Kanë kaluar vetëm tre ditë që nga publikimi i trailerit dhe “Little Mermaid” ka mbledhur rreth 2 milionë ‘dislikes (mospëlqime)”
Numri i mospëlqimeve po vinte gjithnjë e në rritje, duke e detyrar kështu platformën “Youtube” të fshehë numrin e saktë të këtyre reagimeve, që përdoruesit të mos i shikojnë.
Traileri i The Little Mermaid u publikua nga Disney në kongresin e fansave të D23 Expo këtë fundjavë me shumë emocione dhe bujë, por brenda vetëm tre ditësh kjo zhurmë u eklipsua. Që nga e marta në mbrëmje, trailer kishte më shumë se 1.5 milion mospëlqime në YouTube.
Shumë kritika, apo pretekste për kritika, ndaj trailerit, janë përqendruar në efekte vizuale. Sipas kritikuesve Ariel nuk duket sikur është nën ujë pasi efektet vizuale nuk janë mjaft të mira.
“Little Mermaid” është përshtatja e filmit të animuar të princeshës së Disney-t, me aktore Halle Bailey në rolin e sirenës Ariel. Në të luajnë edhe aktorë si Melissa Mccarthy, Jonah Houer-King, Jacob Tremblay, Awkwafina, Javier Bardem, Daveed Diggs dhe Simone Ashley.
Filmi është ndoshta filmi i animuar më i vështirë i mundshëm për t’u ribërë dhe përshtatur dhe shanset që ai të jetë i mirë janë relativisht më të pakta se prodhimet e tjera, qoftë edhe vetëm për shkak të faktit se teknikisht është e vështirë. Pavarësisht “problemeve vizuale” dhe defektet e tjera, dështimi i “Little Mermaid” mund të përkthehet edhe në një çështje racore.
Përdoruesit e Twitter kanë mendime të ndryshme duke u ndarë kryesisht në dy grupe: një grup e cilëson racizëm reagimin ndaj filmit, ndëra grupi tjetër marketing.
“Thjesht është absolutisht e neveritshme që jetojmë në një shoqëri që është rikthyer në mënyrë që gjithçka të jetë përsëri rreth racës. Thjesht është absolutisht e neveritshme. Është e keqe për të gjithë. Askush nuk fiton në këtë situatë, përveç atyre që e shijojnë konfliktin”- shkruan një kritik.
“Fan-baiting” është një formë marketingu e përdorur nga producentët, studiot e filmit dhe aktorët, me qëllimin e polemikave emocionuese artificiale, për të fituar publicitet dhe për të shpjeguar kritikat negative të një prodhimi të ri dhe shpesh shumë të pritur. 1/10”- mendon një kritik tjetër.
“Fan-baiting” is a form of marketing used by producers, film studios, and actors, with the intent of exciting artificial controversy, garnering publicity, and explaining away the negative reviews of a new and often highly anticipated production. 1/10
— Dr. Thala Siren (@DrThalaSiren) September 9, 2022
Racizmi në rastin e “Little Mermaid”
Për ta nisur nga fillimi, njoftimi që ky film do të realizohej dhe se traileri ishte gati u prit me entuziazëm nga shumë njerëz – por, të tjerë dolën me forcë për të kritikuar kastin, duke ankuar idenë se heroina e historisë, Ariel, mund të ishte me ngjyrë. Hashtagu #NotMyAriel shpejt u bë trend në Twitter. Reagimi u kundërpërgjigj me një mbështetje më të madhe nga fansat dhe ekspertët.
Jodi Benson ishte aktorja e zërit për Ariel në muzikalin e dashur të animuar të Disney të vitit 1989 dhe shprehu mbështetjen e saj për Bailey gjatë Florida Supercon ditë më parë.
“Ne duhet të jemi tregimtarë. Dhe pa marrë parasysh se si dukemi nga jashtë, pavarësisht nga raca jonë, kombi ynë, ngjyra e lëkurës sonë, dialekti ynë, nëse jam i gjatë apo i dobët, nëse jam mbipeshë apo nënpeshë, apo flokët e mi janë çfarëdo ngjyre, ne me të vërtetë duhet të tregojmë historinë. Dhe kjo është ajo që ne duam të bëjmë, duam të krijojmë një lidhje me audiencën. Kështu që unë e di për Disney se ata kanë zemrën e tregimit, kjo është me të vërtetë ajo që ata po përpiqen të bëjnë”- tha Benson.
Dhe me sa duket statuset e internetit do të jenë gjithmonë statuset e internetit, dhe janë të pashmangshme.
Përdoruesit e internetit u ankuan dhe kritikuan Kelly Marie Tran , një aktore aziatike amerikane, në Star Wars: The Last Jedi të 2017-ës .
Për sa i përket riimagjinimit të personazheve të njohura femra me femrat me ngjyrë në role kryesuese, ka një histori mjaft të famshme. Një riimagjinim tërësisht i zi i The Wizard of Oz , filmi i vitit 1978 The Wiz , nuk ishte një goditje, por ai ka ruajtur statusin klasik të kultit për dekada, një histori e mbështetur nga popullariteti i qëndrueshëm i filmit të udhëhequr nga Diana Ross.
Në vitin 1997, Brandy luajti në mënyrë të famshme si personazhi i kryesor në produksionin e shkëlqyer të Disney të Hirushes. Bashkëprodhuar nga Whitney Houston, projekti televiziv ishte një ritregim etnikisht i larmishëm i përrallës klasike të muzikës popullore Rodgers dhe Hammerstein që fillimisht luante Julie Andrews. Filmi ishte një sukses i jashtëzakonshëm!
Si ndiheshin racistët në vitet 1970, 1980 dhe 1990 për këto projekte? Ne nuk e dimë vërtet, por Mantra dikur ishte si “mos i lexoni kurrë komentet”. Tani, ne mund ta gjejmë veten duke i kushtuar kaq shumë vëmendje dhe energji atyre që janë, në thelb, thjesht komente.
Dhe kritikët dhe analistët e vetëshpallur fitojnë disa ‘likes’ duke hedhur gurë në caqe të dukshme.
“Hej, racistë,” shkruan dikush në Twitter. “Ariel i ri është me ngjyrë – merruni me të !” Ky është një lloj moralizimi bosh që është standard në Facebook dhe Twitter: të deklarosh se racizmi është i keq dhe të presësh për pëlqime dhe retëeet të lehta.
Për ta mbyllur, rrjeti Freedom (në pronësi të Disney) reagoi me një postim në Instagram:
“Sirenat daneze mund të jenë me ngjyrë sepse *njerëzit* danezë mund të jenë me ngjyrë. Ariel mund të dalë fshehurazi në sipërfaqe në çdo kohë me miqtë e saj Scuttle dhe *ahem*, gaforren xhamajkane Sebastian … dhe ta mbajë atë bazë bronzi. Danezët me ngjyrë, dhe si rrjedhim, populli më i mirë, gjithashtu *gjenetikisht* (!!!) mund të kenë flokë të kuq”
