë për këto çështje do të thotë shumë për llojin e partisë që po ndërton Johnson. Mbeten shumë Konservatorë nga ana e furnizimit të cilët i rezistojnë rregullimit dhe e shohin tregun fleksibël të punës në Mbretërinë e Bashkuar si një nxitës të investimeve dhe krijimin e vendeve të punës.
Por ka edhe më shumë konservatorë që ndërhyjnë, duke përfshirë disa nga vendet e reja të fituara veriore, të cilët marrin një pamje më të hijshme. Ata dëshirojnë tregje fleksibël të punës, por gjithashtu duan punë të dobishme.
Johnson e ka bërë të qartë se ai është një parti e ndryshme nga ajo e paraardhësve të tij laissez-faire dhe ai e di që punët cilësore janë pjesë e kontratës me koalicionin e tij të ri zgjedhor.
Shumë konservatorë përqendrohen në strehimin dhe besimin se zotërimi i një vendi u jep njerëzve një interes në shoqëri dhe i ndihmon t’i kthejnë ata në votues Konservatorë. Por një shtëpi është vetëm pjesë e paketës. Një punë e denjë dhe e sigurt është gjithashtu thelbësore për një interes në shoqëri dhe është shumë më e lehtë të marrësh një hipotekë nëse e ke një të tillë.
Megjithatë, rritja e vendeve të punës dhe kontratat afatshkurtra janë duke rritur pasigurinë në punë, dhe veprojnë si një bllok për kushte dhe kushte më të mira. Në disa sektorë konkurrenca për punën rrit kushtet dhe pagat, por ekziston një grup i pasigurt, nëse jo gjithmonë me pagë të ulët, tani ekzistojnë punëtorë më të rinj që ndien ekspozimin e tyre gjatë pandemisë.
Ndërsa vonesa është e mbrojtshme derisa sigurimi i rimëkëmbjes dhe punësimi të jetë i qëndrueshëm, konservatorët duhet të kujtojnë mësimin e pandemisë për lidhjet më të thella midis të gjithë në shoqëri dhe të mbajnë besimin me punëtorët kryesorë që ndihmuan për të arritur vendin.
Kjo tregon për një arsye më të thellë pse Konservatorët nuk duhet ta lënë pas dore këtë çështje. Në librin e ri, Greater, i cili përcakton një vizion optimist për Britaninë, bashkëautorja Penny Mordaunt, drejtori i pagës, pyet se si të rivendosim besimin në tregje: “Kërcënimi më i madh i kapitalizmit”, thuhet në libër, “nuk është socializmi: është pesimizmi”. E njëjta gjë mund të thuhet për Konservatorët e Johnson. Kërcënimi më i madh afatgjatë për ta është një humbje e shpresës që i lë votuesit të ndiejnë se, larg një ndërtimi të denjë në shumë vende kombi thjesht ka fshehur çarjet.
Përkthyer dhe përshtatur nga Financial Times/ F.H, Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
