“Open Ballkan”, u gjunjëzua në Mal të Zi. Sulmi serb aty, me teshat e priftërinjve ortodoksë të organizuar në detashmente sulmi, politike dhe quasi paramilitare, e mbushën më kakërdhija minjsh, tortën e papjekur të gjeopolitikanit junior Edi Rama. Kësaj rradhe, ngjyrë Gri dhe besohet fytyrë errësuar nga grisja që serbët i bënë farsës, së tangos Vuçiç-Rama dhe refuzimi kuptimplotë të kësaj tangoje nga Gjukanoviç dhe nga Albin Kurti.
Ofensiva mirëfilli serbo-madhe, me zjarr e hekur kundër Podgoricës dhe pro-Oksidentalizmit malazez, me prapavijë të qartë destabilizuese, hodhi në erë farsën pa themel të vëllazërimit shumë të parakohshëm serbo-shqiptar…
Shalqinjtë e Konispolit, që kryeministri ynë, ka, kaq shumë me merak se prishen rrugës për në Beograd, nuk mund të vendosin linjat e gjeopolitikës në Ballkan.
Anipse zoti Vuçiç, me kabinet të mirëfilltë këshillues në politikën e jashtëme, duhet të jetë habitur jo pak me diletantizmin pordhëmadh, të gjeo-strategëve pranë KM-së sonë hokatar dhe lojtar i madh, në batuta-shkencën e madhe ballkanase…
E kuqja e shalqinit të Ramës dhe e kuqja e gjakut të derdhur në Kosovë, nuk kanë asgjë të përbashkët. Sepse serbët në Ballkan, janë sot, pas Greqisë, blerësit më të mëdhenj të armëve. Të cilat nuk i shkëmbejnë me shalqinj, por me pozicionime gjeopolitike në favor të Mëmës së madhe Rusi. Ka rreth 300 vite që funksionon kështu. Dhe ndoshta do të vazhdojë edhe këto 30 vite që Rama ka hyrë në politikë. Madje dhe shumë përtej 30 viteve.
Kryeministrit tonë duhet t’ja thonë këto gjëra. Beogradi politik, nuk është i thjeshtë ai Tirana politike, ka shumë arkiva, shumë labirinthe dhe shumë rafte mbushur me dosje të nxehta dhe të lagështa, që ruhen mbi dhe nën tokë. Për të gjithë politikanët shqiptarë apo ish politikanët shqiptarë, politikanë ballkanas dhe ish politikanë ballkanas dhe jo vetëm.
Nuk mund të thuhet se qasja e kryeministrit të Tiranës, nuk ishte një qasje që tërheq vëmendjen. Sidomos në Perëndim ku shpresohet me të madhe që të fryjnë erëra të reja, sa më pak helmuese dhe sa më larg aromës së gjakut.
Por ja, doli që, qëndrimi “skematik”, kuqalash apo kuq-e-zi i Albin Kurtit, na ishte më largpamës dhe më larg aventurës me serbë qengja dhe pëllumba. Sepse as nuk janë dhe as nuk jemi, rraca qingjash dhe pëllumbash ne. Dhe kjo nuk është një mburrje, por kështu kemi qëlluar nga koha.
Duhet ti themi faleminderit rezistencës së Oksidentalizmit në Mal të Zi, që Shqipëria diplomatike e Kryeministrit Rama, të nxitojë të hapë sytë. Të heqë dorë, nga besimi i ripërtëritur te serbi Vuçiç, që nisi sulmin e tij të madh në Mal të Zi, duke e bërë të skuqet (besoj) “vëllain” e ri, të Tiranës
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Artur Zheji: Gjithçka që lexohet politikisht është pasojë e veprimeve tona!
