Çdo ditë, midis orës 17:00 dhe 21:00, fëmijët 10 vjeç mblidhen në fushën e betonit të futbollit në lagjen veriore Pascuales të Guayaqui për të mësuar se si të vrasin.
Për katër orë ndërsa dielli perëndon mbi qytetin port në Ekuador, “school for sicarios” i mëson nxënësit e saj të mbushin armët, të gjurmojnë objektivat e tyre dhe të vrasin.
Shkollat, një sekret i hapur, janë hapi i parë për vrasësit e rinj aspirantë ( sicarios ) për t’u bashkuar me bandat rivale që konkurrojnë për një pjesë të tregut në rritje të eksportit të kokainës në Evropë.
Por diplomimi nuk është i garantuar. Rekrutët e rinj fillimisht pritet të vrasin një anëtar të bandës rivale ose në disa raste, familjen e tyre.
“Ata detyruan disa fëmijë të vrisnin kushërinjtë ose xhaxhallarët e tyre”, thotë Juan, 16 vjeç, për The Telegraph.
“Bëhet fjalë për të provuar besnikërinë,” thotë adoleshenti, i cili ka vrarë 45 njerëz që kur u regjistrua në moshën 12-vjeçare, të gjithë me gjakftohtësi.
“Fëmijët e dinë nëse refuzojnë, do të vriten. Ata nuk kanë zgjidhje.”
Rritja e kampeve të vrasjeve në Guayaquil vjen pasi një betejë e re e ashpër shfaqet në qytet.
Fraksionet lokale janë futur në një luftë brutale për të punuar për zotërit e rinj të rajonit të eksportit të kokainës: bandat shqiptare.
Ky port plot zhurmë, porta për në plazhet e Paqësorit të Ekuadorit dhe në ishujt Galapagos, është kthyer në një zonë luftë.
Dhe valëzimet mund të ndjehen deri në Grimsby.
Sipas burimeve të policisë britanike, nga 11 ton kokainë rekord që u kapën në Britaninë e Madhe vitin e kaluar, shumë ka të ngjarë të jetë marrë nga fraksionet kriminale nga Ballkani.
Ata e dërgojnë drogën në brigjet britanike nga Amerika e Jugut, nëpërmjet Belgjikës ose Holandës, të cilat i kanë kthyer në portet kryesore të drogës në Evropë në vitet e fundit.
Migrimi nga Shqipëria, një nga vendet më të varfra në Evropë, ka lejuar që bandat të krijohen në qytete kyçe në të gjithë kontinentin dhe të marrin nën kontroll rrjetet e trafikimit të dominuara më parë nga mafia italiane.
Në Amerikën e Jugut, fragmentimi i strukturave të organizuara kriminale që nga marrëveshja e paqes me guerilët e Farc-ut, ka hapur tregun e drogës, duke i lejuar bandat shqiptare të futen brenda.
Duke lënë mënjanë ndërmjetësit tradicionalë italianë apo meksikanë, shqiptarët negociojnë drejtpërdrejt me prodhuesit. Ata tani komandojnë kryesisht të gjithë zinxhirin e furnizimit nga Amerika e Jugut në Evropë.
“Nga porti i Guayaquil, në lagjet e Londrës”/ Media britanike, ‘jehonë’ bandave shqiptare që kontrollojnë trafikun e kokainës
Dhe kjo sjell një produkt më të lirë dhe më cilësor në vende si Britania, ku përdorimi i kokainës është bërë i kudondodhur dhe jo më vetëm në mesin e klasave të mesme.
Agjencia Kombëtare e Krimit thotë se grupet e dhunshme kriminale shqiptare tani dominojnë botën e krimit britanik.
Guayaquil, një pikë kyçe e dërgesës në gazsjellësin shqiptar, është bërë epiqendra e fundit e dhunës në botë të lidhur me drogën.
“Të gjithë duan një copë byreku,” thotë Juan, duke shpjeguar se si bandat vendase po luftojnë për epërsi për të punuar me shqiptarët.
Në lagjet më të varfra të Guayaquil, vrasja është bërë pothuajse rutinë, dhe shumë nga viktimat janë fëmijë dhe adoleshentë.
Muajin e kaluar, dy vëllezër të moshës 6 dhe 10 vjeç u qëlluan për vdekje në shtëpinë e tyre teksa luanin me lodrat e tyre. Një fëmijë i tretë, 5 vjeç, ka mbetur i plagosur.
