Gjermania zgjodhi në pushtet një koalicion të ri trepartiak. Kjo është e paprecedentë dhe bashkon Partinë Social Demokrate (SPD), të Gjelbrit dhe Partinë Demokratike të Lirë (FDP), e cila mbështet politikat ekonomike liberale.
Të gjitha partitë kanë qenë në qeveritë e kaluara. Për dekadën e fundit, SPD ishte partneri i vogël i koalicionit i CDU-së së Merkelit; Të Gjelbrit, për herë të fundit morën pjesë në një qeveri të SPD nga 1998 deri në 2005.
Në epokën pas Merkelit, kjo qeveri e re do të gjykohet për vazhdimësinë e politikave dhe ndryshimet e mundshme në qasje.
Jo vetëm që dora e palëkundur e Angela Merkelit e ka lënë Berlinin, por lagjja e Gjermanisë dhe globi janë vende më të pasigurta.
Koalicioni gjerman duhet të trajtojë çështjet sektoriale dhe strategjike në një atmosferë dinamike. Po Kinën
Gjermania angazhon në mënyrë pragmatike Kinën. Ajo shpresonte se qasja e saj e bazuar në vlerë do të kishte sukses nëse Kina angazhohej në tregti, investime dhe teknologji. Merkel megjithatë përdori presidencën e saj të BE-së për një marrëveshje gjithëpërfshirëse mbi investimet (CAI) me Kinën. Kjo tani është zhytur në parlamentin e BE-së.
Ministria e Jashtme e Gjelbër e Gjermanisë është e prirur të thërrasë Kinën kur ajo bie ndesh me vlerat gjermane dhe evropiane.
Është më e prirur për të përmbushur strategjinë e BE-së për Kinën, e cila e etiketoi atë një rival sistematik. Megjithatë, industria gjermane, e përballur me një normë të ulët rritjeje në Gjermani dhe Evropë, donte tregun kinez dhe bazat e prodhimit.
Të Gjelbrit janë më agresivë dhe më pak përvojë në planifikimin strategjik. Platforma e tyre u kritikua nga Federata Gjermane e Industrisë (BDI) gjatë zgjedhjeve. Tani të Gjelbrit udhëheqin Ministrinë e Jashtme dhe Ekonominë.
Kina tashmë është thirrur nga Baerbock dhe Ambasada Kineze në Berlin ka reaguar, duke u kërkuar atyre që të respektojnë qasjen pragmatike dhe të angazhohen për të gjitha çështjet.
Kjo mbetet sfida më e madhe strategjike për Gjermaninë dhe Scholz e kupton këtë në fjalimin e tij në Bundestag.
Vlerat gjermane dhe evropiane do të ishin të rëndësishme, por do të merret parasysh një qasje pragmatike ndaj Kinës, një partner i rëndësishëm ekonomik, tha ai.
Duket se kancelaria në Berlin do t’i bëjë thirrje Kinës, ndërkohë që i lejon ministrisë së jashtme të vazhdojë të bëjë goditje me vlerë në Pekin.
Ministria e Jashtme dhe Kancelaria do të jenë të pabarabartë? Gerhard Schröder (SPD) në vitin 1998 e pa koalicionin e tij me të Gjelbërit si një marrëdhënie e “i madhi është kuzhinier, më i vogli është kamarier”.
Të Gjelbrit janë të prirur për çështjet klimatike. Scholz beson se Kina duhet të angazhohet nëse çështjet klimatike do të ndiqen me sukses.
Këto janë kontradikta të qenësishme midis objektivave gjermane të bazuara në vlera dhe praktikave strategjike, duke përfshirë një politikë të Kinës që nuk është në përputhje me SHBA-në.
Përkthyer dhe përshatur nga The Times/ konica.al
