Në Eurovizion, evropianët shfrytëzuan mundësinë për të treguar solidaritet me Ukrainën.
Por larg entuziazmit për fitoren Ukrainës në atë festival, simbolizmit të cekët dhe anglishtes së keqe, kryeqytetet më të fuqishme të kontinentit kanë filluar të këndojnë një këngë të re.
Pas disa javëve duke u shqetësuar se çfarë do të ndodhte nëse Rusia do të shkatërronte Ukrainën, liderët e Evropës Perëndimore tani janë të shqetësuar se çfarë mund të ndodhë nëse Ukraina fiton realisht.
Suksesi i fundit i Ukrainës në largimin e trupave ruse nga disa territore të pushtuara i ka shtyrë udhëheqësit nga Franca në Gjermani në Itali të arrijnë në përfundimin se një fitore e paimagjinueshme e Ukrainës është tani një mundësi e veçantë.
Edhe pse liderët evropianë simpatizojnë publikisht luftën e Ukrainës dhe në disa raste kanë bërë përpjekje të mëdha për të mbështetur vendin, ata gjithashtu kanë frikë se ajo që presidenti francez Emmanuel Macron javën e kaluar e quajti një “poshtërim” të Rusisë mund të krijojë një grup krejtësisht të ri aleance.
Një shqetësim i madh është se një fitore e Ukrainës mund të destabilizojë Rusinë, duke e bërë atë edhe më të paparashikueshme. Kjo është arsyeja pse disa kryeqytete të Evropës Perëndimore favorizojnë në heshtje një zgjidhje “të shpëtuar fytyrën” të konfliktit, edhe nëse kjo i kushton Ukrainës një territor.
Edhe pse Macron dhe kancelari gjerman Olaf Scholz kanë thënë në mënyrë të përsëritur se do të varet nga Ukraina të përcaktojë kushtet për ndalimin e armiqësive, ata së fundmi kanë theksuar nevojën për një armëpushim, më shpejt se sa vonë.
“Ne nuk jemi në luftë me Rusinë,” tha Macron në një fjalim në Parlamentin Evropian në Strasburg javën e kaluar, duke theksuar se “detyra e Evropës është të qëndrojë me Ukrainën për të arritur një armëpushim, pastaj të ndërtojë paqen”.
Macron deklaroi gjithashtu se, pasi të arrihet paqja, Evropa do të duhet të ndërtojë “ekuilibra të rinj sigurie” – lloji i frazës që ndez këmbanat e alarmit në vendet e Evropës Qendrore dhe Lindore, ku shihet si kod për shpërblimin e Putinit.
Scholz foli së fundmi me presidentin rus Vladimir Putin dhe pas telefonatës, Scholz tha përmes Twitter se ai kishte theksuar se nevojitet domosdoshmërisht një armëpushim.
Një kërkesë që Rusia të tërhiqet menjëherë dhe të tërhiqte të gjitha forcat e saj nga territori ukrainas nuk ishte në tre pikat. Në një intervistë gjatë fundjavës me gazetën gjermane T-Online, Scholz, tha se Gjermania do të vazhdojë të mbështesë sanksionet kundër Rusisë, duke përsëritur thirrjen e tij për një zgjidhje diplomatike.
Pas takimit me Presidentin e SHBA Joe Biden në Uashington javën e kaluar, kryeministri italian Mario Draghi tha gjithashtu se ishte koha për të filluar të mendohej për një marrëveshje paqeje.
“Njerëzit … duan të mendojnë për mundësinë e arritjes së një armëpushimi dhe fillimit të disa negociatave të besueshme. Kjo është situata tani. Mendoj se duhet të mendojmë mirë se si ta trajtojmë këtë”, deklaroi Draghi.
Edhe pse ata theksojnë mbështetjen e tyre për Ukrainën, fakti që liderët e tre vendeve më të mëdha të BE-së kanë miratuar pothuajse pika identike bisedimi për negociatat e paqes, sugjeron se treshja po përpiqet të ushtrojë presion mbi udhëheqësit ukrainas. .
Deri më tani, presidenti ukrainas Volodymyr Zelenskyy nuk i ka marrë parasysh.
Zyrtarët ukrainas argumentojnë se çdo lëshim ndaj Moskës në territor – duke përfshirë Krimenë – do të hapte derën për inkursionet e ardhshme ruse në territorin e tyre.
Thirrja e liderëve evropianë për bisedime me Rusinë është në kontrast me politikën e SHBA. Sekretari i Mbrojtjes Lloyd Austin tha pas një vizite në Kiev në fund të prillit se Uashingtoni besonte se Ukraina “mund të fitojë”.
Karen Donfried, Ndihmës Sekretarja e Shtetit për Evropën, tha se ndërsa SHBA besonin se konflikti përfundimisht do të zgjidhej përmes diplomacisë, prioriteti i administratës mbeti të ndihmonte Ukrainën të mbrohej.
Tani për tani, Uashingtoni nuk është i shqetësuar se mbështetja evropiane për koalicionin e udhëhequr nga SHBA-ja që mbështet Ukrainën po dobësohet. Një zyrtar i lartë amerikan theksoi se debate të tilla evropiane nuk ishin të reja dhe se ekziston ende një unitet i përgjithshëm i qëllimit, duke treguar gatishmërinë e vendeve nga Sllovakia në Gjermani për t’i dhënë Ukrainës armë.
Megjithatë, ndarjet midis vendeve më të mëdha të Evropës, anëtarëve lindorë të BE-së dhe SHBA-së janë të dukshme dhe nuk kufizohen vetëm në klasën politike.
Giuseppe Conte, ish-kryeministri italian i cili tani drejton Lëvizjen 5-Yje të vendit, një anëtar i koalicionit me bazë të gjerë të Draghit, tha se BE-ja ka nevojë për një strategji më të “mirëmenduar”.
Burimi: Politico.eu
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
‘Amerika e Para’ është Amerika në gjendjen më të keqe
