A jeni përpjekur ndonjëherë të mos mendoni për asgjë? Nëse përpiqemi shumë, kemi efektin e kundërt dhe truri vazhdon të mendohet.
Është vërtetuar se truri nuk pushon kurrë, madje edhe kur dikush e lë mendjen të lirë. Sepse do të ishte ekuivalente me të mos paturit e aktivitetit mendor: të mendosh nuk do të thotë vetëm të arsyetosh, të reflektosh dhe të mbash mend në një mënyrë të vetëdijshme dhe të qëllimshme, por edhe të imagjinosh, të fantazosh, të kushtosh vëmendje dhe të merresh nga shoqatat e lira.
Zbrazja e mendjes nga e gjithë kjo është e pamundur, sepse truri ynë nuk pushon kurrë: në mes të viteve 90, në Shkollën e Mjekësisë të Universitetit të Uashingtonit në St. Louis (SHBA), një qark i rajoneve të trurit (i quajtur “rrjeti i modalitetit të paracaktuar”, dmth. “rrjeti i paracaktuar i trurit”) i cili aktivizohet vetëm kur nuk bëhet asnjë përpjekje njohëse dhe mendja lihet e lirë të endet. Konsumon rreth 20 herë më shumë energji të trurit sesa përdoret për një përgjigje të thjeshtë ndaj një stimuli të jashtëm, siç është përjashtimi i mushkonjës dhe është spekuluar se mund të jetë selia e vetëdijes.
Dhe kur përpiqesh të mos mendosh për diçka, ke efektin e kundërt. Është demonstruar nga Daniel Wagner, një psikolog në Harvard: nëse ai u kërkon subjekteve të hulumtimit të tij të mos mendojnë për diçka, për shembull një film që sapo kishin parë, ata përfunduan duke menduar për të më shpesh. Sidoqoftë, ata që praktikojnë meditimin janë në gjendje të marrin një qëndrim më të qetë dhe të shkëputur ndaj mendimeve të tyre ose të ndërpresin rrjedhën e tyre, duke e përqendruar vëmendjen e tyre vetëm në përmbajtje specifike.
Jemi krijuar kështu.
