“Rritja shpirtërore” është një detyrë e çuditshme për shkollat e biznesit, që përgatisin të diplomuarit për të qenë profesionistë të suksesshëm, në një botë laike, shkruan The Economist. E megjithatë, institucioni HEC Paris, ka vendosur t’i dërgojë studentët në një udhëtim në periferitë franceze, në një fshat të largët, ku një murg benediktian (ish-avokat), i udhëzon ata mbi dilemat etike.
Ata duhet të punojnë më tepër në më shumë detyra dhe të jenë më të butë
“Rritja shpirtërore” është një detyrë e çuditshme për shkollat e biznesit, që përgatisin të diplomuarit për të qenë profesionistë të suksesshëm, në një botë laike, shkruan The Economist. E megjithatë, institucioni HEC Paris, ka vendosur t’i dërgojë studentët në një udhëtim në periferitë franceze, në një fshat të largët, ku një murg benediktian (ish-avokat), i udhëzon ata mbi dilemat etike.
Është për t’u debatuar nëse ky seminar i veçantë treditor, përfaqëson apo jo një zhvendosje nga logjika e biznesit të orientuar nga fitimi, drejt një forme më të butë dhe më të ndjeshme të kapitalizmit. Por ai është një nga dëshmitë që tregon se po ndryshojnë pritshmëritë mbi atë se çfarë quhet një program i shkëlqyer masteri në administrim biznesi, dhe si rrjedhojë, edhe një shef i mirë.
Kurset në administrim biznesi përqendrohen në gërmimin e shifrave dhe në strategjinë e biznesit. Shefat duhet t’i zotërojnë këto aftësi. Megjithatë, bota e korporatave ka ndryshuar që nga koha kur diploma në administrim biznesi u bë domosdoshmëri për shefat e kompanive të mëdha. Ekipet e menaxhimit po i përgjigjen një numri gjithmonë e më të madh “aktorësh të interesuar”, duke filluar nga punonjësit, tek aktivistët socialë, dhe po përballen me trysninë e publikut mbi të dhënat mjedisore, sociale dhe të qeverisjes së kompanive të tyre. Tashmë nuk mjafton më vetëm ndarja e vlerës mes aksionerëve.
Një pasojë e kësaj prirjeje është se drejtimi i një biznesi modern, kërkon një listë gjithnjë e më të gjatë të kredencialeve dhe kompetencave. Përveç njohurive financiare dhe dixhitale, mprehtësisë strategjike dhe aftësive të komunikimit, shefat duhet të jenë të aftë në fushën e zinxhirëve të furnizimit, shkencës së ndryshimeve klimatike dhe shumë të tjera. Ata duhet të sigurojnë që fuqia e tyre punëtore të jetë e larmishme dhe gjithëpërfshirëse. Dhe ndërsa stili i punës po bëhet hibrid, duke përzier kohën në zyrë me punën në shtëpi, atyre u kërkohet gjithashtu të shpenzojnë më tepër kohë, duke kontrolluar vartësit.
Disa nga këto detyra të reja u delegohen roleve të reja në korporata. Princi Harry është “oficeri kryesor i ndikimit” i një firme në Silicon Valley. Clifford Chance, një firmë ligjore, ka emëruar një shef global të “mirëqenies dhe përvojës së punonjësve”. Gati 5,000 njerëz në rrjetin social LinkedIn e përshkruajnë veten si “kryezyrtarë të lumturisë”. Megjithatë, shumica e menaxherëve të rangut të lartë, do të kenë nevojë të kryejnë secilën nga këto detyra të reja, në një masë të caktuar.
Meqë një ditë ka 24 orë – dhe shefat e kompanive të mëdha, si gjithë të tjerët, kanë nevojë të flenë – ngarkesa e tyre e punës po ndryshon. Duke u kushtuar më shumë kohë punonjësve dhe palëve të tjera të interesuara, shefat e korporatave kanë më pak kohë për gjëra të tjera, përfshirë edhe ato që janë me rëndësi kritike, si për shembull, krijimi i një strategjie për firmën e tyre.
Që nga viti 2006, Michael Porter dhe Nitin Nohria nga Shkolla e Biznesit e Harvardit, kanë gjurmuar se çfarë bëjnë drejtuesit e kompanive gjatë gjithë ditës. Ata kanë zbuluar se shefat shpenzojnë 25% të kohës në punë, duke u kujdesur për lidhjen e marrëdhënieve midis personave brenda dhe jashtë kompanisë. Kjo është kohë më e gjatë se ajo që i kushtojnë strategjisë (21%), kulturës së korporatës (16%), detyrave rutinë (11%) dhe marrëveshjeve (4%).
Edhe pse zotërinjtë Porter dhe Nohria nuk kanë ende të dhëna konkrete, provat sipërfaqësore tregojnë se puna hibride mund ta anojë edhe më shumë ditën e punës së shefave, drejt menaxhimit të njerëzve. Për shembull, shefat e burimeve njerëzore raportojnë se menaxherët shpenzojnë më shumë kohë, duke mbikëqyrur stafin.
Drejtuesit ishin punonjës hibridë edhe para Covid-19. Përpara pandemisë, ata e kalonin rreth gjysmën e kohës në zyrë dhe pjesën tjetër në takime të jashtme, duke udhëtuar, ose duke punuar në distancë. Më shumë se një e treta e komunikimit kryhej përmes video chat-it, email-it ose telefonit. Tani, ndryshimi është se të gjithë të tjerët shpenzojnë po aq pak kohë në zyrë – apo edhe më pak. Kjo i zvogëlon më shumë mundësitë për kontakt të drejtpërdrejtë, gjë që e bën ndërtimin e marrëdhënieve me punonjësit më të vështirë.
Ndërsa ngarkesa e punës së shefave po ndryshon në shekullin XXI, po ashtu po ndryshojnë edhe kurrikulat e masterit për administrim biznesi. Shumë institucione po përfshijnë module të reja, më tërheqëse. Shkolla e Biznesit e Harvardit tani ka një leksion të titulluar “Ripërfytyrimi i kapitalizmit”.
INSEAD, një organizatë franceze, u mëson studentëve mbi temën “Biznesi dhe shoqëria”. Shumë programe master në administrim biznesi, ofrojnë kurse mbi aftësitë ndërpersonale. Disa po përgatisin kurse për epokën e Zoom, për shembull, duke vënë në dukje kurthet e zakonshme të negociatave virtuale. Kjo lë më pak kohë për mësime të tjera, më tradicionale.
Madje, disa shkolla biznesi po rimendojnë rrënjësisht politikat e rekrutimit, për të pasqyruar karakterin në zhvillim të menaxhimit modern. Kjo mund të përfshijë kryerjen e intervistave në grup, për të vlerësuar sjelljen e kandidatëve, dhe aftësi që shkojnë përtej intelektit të tyre, ose shqyrtimin e kandidatëve për tipare emocionale si dhembshuria, motivimi dhe qëndrueshmëria, nëpërmjet pyetësorëve, letrave ose eseve.
Këto ndryshime rekrutimi nga shkollat e biznesit, mund të ndikojnë edhe mbi faktin se kush aplikon. Duke pasur parasysh se një diplomë nga një shkollë biznesi është projektuar për të dërguar një sinjal të fuqishëm në aftësitë sipërmarrëse, kjo mund të përcaktojë se çfarë lloj personi emërohet në krye të një korporate. Masterat për administrim biznesi nuk u ngjajnë më atyre që kanë studiuar prindërit tuaj./MONITOR
