Shkencëtarët kanë hedhur dritë se pse tingujt e përditshëm si përtypja, pirja dhe frymëmarrja mund të jenë kaq acarues për disa njerëz, aq sa i shtyn ata në dëshpërim. Skanimet e trurit të kryera nga studiuesit në Universitetin Newcastle, në Angli, kanë zbuluar se njerëzit me misofoni kanë lidhje më të fortë midis pjesës së trurit që përpunon tingujt dhe pjesës së të ashtuquajturës lëvore premotor që merret me lëvizjet e muskujve të gojës dhe fytit.
Kur njerëzve me misofoni iu luajt një “tingull”, skanimet treguan se rajoni i trurit i përfshirë në lëvizjen e gojës dhe fytit ishte shumë i aktivizuar krahasuar me një grup kontrolli vullnetarësh që nuk kishin këtë gjendje. Dr Sukhbinder Kumar, një neuroshkencëtar në Universitetin Newcastle tha se:
Ajo që ne po sugjerojmë është që në misofoni zëri shkakton aktivizimin e zonës motorike edhe pse personi është vetëm duke dëgjuar tingullin. Kjo i bën ata të ndjehen sikur tingujt po ndërhyjnë në to.
Neuronet pasqyrë
Kumar dhe kolegët e tij besojnë se tingujt nxitës aktivizojnë atë që quhet sistemi i neuroneve pasqyrë të trurit. Neuronet pasqyrë mendohet të aktivizohen kur një person kryen një veprim, por edhe kur shikojnë të tjerët të bëjnë lëvizje të veçanta.
Aktivizimi i sistemit të neuroneve të pasqyrës me tinguj nuk i bëri njerëzit me misofoni të fillonin të përtypnin ose gëlltitnin. Por studiuesit besojnë se kjo mund të prodhojë një dëshirë për atë që ata e quajnë “hiper-pasqyrim”. Kumar thotë se disa njerëz me këtë gjendje imitojnë tingullin që i acaron sepse u sjell atyre një farë rehatie, ndoshta duke rivendosur kontrollin mbi ndjesitë që ata ndiejnë.
Nëse gjetja e raportuar në “Journal of Neuroscience” thellohet në kërkimet e ardhshme, kjo mund të hap rrugën për terapi më efektive kundër misofonisë, të cilën disa pacientë e shohin thellësisht të pakëndshme. Dr.Kumar thotë se sistemi i neuroneve pasqyrë mund të trajnohet, kështu që mund të jetë e mundur që njerëzit të thyejnë lidhjen midis një tingulli të veçantë që i çmend ata dhe efekteve shqetësuese që ata përjetojnë.
Hulumtimi mbi mjekët universitarë në MB zbuloi se rreth 12% përjetuan simptoma të moderuara të misofonisë dhe 0.3% kishin një gjendje të rëndë. Tim Griffiths, profesor i neurologjisë njohëse në Newcastle dhe një autor i vjetër në studim, tha se puna nënvizoi rëndësinë e trajtimit të misofonisë si më shumë se një problem i lidhur me rajonet e përpunimit të zërit të trurit, duke shtuar se terapitë efektive duhet të marrin në konsideratë lëvizjen.
