Të gjithë pjesëmarrësit gjeopolitikë globalë janë të fokusuar në Azinë Juglindore, ku këto ditë do të përcaktohen marrëdhëniet e reja mes fuqive më të mëdha botërore. Samiti vjetor i ASEAN-it, shoqatës së vendeve të Azisë Jugore, po zhvillohet aktualisht në kryeqytetin kamboxhian, Phnom Penh, paralelisht me Samitin e Azisë Lindore, ku kanë ardhur për të vizituar liderë të shumtë botërorë.
Pas samitit në Kamboxhia, të gjithë lojtarët më të mëdhenj do të shkojnë në ishullin indonezian të Balit, ku do të mbahet samiti i parë jo virtual i G20 që nga shpërthimi i pandemisë së koronavirusit.
Grupi i vendeve të G20, një organizatë joformale që bashkon vendet më të mëdha të zhvilluara dhe në zhvillim në botë, pavarësisht nga rregullimi i tyre politik, është, sipas shumë analistëve, më e afërta me idenë e një “qeverisë botërore” sot, por Oushtimi rus i Ukrainës në shkurt të këtij viti çoi në ndarje serioze brenda atij grupi, brenda të cilit anëtarët detyrohen të rreshtohen ose me bllokun demokratik – SHBA dhe BE, ose me bllokun autoritar të Rusisë dhe Kinës.
Presidenti rus Vladimir Putin tashmë ka njoftuar se nuk do të vijë në samit, një nga arsyet është sigurisht se shumë liderë perëndimorë do të vendosin ta bojkotojnë atë nëse shfaqet mes tyre.
Kremlini do të përfaqësohet kështu nga kreu i diplomacisë së Putinit, Sergey Lavrov, por ai nuk do të ndihet veçanërisht i mirëpritur, pasi për herë të parë që nga themelimi i G20 në 2008, përfaqësuesit e ardhshëm të ekonomive më të mëdha në botë nuk do të pozojnë një foto të përbashkët. Shumë prej tyre nuk duan të përjetësohen pranë Lavrov. Udhëheqësi ukrainas Volodymyr Zelensky do t’i drejtohet samitit të G20 përmes video-lidhjes, ndryshe nga presidenti rus, zyra e të cilit njoftoi të premten se Putin nuk do t’u drejtohet në asnjë mënyrë udhëheqësve të tjerë të G20. Zelensky njoftoi më parë se nuk do të merrte pjesë në samit nëse paraqitej Putin.
Avantazhi i madh i G20 si format është pikërisht informaliteti i tij, si dhe fakti se ai është një forum për diskutim të hapur të regjimeve demokratike, hibride dhe autokratike.
Përveç SHBA-së, BE-së, Kinës, Rusisë dhe Indisë, si fuqitë më të mëdha ekonomike dhe politike në botë, janë edhe Argjentina, Australia, Brazili, Kanadaja, Franca, Gjermania, Indonezia, Italia, Japonia, Meksika, Koreja e Jugut, Afrika e Jugut. pjesëmarrëse në samit, Arabia Saudite, Turqia dhe Mbretëria e Bashkuar, me Spanjën si vëzhguese të përhershme.
Megjithatë, kriza në Ukrainë ka çuar në tensione serioze midis anëtarëve, për shkak të të cilave asnjë nga takimet përgatitore në nivel ministror nuk ka arritur deri më tani të prodhojë një deklaratë të përbashkët të vendeve të përfshira, i njëjti rezultat pritet pas takimit të krerëve të shteteve.
Takimi më i pritur i samitit do të jetë ai mes presidentit amerikan Joe Biden dhe liderit kinez Xi Jinping – takimi i tyre i parë ballë për ballë që kur Biden mori detyrën, i cili do të zhvillohet në margjinat e samitit të hënën.
Të dy liderët botërorë hyjnë në samit me erëra të rëndësishme në fushën e politikës së tyre të brendshme. Në Kongresin e 20-të të Partisë Komuniste të Kinës, Xi përqendroi në duart e tij të gjitha levat e pushtetit në Republikën Popullore, duke siguruar mandatin e tij të tretë si kreu i shtetit dhe partisë.
Nga ana tjetër, Biden u forcua dhe u shty nga rezultatet e papritura të suksesshme nga zgjedhjet afatmesme amerikane, ku të gjithë analistët dhe sondazhet parashikuan një vërshim të Partisë Demokratike.
Foreign Policy shkruan se është një mundësi për të dy liderët që të vendosin një bazë më të shëndetshme për marrëdhëniet mes dy vendeve, në një mënyrë që mund të përfitojnë si Kina ashtu edhe Shtetet e Bashkuara, pa presion në frontin e brendshëm politik.
Ata mund të bien dakord të bashkëpunojnë për sfidat globale, të tilla si çështjet e inflacionit, sigurisë ushqimore dhe qëndrueshmërisë së borxhit.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