Policia thotë se të miturit ishin në shënjestër të drejtpërdrejtë të rivalëve kriminelë të babait të tyre.
“Një tjetër rezultat u zgjidh,” thotë Juan.
Shifrat e policisë tregojnë se numri i nën-18-vjeçarëve të vrarë në qytet deri më tani këtë vit është trefishuar që nga viti 2021.
“Kjo është e gjitha e re për ne,” tha për The Telegraph kolonel Byron Ramos, zëvendës-shefi i policisë kundër narkotikëve të vendit.
“Dhe po përkeqësohet.”
Shkalla e vrasjeve në Guayaquil është dyfishuar në 34.1 për 100,000 banorë në 12 muajt e fundit, duke e bërë atë një nga qytetet më të rrezikshëm në botë.
Dhe nuk vriten vetëm gangsterët.
Janë vrarë edhe prokurorët e lidhur me çështjet kundër trafikantëve të drogës dhe gazetarët që ekspozojnë rrjetet e tyre të paligjshme.
Dy javë më parë një makinë bombë shpërtheu në qytet, duke vrarë pesë persona. Ministri i Brendshëm i Ekuadorit, i cili nuk iu përgjigj kërkesave për intervistë, tha se bombardimi ishte një shpallje lufte nga bandat.
Presidenti menjëherë shpalli gjendjen e jashtëzakonshme, duke militarizuar efektivisht qytetin dhe duke vendosur shtetrrethim dhe pika kontrolli.
Por është shumë vonë.
Arrestimet e fundit të gjyqtarëve, avokatëve dhe komandantëve të marinës, të gjithë të implikuar në skandalet e korrupsionit dhe trafikun ndërkombëtar të kokainës, tregojnë se si vendi po shndërrohet me shpejtësi në një narkoshtet.
Shqiptarët mbështeten te bandat lokale në Ekuador për t’i ndihmuar ata të transportojnë kokainën e tyre dhe të ofrojnë siguri. Dhe kjo ka krijuar një rivalitet të ashpër mes kundërshtarëve për t’u bërë më i madhi dhe më i miri.
Sipas burimeve brenda komunitetit të inteligjencës së Ekuadorit, shqiptarët bashkëpunojnë me banda të ndryshme në pika të ndryshme të zinxhirit të furnizimit, por ato me më shumë terren, më shumë armë dhe më shumë kontroll bëhen partnerët e preferuar.
Një nga humbësit në rendin e ri është banda Choneros , e cila dikur dominonte peizazhin kriminal të Ekuadorit.
Vrasja e kreut të bandës vitin e kaluar ndezi përleshje të brendshme dhe një seri trazirash në burgje, në të cilat u vranë më shumë se 300 të burgosur, shumë prej të cilëve iu prenë koka.
“Është për t’u bërë më i forti,” thotë “Jonny”, një udhëheqës i bandës, për The Telegraph nga brenda makinës së tij 4×4 antiplumb.
“Duhet t’u tregojmë shqiptarëve, meksikanëve, kujtdo qoftë, se jemi seriozë dhe se mund të bëjmë biznes të vërtetë,” thotë ai, duke mbajtur syze dielli, një kapele bejsbolli dhe i rënduar nga bizhuteritë.
Trazirat e burgut ende hedhin një hije mbi Ekuador, e tillë ishte dhuna ekstreme që çoi në copëtimin e rreth gjysmë duzine të burgosurve.
John Campuzano Trivino, një baba, iu lut nga qelia e tij përmes mediave sociale që autoritetet të ndërhynin përpara se të vritej.
Djali i tij tha për The Telegraph: “Banda po hapte një vrimë nëpër mur. Plani i tyre ishte të përfundonin rivalët e tyre dhe babai im, i cili nuk ishte gangster, ishte një nga shumë të kapur në mes. Autoritetet nuk bënë asgjë.”
Ndërsa bandat e reja luftojnë për kontroll brenda dhe jashtë burgut, nevoja për këmbësorë është bërë më e rëndësishme se kurrë. Adoleshentët bëhen objektiva të dukshëm.
“Unë punësoj dikë vetëm për të rekrutuar të rinjtë,” thotë “Jonny”, duke i tundur pistoletën një gruaje të re për të kaluar rrugën.
