Ekziston një thënie e famshme se asnjë plan ushtarak nuk i mbijeton kontaktit të parë me armikun.
Teoricieni më i madh i luftës, Carl von Clausewitz, shpesh shpjegonte se strategjia duhet të jetë dinamike, vazhdimisht të ndryshojë dhe të rinovohet. Në traktatin e tij të famshëm “Për luftën”, ai shkroi se disa gjeneralë “konsiderojnë vetëm veprimin e njëanshëm, ndërsa lufta përbëhet nga një ndërveprim i vazhdueshëm i të kundërtave”.
Perëndimi duhet t’i marrë parasysh këto mësime në luftën e tij me Rusinë dhe të rregullojë strategjinë e tij – e cila rrezikon të dështojë.
Thelbi i strategjisë së Perëndimit ka qenë me dy drejtime: t’i sigurojë Ukrainës armë, stërvitje dhe para, si dhe vendosjen e sanksioneve masive ndaj Rusisë.
Kjo ide bazë ka ende kuptim, por ekuilibri duhet të ndryshojë.
Tani është e qartë se lufta ekonomike kundër Rusisë nuk po funksionon aq mirë sa menduan njerëzit.
Presidenti Vladimir Putin interesohet më pak për atë që këto sanksione i bëjnë popullit rus sesa për atë që i bëjnë ato shtetit rus.
Dhe falë rritjes së çmimeve të energjisë, Bloomberg News projekton se qeveria ruse do të ketë shumë më shumë të ardhura nga nafta dhe gazi sesa para luftës, rreth 285 miliardë dollarë këtë vit krahasuar me 236 miliardë dollarë në 2021.
Ndërkohë, Evropa po përballet me krizën e saj më të keqe energjetike në 50 vitet e fundit.
Problemi themelor me luftën ekonomike kundër Rusisë, siç e kam argumentuar më parë, është se ajo është ”pa dhëmbë” sepse përjashton energjinë. Ekonomia ruse është në thelb një ekonomi energjetike. Vetëm të ardhurat nga nafta dhe gazi përbëjnë pothuajse gjysmën e buxhetit të qeverisë ruse.
Dhe për fat të keq, zgjidhja nuk do të ishte që Perëndimi të ndalonte fare blerjen e energjisë ruse, sepse, me më pak furnizim në tregjet botërore, kjo vetëm do të rriste çmimet edhe më të larta.
Duke zhvilluar një varësi të rrezikshme nga energjia ruse gjatë dy dekadave të fundit, Evropa nuk mund ta ndryshojë shpejt atë pa u zhytur në një recesion të thellë dhe të zgjatur.
Shikoni se çfarë po ndodh tashmë në kontinent, ku çmimet e gazit natyror tani janë 700 për qind më të larta se sa ishin në fillim të vitit të kaluar.
Më 11 korrik, Nord Stream 1, tubacioni përmes të cilit Gjermania merr pjesën më të madhe të gazit të saj rus, është planifikuar të mbyllet për mirëmbajtje.
Është e mundur që Putini të vendosë të ndëshkojë Perëndimin dhe Gjermaninë duke mos e lënë të rihapet.
Nëse është kështu, Gjermania – ekonomia më e madhe e Evropës – pothuajse me siguri do të bjerë në një recesion.
Strategjia e Putinit duket se është të imponojë kosto në Perëndim dhe të luajë për kohën, duke supozuar se përçarjet në koalicionin kundër tij do të rriten ndërsa dhimbja ekonomike në këto vende rritet.
Vendet perëndimore ende nuk po e trajtojnë këtë sfidë si një prioritet parësor.
Holanda ka një fushë të madhe gazi, por në fakt po ngadalëson prodhimin. Gjermania ende nuk do të ndryshojë fazën e saj vetëshkatërruese të energjisë bërthamore.
Administrata Biden po e bën ende më të vështirë financimin e investimeve afatgjata në gaz natyror dhe naftë. Gjithashtu nuk duket se gjen një mënyrë për të rivendosur marrëveshjen bërthamore të Iranit – një veprim që do të sillte një fluks të madh furnizimesh të reja nafte në tregun botëror dhe pothuajse me siguri do të stabilizonte çmimin.
E kuptoj që ka kundërshtime dhe shqetësime të vlefshme për të gjitha këto politika – por prioriteti duhet të jetë mposhtja e Putinit.
Ndërkohë, dobësia e vërtetë e Putinit është në frontin ushtarak. Ushtria ruse ka zgjeruar kontrollin e saj në rajonin Donbas të Ukrainës, por me kosto të madhe.
Mijëra ushtarë të Rusisë kanë vdekur, furnizimet e saj po pakësohen dhe më e rëndësishmja, e ka shumë të vështirë të marrë rekrutë. Economist raporton se qeveria e po u ofron rekrutëve të rinj trefishin e pagës mesatare.
Rusia po vuan humbje të mëdha armësh që do të jetë e vështirë të zëvendësohen, veçanërisht kur ato kërkojnë teknologji të sofistikuar – pothuajse të gjitha prej të cilave i importonte nga Perëndimi dhe aleatët e tij.
Udhëheqësit perëndimorë duhet të pranojnë se sanksionet ekonomike thjesht nuk do të funksionojnë për pak kohë.
Ata duhet të rrisin sa më shumë furnizimin me energji në mbarë botën që të munden, por edhe të heqin sanksionet që qartazi po i shkaktojnë më shumë dhimbje Perëndimit sesa Rusisë.
Ndërkohë, ata duhet të rrisin mbështetjen ushtarake për Ukrainën, duke gabuar të marrë më shumë rreziqe.
Çlirimi i bllokadës rreth Odesës do të ishte një fitore e madhe ekonomike për Ukrainën dhe një humbje simbolike shkatërruese për Rusinë.
Dimri po vjen. Shtëpitë në Evropë mund të mos kenë ngrohje të mjaftueshme.
Trupat në Ukrainë do ta kenë më të vështirë të largojnë rusët sapo bora të mbulojë tokën. Koha nuk është në anën tonë.
Burimi: Washington Post
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Putin ka vendosur…”, gazeta gjermane nxjerr ditën e saktë
