Zvicra ishte një nga surprizat më të bukra këtij Evropiani, teksa eliminoi Francën, kampionen në fuqi, si dhe për pak desh nxorri nga gara edhe Spanjën, por fati e tradhtoi nga penalltitë.
Granit Xhaka ishte më shumë se një kapiten në kombëtaren zvicerane. Pikërisht ky fakt e ka bërë krenar babain e tij, Ragip Xhakën, i cili i është drejtuar të birit dhe bashkëlojtarëve të tij zviceranë me këtë letër publike, të botuar në “SonntagsBlick”:
I dashur Granit, e dashur Nati (kombëtare e Zvicrës), Vështirë se mund ta imagjinoni se si kam vuajtur. Në Romë unë ju mbështeta duke qenë vetë aty, ndërsa ndeshjet e tjera i pashë në TV nga Zvicra. Dhe të gjithë ishin të lumtur që ju panë kudo.
Nuk ishte gjithmonë e lehtë pas dy ndeshjeve të para dhe kritikave që pasuan. Por ju si ekip nuk e latë veten aspak të dëshpëroheni dhe u ngritët përsëri pas kritikave. Për mua është diçka shumë e bukur të shoh se si e bëtë vendin (Zvicrën) për vete në javët e fundit.
Ju jeni rritur në javët e fundit, të gjithë së bashku. Sigurisht që edhe unë mërzitesha kur mediat kritikonin Granitin për ngjyrosjen e flokëve. Është normale të mbrosh djalin tënd. Por, kur pashë të gjithë ekipin të unifikuar kundër Francës, kjo thjesht më bëri shumë krenar.
Çfarë kolektivi, çfarë uniteti! Nga jashtë, unë admiroj mënyrën se si trajneri Vladimir Petkovic ka gjetur kontaktin me ekipin. Kur shoh Granitin, unë nganjëherë pothuaj qaj. Unë jam babai i tij, shoku i tij dhe mbështetësi i tij që në moshë të vogël.
Dhe, si me Taulantin, lidhja jonë është jashtëzakonisht e ngushtë. Mund të them se kur flasin dy vëllezërit ka dhe mospajtime. Flitet me gjuhë të thjeshtë për gabimet në futboll. Pa mashtrim, ata gjithashtu trajtojnë njëri-tjetrin në mënyrë kritike.
Taulanti nuk e fsheh mendimin nëse nuk i pëlqen diçka që ka bërë Graniti. Mama Eli është gjithashtu shumë e rëndësishme për të dy. Ajo është një mbështetje e jashtëzakonshme në familje dhe kur të dy kanë nevojë për këshilla njerëzore, është gjithmonë pranë tyre.
Në përgjithësi, muajt dhe vitet e fundit kanë qenë shumë të këndshme për ne si prindër. Graniti tani ka dy vajza, Taulanti gjithashtu ka një djalë të vogël. Është një kapitull i ri në jetën tonë, me nipërit dhe mbesat.
Është diçka që na përmbush kur shohim fëmijët tanë si baballarë tani. Dhe kur të shohësh sa me dashuri i trajtojnë ata fëmijët e tyre, të kënaqet zemra.
A e dija gjithmonë që Graniti ishte një lider? Ajo që e dija gjithmonë është se djali im ec përpara. Se ai nuk largohet nga asgjë dhe nuk ka frikë. Por mënyra se si ai i drejtonte lojtarët e tjerë kundër Francës ishte një dimension i ri.
Mënyra se si ai mori gjithçka mbi vete dhe në të njëjtën kohë inkurajoi të tjerët të shkonin përtej kufijve të tyre ishte diçka thjesht madhështore. Ishte dëm, natyrisht, që Granit humbi ndeshjen kundër Spanjës.
Por kjo tregon karakterin e tij, se si ai sillet. Kjo nuk ishte temë as për një sekondë më. Pasi të ketë ndodhur diçka, Graniti e pranon, nuk merret me të dhe shikon përpara. Pa diskutim. I dashur Granit, të dashur lojtarë! Unë jam thjesht krenar me Ju!”
