Dorëheqja e Boris Johnson në korrik ishte krejt e kundërta e një tragjedie kombëtare.
Por largimi i Liz Truss të enjten ishte një moment tragjedie kombëtare. Asnjëherë një kryeministre nuk ka qenë më pak e përshtatshme për këtë detyrë sesa ajo.
Asnjëherë nuk ka qenë më e nevojshme një dorëheqje për vendin.
Kthesa ishte e barabartë me kursin e kryeministres më të paaftë britanike në kohët moderne dhe ndoshta në çdo kohë tjetër. Ajo largohet e poshtëruar, pas 45 ditësh, kryeministrja më jetëshkurtër në historinë britanike. Por ajo e meritonte të shkonte.
Njoftimi i Truss në Downing Street pasoi një kaos 24 orësh, si dhe u dalluan grahmat e vdekjes së një regjimi në rënie.
Sekretarja e atëhershme e Brendshme, Suella Braverman, u shkarkua pas një debati për kontrollet më të lira të imigracionit.
Në mandatin e saj të shkurtër, zonja Truss dëshmoi se i mungonin aftësitë për të udhëhequr.
Gjykimet ishin pothuajse gjithmonë të gabuara. E zgjedhur nga anëtarët e partisë pa mbështetjen e deputetëve konservatorë, ajo e mori fitoren e saj si mandat partizan. Ajo dëboi shumicën e deputetëve, më shumë prej të cilëve kishin mbështetur Rishi Suna, nga qeveria e saj.
Megjithatë, asnjë nga këto nuk do t’i japë fund fermentimit dhe fraksionizmit që konsumon partinë konservatore.
Është folur për deputetët që bashkohen rreth një kandidati të unitetit të kompromisit për të pasuar Truss – Theresa May foli për këtë qasje të enjten.
Por konservatorët duket se janë larguar shumë larg në përçarje dhe rivalitet që të funksionojë një lidhje e tillë. Shenjat e para janë se disa ministra në detyrë dhe ish-ministra do të provojnë sërish, si në korrik. Por do të ketë disa kandidatë, ndoshta edhe Johnson, i cili do të dojë që anëtarët të kenë fjalën e fundit.
Është plotësisht e mundur që, javën e ardhshme, partia konservatore t’i shkaktojë vendit një Truss 2.0.
Një rezultat i tillë do të ishte i tmerrshëm për partinë konservatore dhe demokracinë britanike, dhe katastrofik për Britaninë.
Partia do të ndihej e padrejtë dhe vendi i paqeverisshëm.
Tregjet mund të destabilizohen, veçanërisht nëse do të kishte edhe një ndryshim tjetër të kancelarit.
Por do të ishte publiku, i cili do të vuante më shumë nga kostot dhe buxhetet, dhe me shifra rekord.
Kjo është arsyeja pse, në fund dhe më shpejt se sa vonë, zgjidhja e vërtetë e krizës në partinë konservatore janë zgjedhjet e përgjithshme të parakohshme.
Vetëm një qeveri e re me një mandat të ri mund t’i japë popullit britanik fillimin e ri që ata kanë nevojë dhe meritojnë.
Burimi: The Guardian
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