“Ata pa prindër, pa para ose ata që janë të varur nga droga janë më të lehtët për t’u bindur, por nuk janë gjithmonë më të zgjuarit apo më të aftët. Kjo është arsyeja pse ne investojmë shumë në shkollat e trajnimit dhe sicario .”
Të rinjtë e trajnuar shpesh ushqehen nga ëndrrat për një jetë më të mirë dhe sipas Juan, këto ëndrra mund të bëhen realitet.
Juan thotë se shqiptarët kanë filluar të marrin me vete “sicariot” më të mirë për të punuar në Evropë.
“Unë njoh tre nga miqtë e mi që shkuan. Ata paguajnë për vizën dhe gjithçka. Nuk kam pasur kurrë mundësi. Por kjo është ajo që shumica prej nesh ëndërrojnë.”
E ardhmja e Juan brenda bandës, të paktën, duket premtuese.
Adoleshenti, i cili ka shtatë armë në arsenalin e tij, duke përfshirë dy pistoleta 38 mm, një 9 mm dhe një mini uzi, ka formuar grupin e tij të atyre që ai i quan “forca speciale”.
Aguilas Menores, ose Young Eagles, janë një grup prej rreth 20 fëmijësh dhe adoleshentësh, që realizojnë disa nga hitet më të vështira dhe të profilit të lartë.
“Vrasjet më të vështira janë viktimat që janë rrëmbyer së pari. Ata e dinë se do të vdesin dhe gjithmonë luten të jetojnë.”
Ashtu si shumë gangsterë adoleshentë, ai filloi karrierën e tij kriminale duke lëvizur drogën nëpër Ekuador. Ai thotë se ka një ushtri fëmijësh që transportojnë kilogramë kokainë në transportin publik duke paguar shoferët.
Shqiptarët drejtojnë dy zinxhirë furnizimi në Guayaquil, një nga Kolumbia jugore dhe tjetri nga Peruja.
“Ekuadori është kthyer në një vend me rëndësi strategjike për shqiptarët”, thotë koloneli Ramos i policisë kundër narkotikëve.
“Ne jemi fjalë për fjalë në mes të operacioneve të tyre.”
Porti në lumin Guayas në Guayaquil është kthyer në një qendër kryesore të shpërndarjes së kokainës për shqiptarët, pasi ata kërkojnë të rrisin eksportet e tyre në Evropë.
Në vitin 2021, policia sekuestroi një rekord 210 ton kokainë në port, nga 128 ton në 2020.
Pjesa më e madhe e teknologjisë së përdorur nga policia ekuadoriane është siguruar nga ndihma nga Mbretëria e Bashkuar.
Policia në port i tha Telegrafit se janë katër teknika kryesore që përdoren nga trafikantët në port.
E para, e cila është më e pëlqyera nga shqiptarët, përfshin drejtimin e një kompanie, të cilën ata ose e themelojnë vetë ose e blejnë për të fshehur kokainën në çdo gjë, nga çaji te karkaleca.
Një alternativë është teknika “rip-on/rip-off”. Trafikantët thyejnë kontejnerët e hapur të eksporteve legjitime për të transportuar drogën dhe përdorin vula të klonuara doganore për të fshehur ndërhyrjet e tyre. Më pas kokaina hiqet nga gangsterët në Evropë, të cilët kapin kontejnerët në destinacionin e tyre.
Së treti, trafikantët fshehin drogën në zgavrat e anijeve me kontejnerë, madje kanë filluar të përdorin anije peshkimi për të kapur disa në det.
Dhe së fundi, trafikantët kanë filluar të lidhin drogën në trupat e anijeve të ankoruara në porte dhe policia është detyruar të trajnojë kapitenët e anijeve për t’i zbuluar ato paraprakisht.
Shumica e kontejnerëve që largohen nga Guayaquil mbërrijnë në Antwerp në Belgjikë ose Roterdam në Holandë, ku doganierëve thuhet se u ofrohen dhjetëra mijëra euro për të mbyllur një sy.
Ai përfaqëson një ndryshim të madh, me shumicën e kokainës që më parë arrinte në portet jugore të Evropës, të kontrolluara nga bandat spanjolle dhe mafia italiane.
Portet veriore i afrojnë shqiptarët me tregjet më fitimprurëse, përfshirë Britaninë e Madhe.
