Për herë të parë e përdora fjalën “Brexit” një dekadë më parë, në vitin 2012, dhe së fundmi shpika “Brexiternity” – titullin për librin tim të fundit mbi këtë temë në 2019.
Tani duket se fjala e re e modës është “Bregret”.
Është bërë e pamundur të gjesh dikë që të shkruante, të paktën në gazetat e mëdha, që nuk raporton për pendesë për Brexit.
Ekziston një shumicë e qëndrueshme dhe e palëkundur në të gjitha sondazhet e opinionit rreth 53-47 se vota e 2016 ishte një gabim.
Dikur Boris Johnson premtoi në Daily Telegraph më 27 qershor 2016 “Anglezët do të jenë ende në gjendje të shkojnë dhe të punojnë në BE; per te udhetuar; per te studiuar; për të blerë shtëpi, etj. Do të vazhdojë të ketë tregti të lirë dhe akses në tregun e vetëm.”
Le të jemi të sjellshëm dhe të supozojmë se Johnson e besoi atë që po thoshte në kohën kur e tha.
Ai mund të ketë besuar vërtet se Brexit do të çonte në një Britani të re të rilindur, me imigrim shumë më të ulët.
Britania, menduan ata, do të bëhej një shoqëri më homogjene, pasi ne nuk do të duhej t’i bindeshim më asnjë rregulli nga funksionarët e Brukselit.
Por tani, në vitin e shtatë të Brexit, ndoshta vetëm Jacob Rees-Mogg e beson ende këtë fantazi.
Izolacionistët e flaktë denoncojnë të pafatin, të varfërin (në fakt të pasur në mënyrë sensacionale) Rishi Sunak dhe të gjithë nën diellin anglez për dështimin e tyre të mallkuar për të funksionuar Brexit.
Ata duhet të kishin qëndruar, duke e detyruar Brukselin t’i gjunjëzohej vullnetit të Anglisë.
Por publiku nuk po e beson më këtë. “Unë mendoj se e vërteta është se Brexit tani është ndoshta më pak popullor se sa ka qenë në çdo moment që nga qershori 2016,” thotë Profesor Sir John Curtice për sondazhet.
Megjithatë, siç e bëri të qartë Sir Keir Starmer në Radio 4, Partia Laburiste është mjaft e vendosur të mos ofrojë asnjë ngushëllim për spitalet, të cilët kanë humbur 4,000 mjekë të BE-së që nga viti 2016; fermerëve që nuk gjejnë punëtorë për të përgatitur, paketuar dhe dërguar ushqim; zinxhirin e modës Lord Wolfson Next, i cili nuk mund të gjejë punonjës; familjet që kanë nevojë për ndihmë për t’u kujdesur për foshnjat dhe të vegjlit; dhe shumë firma dhe qytetarë të tjerë që janë humbësit nga Brexit.
Kur u bë kryeministre, Theresa May deklaroi: “Ne mund ta bëjmë Brexit-in të funksionojë për Britaninë”.
Sir Keir nuk lodhet kurrë duke përsëritur gënjeshtrat e May.
Laburistët mendojnë, ndoshta me të drejtë, se edhe të vësh në dyshim Brexit-in do të thotë ”të hapësh portat” për lajmet mbi lirinë e lëvizjes, ose siç e quajnë disa redaktorë tabloidësh, “imigrim masiv jashtë kontrollit”.
Një sondazh i BRG për gazetën I javën e kaluar tregoi një ndarje 41-24 për Brexit duke dëmtuar tregtinë jo me Evropën, por me vendet e tjera. Këtë e konfirmoi ish-sekretari i DEFRA-s, George Eustice, i cili denoncoi marrëveshjen tregtare me Australinë.
Ndarja ishte më e madhe (52-15) në humbjen e tregtisë me Evropën dhe 52-14 në rritjen e kostos së jetesës, të anketuarit mendonin se ishin përkeqësuar nga ndërprerja e lidhjeve me Evropën. Kishte një ndarje 42-20 për dëmin që Brexit i ka bërë pozitës së Britanisë në botë dhe një ndarje 45-13 për dëmin që Brexit i kishte bërë politikës në Irlandën e Veriut.
CBI paralajmëron se PBB-ja e Mbretërisë së Bashkuar do të bjerë me 0.4% në 2023, duke ulur parashikimin e saj të mëparshëm të rritjes prej 1%, me investimet e biznesit 9% nën nivelet para pandemisë deri në fund të 2024.
Tani kapitalizimi i Bursës së Parisit është më i lartë se ai i Bursës së Londrës dhe më shumë firma japoneze po hapen në Gjermani sesa në Britani.
Të gjithë politikanët, të paktën në Angli – konservatorët, laburistët apo edhe Liberalë Demokratët – thonë se Brexit nuk mund të vihet në dyshim, të ndryshohet, të sfidohet.
Për sa kohë të zgjasë ky konsensus, e ardhmja e marrëdhënieve të Britanisë me BE-në do të jetë pak më ndryshe nga sot.
Burimi: The Article
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
