Pavarësisht jopopullaritetit të tij – 54% e votuesve francezë nuk e miratojnë performancën e tij në detyrë – Emmanuel Macron pritet gjerësisht të fitojë një mandat të dytë pesë-vjeçar në zgjedhjet presidenciale të Francës, raundi i parë i të cilave do të mbahet të dielën e ardhshme. Megjithatë, tashmë është e qartë se kush e ka fituar fushatën në krahasim me votën: forcat populiste të nacionalizmit të ekstremit të djathtë të që mbështesin Marine Le Pen dhe Éric Zemmour.
Le Pen ka forcuar kontrollin e saj në vendin e dytë pas disa muajsh të lëkundur. Mbështetja e saj është rreth 20%, kundrejt 28% të Macron-it dhe ajo po e ngushton diferencën. Një sondazh javën e kaluar tregoi që diferenca është zvogëluar në vetëm gjashtë pikë. Pjesëmarrja e ulët e parashikuar e votuesve po rrit pasigurinë.
Apeli i ushtruar nga Zemmour është zbehur, por mbetet i rëndësishëm. Polemisti islamofobik ka rreth 10% mbështetje. Nëse votat e raundit të parë të së djathtës ekstreme, duke përfshirë 2% që mbështesin partinë e skajshme, Debout la France, do të bashkoheshin rreth një kandidati, Macron do të kalontë në vendin e dytë.
Për fat të Macron dhe Francës, kjo nuk ka gjasa të ndodhë – të paktën në këtë rast. Dhe në raundin e dytë, mjaft socialistë, komunistë, të Gjelbër, konservatorë të qendrës së djathtë dhe ndjekës të kandidatit të së majtës, Jean-Luc Mélenchon, mund të pritet që të mbështesin Macronin, vetëm për ta mbajtur Le Penin larg Elysee-së.
Nëse po, kjo do të ishte një përsëritje e rezultatit të balotazhit të 2017-ës. Por ndërsa Macron fitoi lehtësisht atëherë, me më shumë se 30 pikë, diferenca e tij këtë herë mund të jetë me një shifër.
Pra, si ka krijuar Le Pen kaq shumë mbështetje? Vëzhguesit tregojnë për punën e palodhur dhe aftësinë për të mësuar nga gabimet e së kaluarës. Duke iu shmangur mitingjeve të mëdha, ajo ka tërhequr pa u lodhur “popullin e votave” të klasës punëtore përmes tubimeve të personalizuara, teksa Macron përparonte në skenën ndërkombëtare.
Shpërthimet e neveritshme kundër emigrantëve të Zemmour mund të kenë ndihmuar. Ndryshe nga ai, për shembull, ajo thotë se refugjatët ukrainas janë të mirëpritur. Ajo ka hequr dorë nga planet për të rivendosur dënimin me vdekje dhe për të lënë euron. Ky ndryshim pasqyron strategjinë e saj të detoksifikimit të një partie të parë prej kohësh si raciste të pakthyeshme, duke e bërë kështu kandidaturën e saj më të pranueshme për votuesit e qendrës së djathtë.
Ajo funksionon, deri në një pikë. Një studim i publikuar nga Le Monde zbuloi se më pak votues tani e shohin Le Penin si një kërcënim. Ndërsa 50% nuk do të votonin për të në asnjë rrethanë, shifrat ishin më të larta për Zemmour (64%) dhe Mélenchon (53%).
Kjo është sfida e madhe me të cilën përballet një mandat i dytë i Macron. Ashtu si Britania, Franca po lufton me ndikimet shkatërruese të deindustrializimit, globalizimit dhe masave shtrënguese. Ekstremizmi i djathtë (dhe i majtë) ka lulëzuar mes votuesve të klasës punëtore që ndihen të tradhtuar dhe të harruar. Ashtu si me Brexit dhe në Amerikën Trumpiste, një diskurs përçarës demonizon migrantët, myslimanët dhe pakicat e të gjitha llojeve.
Kuptohet se kriza në Ukrainë e ka shpërqendruar Macron nga fushata. Por forcat shkatërruese po përparojnë edhe në shtëpi, dhe ai duhet të bëjë më shumë për t’i penguar ato. Trendi është i qartë. Shkaqet rrënjësore të shqetësimit kombëtar duhet të trajtohen – ose Franca mund të përballet me një makth të ekstremit të djathtë në 2027.
Burimi: The Guardian
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
‘Le Monde’: Erdogan s’do heqë dorë nga qëllimet e tij!
‘Mposhtet’ Macron, Le Pen kryeson në sondazhe
