Shtatë vjet më parë, në atë që ukrainasit e quajnë Revolucioni i Dinjitetit, populli i Ukrainës u ngrit përballë liderëve të tyre të mbështetur nga Rusia dhe mori një vendim të ndërgjegjshëm për t’u kthyer nga Perëndimi.
Ukrainasit zgjodhën një të ardhme të lirë, demokratike dhe të pavarur. Sot, dëshira për liri është edhe më e theksuar.
Sondazhet e fundit tregojnë mbështetje të fortë mes ukrainasve – veçanërisht të rinjve – për anëtarësimin në Bashkimin Evropian dhe NATO-n.
Kjo ndodh pavarësisht përpjekjeve të pandërprera të Rusisë për të minuar demokracinë ukrainase përmes dezinformimit dhe frikësimit ushtarak, duke përfshirë aneksimin e paligjshëm të Krimesë.
Trupat ruse pushtuan rajonet kufitare ukrainase të Donbasit në vitin 2014 nën maskën e mbrojtjes së qytetarëve rusë dhe ato vazhdojnë të ndihmojnë separatistët që luftojnë atje. Ukraina ka qëndruar e fortë dhe ka treguar përmbajtje të jashtëzakonshme. Në të kundërt, qëndrimi agresiv i Rusisë është rritur ndjeshëm kohët e fundit, me rreth 100,000 trupa ruse dhe 100 grupe taktike batalioni, duke përfshirë tanke të blinduara dhe artileri në kufirin e Ukrainës.
Raportet e mediave paralajmërojnë se Rusia mund të pushtojë Ukrainën që në janar.
Moska do ta bënte botën të besonte se Rusia thjesht po përpiqet të forcojë kufirin e saj kundër një kërcënimi nga Ukraina dhe NATO. Ky argument nuk ka asnjë vlerë. Qëndrimi ushtarak i Ukrainës ka qenë gjithmonë natyrë mbrojtëse. Ndryshe nga Rusia, Ukraina ka mbajtur angazhimet e saj sipas marrëveshjeve të Minskut midis Rusisë, Ukrainës dhe Organizatës për Siguri dhe Bashkëpunim në Evropë, të cilat ishin krijuar për të siguruar një armëpushim në Donbas.
Rusia ka treguar qëllimin e saj për të shkelur angazhimet e saj ndërkombëtare duke kërkuar që NATO të pushojë së zgjeruari në vendet sovrane që dëshirojnë të anëtarësohen dhe duke bërë thirrje që Ukraina t’i japë Rusisë më shumë nga territori i saj sovran.
Administrata e Biden e ka vendosur diplomacinë në krye të përpjekjeve të saj për të penguar Rusinë. Megjithatë, këto përpjekje duhet të kombinohen me masat e nevojshme ekonomike dhe ushtarake që do të forconin një qasje diplomatike dhe do t’i jepnin asaj besueshmëri më të madhe.
Së pari, Shtetet e Bashkuara duhet të rrisin armatimin ushtarak që dërgojnë në Ukrainë për të rritur aftësitë mbrojtëse të vendit dhe për t’i përshtatur ato armatim kërcënimit me të cilin do të përballen ukrainasit.
Së dyti, administrata Biden nuk duhet të mbështesë asnjë përpjekje për të detyruar Ukrainën të heqë dorë nga kontrolli në Donbas jashtë marrëveshjeve të Minskut.
Së treti, Biden duhet të rishqyrtojë seriozisht vendosjen e sanksioneve ndaj tubacionit të gazit natyror Nord Stream 2 nga Rusia në Gjermani.
Është e qartë se Vladimir Putin është i gatshëm të shpërfillë normat ndërkombëtare për të çuar përpara atë që Departamenti i Shtetit e ka përshkruar si një axhendë emocionale për të ribashkuar Bashkimin Sovjetik.
Administrata duhet të punojë ngushtë me qeverinë e re gjermane për të parandaluar funksionalizimin e tubacionit; është në interesin më të mirë të Evropës që t’i mohohet Putinit një mundësi tjetër ndikimi mbi aleatët tanë.
Së fundi, Shtetet e Bashkuara duhet të vazhdojnë të ndërtojnë një koalicion ndërkombëtar partnerësh në Evropë dhe kudo tjetër, të cilët e shohin këtë kërcënim shumë qartë.
Ukraina, Gjeorgjia, shtetet baltike dhe ish-“republikat” e tjera të Bashkimit Sovjetik zgjodhën të kërkonin një të ardhme të lirë dhe demokratike – ata zgjodhën të shikonin nga Perëndimi, jo nga Rusia. Dështimi për të mbështetur këto kombe pajtohet me dëshirën e Rusisë për të grabitur edhe një herë identitetin dhe fatin e njerëzve të pavarur të Evropës Lindore.
Si do të përgjigjet tani Perëndimi do të përcaktojë trajektoren e marrëdhënieve tona me Rusinë dhe Putinin për dekadën e ardhshme.
Qëndrimi me aleatët tanë përkrah Ukrainës do të ndihmojë në sigurimin e një Evrope të lirë dhe të qëndrueshme, e cila është në interesin e njerëzve të demokracive dhe aleatëve amerikanë anembanë globit.
Burimi: The Washington Post
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
