Javën e kaluar, administrata e Biden njoftoi se kishte përfunduar rishikimin e politikës së Koresë së Veriut. Ndërsa shumë detaje mungojnë, rishikimi i politikave i jep përparësi një marrëveshjeje drejt denuklearizimit të plotë, duke hedhur poshtë qasjen e administratës Trump “gjithçka ose asgjë” që dështoi në samitin e Hanoi në 2019.
Që administrata është e përgatitur të angazhohet në diplomaci dhe të respektojë Marrëveshjen e Singaporit 2018, në të cilën Shtetet e Bashkuara dhe Koreja e Veriut u angazhuan për të punuar drejt një regjimi paqësor të qëndrueshëm në Gadishullin Korean, është një hap në drejtimin e duhur.
Sidoqoftë, qasja e administratës së Biden ka të ngjarë të jetë e kufizuar nëse nuk arrin të adresojë shqetësimet e ndërsjella të sigurisë. Siç kërkohet nga shumë grupe paqësore, një strategji më realiste do të ishte të ndiqte një qasje transformuese, të bazuar në paqe.
Siç theksojnë këto grupe, gjendja e pazgjidhur e Luftës Koreane, e cila u ndal vetëm nga një armëpushim në 1953, është shkaku kryesor i tensioneve midis Shteteve të Bashkuara dhe Koreve të Veriut.
Një raport i fundit nga fushata globale Korea Paqe Tani! argumenton që përfundimi zyrtar i Luftës Koreane me një marrëveshje paqeje do të ishte një kornizë më e vlefshme dhe efektive për zgjidhjen e krizës së sigurisë duke adresuar shqetësimet e sigurisë së Koresë së Veriut dhe duke hequr arsyetimin e deklaruar të Pyongyang për armët bërthamore.
Siç ka vërejtur administrata e Biden, qasjet e kaluara me Korenë e Veriut kanë dështuar. Por ato kanë dështuar pikërisht sepse nuk e kanë adresuar kurrë shkakun kryesor të problemit.
Negociatat mbeten në një ngërç, sepse gjendja e luftës e ka përkeqësuar komunikimin dhe besimin kaq shumë. Asnjëra palë nuk do të ulë armët. Një marrëveshje paqeje midis Shteteve të Bashkuara dhe dy Koreve do t’i jepte fund detyrimisht gjendjes së Luftës Koreane dhe do të njihte një herë e përgjithmonë se të drejtat e luftës për të përdorur forcën kanë përfunduar.
Një marrëveshje paqësore do të mundësonte gjithashtu normalizimin e marrëdhënieve dhe të hapte rrugën drejt angazhimeve më efektive për çështje komplekse si denuklearizimi dhe të drejtat e njeriut.
Shtetet e Bashkuara kanë një përgjegjësi morale për të marrë drejtimin në zgjidhjen e krizës dhe duhet ta bëjnë këtë duke u zotuar në një qasje të parë të paqes dhe duke ndërmarrë veprime reciproke të çarmatimit bërthamor.
Shtetet e Bashkuara janë më të ndjeshëm për t’u angazhuar në përdorimin e forcës në Kore, duke pasur parasysh praninë e saj masive ushtarake, pjesëmarrjen e saj të rregullt në stërvitjet e përbashkëta ushtarake me Jugun dhe faktin se do të kishin kontroll operacional mbi forcat e armatosura të Koresë së Jugut nëse lufta riniste.
Për më tepër, të dy Koretë gjithashtu kanë bërë thirrje shprehimisht së bashku për një marrëveshje paqeje, dhe Shtetet e Bashkuara duhet të respektojnë atë që populli i Koresë dëshiron.
Na duhet një zhvendosje e kulturës në Uashington, një zhvendosje drejt një qasjeje që zgjidh kostot njerëzore të luftës.
Ky ndryshim duhet të fillojë me Kongresin si përfaqësues të popullit Amerikan. Mbi të gjitha, 67 përqind e amerikanëve në të gjitha lidhjet politike mbështesin negocimin e një marrëveshje paqësore me Korenë e Veriut.
Është koha që Kongresi të rritet dhe t’i bëjë thirrje administratës Biden që zyrtarisht t’i japë fund Luftës Koreane me një marrëveshje të detyrueshme paqësore. Ka tashmë mbështetje në Kongres për këtë qasje – Rezoluta e Dhomës 152, e cila bëri thirrje për një fund zyrtar të Luftës Koreane, kishte 52 bashkë-sponsorë në Kongresin e 116-të.
Për sa kohë që Shtetet e Bashkuara dhe Koreja e Veriut qëndrojnë në një gjendje lufte, potenciali për një konflikt ushtarak aksidental ose të qëllimshëm në Gadishullin Korean mbetet.
Një konflikt i tillë do të ishte shkatërrues, duke ndikuar në miliona njerëz. Përfundimi i luftës më të vjetër të SH.B.A.-së do të përmirësonte sigurinë e të gjitha palëve, për të mos përmendur ndihmën për ribashkimin e mijëra koreanëve me anëtarët e familjes në Korenë e Veriut.
Biden e ka quajtur Korenë e Veriut sfidën kryesore të politikës së jashtme të Shteteve të Bashkuara.
Për të përmbushur këtë sfidë kërkohet një qasje e re e guximshme që vendos paqen në fillim – jo në fund – të procesit.
Me mbështetjen nga Kongresi dhe një lëvizje bazë për paqen, kjo mund të bëhet.
Përkthyer dhe përshtatur nga Foreign Affairs/ F.H, Konica.al
