Plot tre javë që nga fillimi, lufta në Ukrainë duket e mbërthyer në një status quo të përgjakshme.
Forcat ruse, pasi nuk arritën fitoren e shpejtë që prisnin, mbeten të pozicionuara rreth qyteteve të mëdha, duke përfshirë kryeqytetin, Kiev.
Përkundër të gjitha gjasave, rezultati më i mirë i imagjinueshëm i agresionit të presidentit rus Vladimir Putin – disfata ushtarake në duart e Ukrainës, pa përfshirjen e drejtpërdrejtë të NATO-s – mbetet një mundësi, megjithëse me një kosto të madhe në jetën civile, e imponuar në mënyrë të pakujdesshme nga Rusia.
Megjithatë, fitorja ushtarake për Putin duket gjithashtu shumë e imagjinueshme, edhe nëse kontrolli i qëndrueshëm politik rus më pas nuk është.
Si rezultat, zhgënjimi po rritet, kuptohet, mes shumë njerëzve në Shtetet e Bashkuara dhe Evropë, të cilët pyesin pse, përveç ndihmës ushtarake për Kievin dhe sanksioneve kundër Rusisë, Perëndimi nuk po bën më shumë.
Sipas mendimit tonë, është shumë herët për të hamendësuar, aq më pak për të braktisur, “rrugën” e suksesshme që Presidenti Biden dhe liderët e tjerë demokratë kanë zgjedhur.
Parimi kryesor është të mbrohet “çdo pëllëmbë” e territorit të NATO-s, por dhe të kufizohet roli i aleancës për të ndihmuar Ukrainën me armë, inteligjencë, para dhe furnizime humanitare – ndërkohë që ndëshkon Rusinë.
Ne e themi këtë edhe pse Putin padyshim synonte të testonte “vijën e kuqe” të Perëndimit duke nisur një sulm shkatërrues raketash në një bazë ukrainase rreth 15 milje nga kufiri i Polonisë anëtare të NATO-s dhe duke kërcënuar me më shumë sulme .
Dhe ne e themi këtë pavarësisht zhgënjimit tonë me refuzimin e Biden për të dërguar avionë luftarakë nga Polonia në Ukrainë.
Kritikët e qasjes së Biden argumentojnë saktë se Perëndimi duhet t’i tregojë Rusisë se do të paguajë një çmim të rëndë, nqë të mos tentojë më vonë agresionin ndërkufitar kundër një vendi tjetër; kritikët nënkuptojnë gabimisht se Moska nuk është detyruar të paguajë një çmim të rëndë.
Inteligjenca amerikane raporton se regjimi iPutin ka kërkuar furnizim ng Kina – kundër të cilit këshilltari i sigurisë kombëtare Jake Sullivan paralajmëroi me të drejtë Pekinin – mund të jetë një shenjë e rrëmujës së brendshme ruse apo edhe dëshpërimit.
E njëjta gjë vlen edhe për raportet se presidenti rus ka vendosur në arrest shtëpie zyrtarët kryesorë të inteligjencës së huaj.
Nga kjo rrjedh se, nëse Shtetet e Bashkuara dhe aleatët e saj nuk do të luftojnë në emër të Ukrainës, ata gjithashtu nuk duhet të bëjnë negociatat për të.
Megjithatë, krahas bisedave për një ndërhyrje më të madhe të drejtpërdrejtë të NATO-s, diskutohet për zgjidhje të ndryshme të mundshme, në të cilat presidenti ukrainas Volodymyr Zelensky, të themi, do të njihte kontrollin rus të Krimesë dhe do të betohej për anëtarësimin në NATO në këmbim të një armëpushimi dhe njohjes ruse.
Për ta thënë butë, është e parakohshme të miratohet çdo rezultat në të cilin Rusia mund të kryejë agresion, të dështojë në fushën e betejës dhe megjithatë të dalë me ndonjë përfitim të tillë.
Mund të vijë ende koha për një politikë të ndryshme të SHBA-së – ndaj luftimeve ose negociatave.
Sigurisht, ndikimi katastrofik i luftës te civilët është një arsye për të kërkuar urgjentisht ide të reja dhe më të mira.
Për momentin, megjithatë, rruga më e mirë e Uashingtonit është ajo në të cilin është tani.
Burimi: The Washington Post
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Me Rusinë, do jemi të ashpër!”
