Misofonia, ndjeshmëria ndaj zhurmës dhe ADHD: Cila është lidhja?
Misofonia është një gjendje ku tinguj të caktuar provokojnë një reagim ekstrem emocional. Ju mund ta konsideroni atë si një ndjeshmëri ekstreme ndaj tingujve të veçantë – tinguj që njerëzit pa misofoni në përgjithësi mund t’i injorojnë.
Nëse keni (ose dyshoni se keni) çrregullim të hiperaktivitetit të deficitit të vëmendjes (ADHD), një gjendje neuro -zhvillimore që shpesh përfshin mbindjeshmëri ndaj stimujve, mund të pyesni veten për lidhjet e mundshme midis këtyre kushteve.
Hulumtimi ekzistues mbi misofoninë sugjeron një lidhje të mundshme midis saj dhe ADHD. Akoma, kërkimet mbi misofoninë mbeten në fazat e hershme, dhe ekspertët nuk kanë arritur në ndonjë përfundim për lidhjen mes të dyjave.
Ndërsa misophonia fjalë për fjalë do të thotë “urrejtje ndaj tingullit”, njerëzit që jetojnë me këtë gjendje mund të përjetojnë një sërë emocionesh kur dëgjojnë tingujt e shkaktimit.
Zemërimi tenton të jetë më i zakonshmi, por disa ndjesi të tjera përfshijnë:
ankthi
acarim
neveri
padurimi
Ekspertët ende nuk kanë vendosur nëse misofonia përshkruhet më së miri si një gjendje e veçantë psikiatrike ose një tipar i kushteve të tjera. Thënë kështu, shumica tani e njohin atë si një gjendje që mund të shkaktojë shqetësim serioz.
Në një studim të vogël të vitit 2017, studiuesit vunë re se qendrat e përpunimit emocional të trurit prodhuan një përgjigje ekstreme kur njerëzit me misofoni dëgjuan tingujt e shkaktimit.
Ata gjithashtu vunë re lidhje të pazakonta midis korteksit izular dhe rrjetit të parazgjedhur të modalitetit, i cili ju ndihmon të keni kujtime. Kjo lidhje sugjeron që kujtimet e pakëndshme gjithashtu mund të luajnë një rol në misofoni.
Hulumtimet e ardhshme mund të ofrojnë më shumë njohuri nëse këto dallime të trurit kontribuojnë në misofoni ose shfaqen si rezultat i gjendjes.
A është misofonia më e zakonshme tek njerëzit me ADHD?
Deri më sot, jo shumë kërkime kanë ekzaminuar në mënyrë specifike lidhjet e mundshme midis ADHD dhe misofonisë.
Në një studim të vitit 2017 në shkallë të gjerë të njerëzve që jetonin me misofoni, studiuesit zbuluan se gjysma e 301 pjesëmarrësve kishin gjithashtu një gjendje tjetër të diagnostikuar. Midis këtyre 150 pjesëmarrësve, 12 përqind (18 persona) kishin ADHD.
Hulumtimet në vitin 2020 konsideruan një mostër më të madhe: 575 njerëz me misofoni. Në këtë studim, 5 përqind e pjesëmarrësve (31 persona) gjithashtu kishin ADHD.
Këto gjetje nuk ofrojnë dëshmi përfundimtare të një lidhjeje, por ato sugjerojnë një lidhje të mundshme.
Plus, vlen të përmendet se ekspertët në fakt nuk e kanë studiuar misofoninë gjatë gjithë asaj kohe. Vetë gjendja u emërua dhe u përcaktua vetëm në 2001 në kontekstin e kërkimit shkencor.
Lidhja midis ADHD dhe mbindjeshmërisë
Dëshmitë që mbështesin një lidhje midis misofonisë dhe ADHD mund të jenë të kufizuara, por shumë prova e lidhin ADHD me një ndjeshmëri të shtuar ndaj stimujve shqisorë, përfshirë tingujt.
Për ta thënë thjesht, njerëzit me ADHD shpesh kanë probleme me filtrimin dhe përpunimin e të dhënave të panevojshme shqisore, ose informacionit nga mjedisi përreth.
Ashtu si me misofoninë, kjo mbingarkesë shqisore mund të çojë në ndjenja stresi, ankthi dhe zemërimi. Këto emocione mund të jenë edhe më sfiduese për tu toleruar dhe menaxhuar nëse keni edhe një periudhë të vështirë me rregullimin emocional, një shqetësim tjetër i zakonshëm për njerëzit që jetojnë me ADHD.
Me fjalë të tjera, çështjet e përpunimit shqisor mund t’i ngjajnë misofonisë, deri në pikën ku bëhet e vështirë t’i dallosh ato. Si një ndërlikim i shtuar, disa shkaktarë vizual gjithashtu shkaktojnë një përgjigje për disa njerëz me misofoni.
Por, ajo që ka vërtet rëndësi është marrja e mbështetjes për çdo simptomë që prish jetën tuaj dhe shkakton shqetësim, pavarësisht nëse ato simptoma duken të lidhura me ADHD, misofoni, apo ndonjë gjë tjetër.
Meqenëse profesionistët e shëndetit mendor gjithnjë e më shumë e njohin misofoninë si një shqetësim të vërtetë – veçanërisht për njerëzit që gjithashtu kanë ADHD ose kushte të caktuara të shëndetit mendor – kontaktimi me një terapist mund të ofrojë një “çelës” për përmirësim.
