Bardhoku, kishte ca kohe, qe punonte me mua, ne Kliniken e Psikiatrise, te QSUT.se.
Ai merrej shume, me gazetarine.
Une, diten e protestes, se bashku, me gjithe shoqerine time, u stacionuam, te lulishtja, pas Ministrise mbrojtjes. Bardhoku ishte, gjate gjithe kohes, ne aktivitet, si gazetar.
Tentonte te fotografonte, momente te dhunes, se eger policore, ndaj protestueseve. Pershendeteshim me dore, nga larg. Ne nje moment, u takuam, dhe me tha :
Kam frike, se do ma marre policia, aparatin fotigrafik, dhe do me shkoj, e gjithe kjo pune kote. Kujdes i thash, neve po te ndjekim, ne cdo moment, dhe do te vime ne ndihme.
Ajo proteste prodhoj, shume dhune, lote dhe gjake. Kjo, dihet Nderkombetarishte.
Sapo u shperndam, une u ktheva, ne shtepi. Pas ca oresh, te pallatit im, nje person, po pyeste femijet, qe po loznin : Gjini, ku e ka shtepine ? Femijet me thirren, dhe une dola, ne ballkon. Gjini jeni me tha, nje burre rreth te 40.tave. Po, ju pergjigja.
Urgjent, nisu ne kete adres. Gazetarin Bardhok Lala, mundet mos, ta gjesh gjalle. Koha, nuk priste shpjegime. U nisa, me motor, kalova nga redaksia, e gazetes, dhe me urgjenc, vazhdova ne adresen, e shtepise, ku ndodhej Bardhoku.
Arrita shume shpejt . Ishte nje shtepi perdhese, mbi Liqenin artificial, me oborre, te rrethuar. Sapo arrita te porta e oborrit, dolen dy burra. Pa u prezantuar, me thane : Gazetari ndodhet ketu, dhe nuk ta dorzojme, pa vdekur ne, te gjithe.
Ata, me moren, per SHIKAS.. Ju thashe, jam shoku i Bardhokut, Gjin Lleshi. Ne kete moment, nga dritarja, Bardhoku ndigjoj, zerin tim.
Eshte Gjini, shoku im, sqaroj Bardhoku. Me hapen porten e oborrit, dhe hyra brenda. Me vehte kisha edhe urgjencen mjeksore. Aty, pashe tmerr me sy, do e paguaja me shume nete pa gjume.
Bardhoku, ishte tjetersuat teresishte, ne ato pak ore. I nxire dhe ejtur i teri. Gjendja fiziko psikike :
1..Shpejtim i pulsit..
2..Frymemarrje e veshtersuar..
3..Sy, hunde dhe goje ishin tere gjak..
4..Tensioni jo stabel.
5..Urinimi tere gjak..
6..Psiqikishte, shume i renduar.
E transportuam ne makinen e redaksise, dhe u nisem per spital, duke falenderuar me shpirte, ate familje, aq humane, e fisnike Tiranase. Shoferit i thashe :
Sa me pare, ne Kliniken e traumes, gjendja eshte, shume kritike. Bardhoku, si ne kllapi me tha : Jo ne spital, te lutem Gjin. Ata me dine te vdekur. Po vajtem, ne spital, ata do vine, do me rrembejne, dhe do me vrasin.
Tentova ta bind, jame une me Ty, i thashe, ne cdo hap, por pa sukses. Pa arrutur te Garda, i thashe shoferit : Na qo ne shtepin time : Rruga Kongresi Manastitit P 46/6 H2..A14.
Vajtem me urgjenc ne shtrpine time. E sistemuam ne nje dhome. Une shkova urgjent ne spital, mora mjek, infermier dhe filluam mjekimin. Shtepia ime, me spitalin, ishte rreth 200 m.
Bardhoku ishte per reaminaciom urgjent. Kundershtia e Bardhokut ishe e prere. Jo ne spital, le te vdes ketu. Per pak ore u mbush shtepia me gazetare te vendit e te huaj, dhe shoqeria jone, e QSUT.se etj.
Dy sqarime : Ne intervistat, qe ka dhene Bardhoku, ne mes te tjerash thote :
U mjekova ne ilegalitet. E pavertete. 1..Nuk mundet te quhet ilegalitet ne nje vend ku hyne dhe dalin me dhjetra njerz ne dite.
Kete Bardhoku e thoshte, ne sensin e mire, per te mos, me demtuar mua, dhe familjen time.
2..Fotot e Bardhokut, i masakruar fizikishte, nuk i pergjigjen realitetit. Ato foto, jane bere, disa dite pas masakres, sepse ne ditet e para, Bardhokun e mbanim me kompresa.
Nese do funksiononte, teknologjia e sotme, ne ate periudhe, dhe do filmohej Bardhoku, shume njerze, do kerkonin ndihme mjeksore, nga tmerri, qe do shihnin.. Bardhoku, eshte mjekuar, shume dite, ne shtepine time. Pas ca ditesh, ne dere, trokiti Babai i Bardhoku, me ca gazetar.
Ishte jashtezakonishte e dhimbeshme. Po sikur, ta kishin pare, prinderit Bardhokun, siq e kame pare une, ne oret e para ? Babai, e pyeti, qe te dera Bardhokun :
Cfar i bere Shtetit o bire…? Perse nuk te vran, po te bene keshtu… I forti vret, ose fale… Ne ato dite, gazeta e neofashisteve, RD, shkruante :
Eshte, lenduar fizikishte, gazetari Bardhok Lala . Ka zera, se Bardhoku, ka pasur nje konflikt personal.
Policia eshte ne kerkim te autorve. Loje fashistesh, te ndyre. Bardhoku, ishte shoku yne, me i sjellshem, dhe i edukuar.
Asq behej fjale, per konflikt, me njeri. Ishte koha, qe te merrnin jeten, dhe te sillnin, buqeta lulesh, te varri. Te vrisnin naten, dhe te “qanin” diten. Ne ato dite, erdh edhe, nje prokuror, per ta “pyetur” Bardhokun, per ngjarjen.
Gazetarte e huaj, qe diten e pare, kerkonin te merrnin, Bardhokun dhe mua familjarishte, ne Perendim, si shume te rrezikuar.
I falenderuam, dhe refuzuam, strehimin jashte Shqiperise.
Me permiresimin, e Bardhokut, u be e mundur, qe te udhetonte, per Greqi, per te diagnostikuar, pasojat e kesaj, dhune shtazarake Shteterore.
Une kame, vetem rreth dy vjet, qe jame lidhur, me Bardhokun. Ai me informoj :
Eshte martuar, ka dy femij, dhe punon, ne sistemin shendetesore, ne Lezhe. Ky fakt me lumturoj shume. Nese nje dite, do zbres, ne Rinas, eshte i pari person, qe do telefonoj, dhe do takohemi, pas kaq shume vitesh. Kushti i vetem do jete : Nuk do kujtojme, asgje nga e kaluara….
