Pothuajse 50 vite që kur kriza energjetike e vitit 1973 kishte zhytur ekonominë globale, planeti përsëri po përballet me një krizë të re në lidhje me energjinë, e cila këtë herë ka të bëjë jo vetëm me naftën, por edhe me gazin natyror, i cili hyri në konsum në mënyrë dinamike në 20 vitet e fundit.
Shkaqet e kësaj krize të paparë energjetike janë kërkesa e lartë dhe furnizimi i kufizuar nga Rusia dhe Azerbajxhani i gazit natyror. Vlerësohet se faturat e energjisë elektrike dhe ngrohjes për konsumatorët evropianë do të rriten me 100 miliardë euro këtë dimër për shkak të rritjes së çmimeve të gazit.
Fakti është se këtë dimër, udhëheqësit evropianë, por edhe biznesmenë, menaxherë, investitorë dhe konsumatorë të zakonshëm, do të shikojnë me ankth dy gjëra: buletinin meteorologjik për reshjet dhe lëvizjet e rusëve në tregun e gazit. Në fund do të gjykohet nëse çmimi i gazit do të stabilizohet në nivele të shtrenjta por jo skandaloze, apo nëse do të çojmë në një krizë të re energjetike, me pasoja të paparashikueshme në të gjithë ekonominë.
Nëse Rusia, e cila përbën 40% të nevojave të Evropës për gaz hap rubinetin dhe rrit furnizimet siç Vladimir Putin “premtoi” javën e kaluar atëherë furnizimi do të forcohet dhe presionet e çmimeve do të lehtësohen. Në fakt, BE është “peng” e motit, por edhe e Rusisë, e cila, sipas disa analistëve, përdor furnizimin me gaz si një armë diplomatike.
Rritja e çmimeve të gazit po nxit një pjesë të kërkesës për naftë dhe qymyr, duke bërë që çmimet të rriten. Udhëheqësit evropianë gjithashtu argumentojnë se situata aktuale nuk duhet të jetë një arsye për të ndaluar kalimin në burimet e energjisë së rinovueshme, e cila synon të sigurojë autonominë strategjike energjetike të BE-së, (e cila nuk ka rezerva të energjisë minerale dhe është e varur nga importi), por edhe të jetë një “lokomotivë” në teknologjitë e reja të “ekonomisë diellore dhe hidrogjenike”, të cilat do të dominojnë në dekadat e ardhshme.