Në vitin 1916, Karl Adler, një hebre gjerman, bleu një pikturë të Pablo Picasso-s që tani shihet si kryevepër, “Woman Ironing” nga pronari i një galerie prestigjioze në Mynih.
Por 22 vjet më vonë, kur ai dhe familja e tij u larguan nga Gjermania për t’i shpëtuar persekutimit nazist, ai u detyrua ta shiste përsëri pikturën në galeri për një vlerë të vogël.
Tani disa nga të afërmit e largët të Adlerit po padisin Fondacionin Solomon R. Guggenheim, të cilit piktura iu dhurua më shumë se katër dekada më parë, duke pretenduar pronësinë e veprës dhe duke përmendur çmimin e shitjes të vitit 1938 – 1,552 dollarë, si dëshmi e qartë se është shitur nën detyrim.
“Adleri nuk do ta kishte hequr pikturën në kohën dhe çmimin që ai e bëri, por për persekutimin nazist të cilit ai dhe familja e tij i ishin nënshtruar dhe do të vazhdonin t’i nënshtroheshin,” thotë ankesa e paraqitur këtë muaj në New York.
Por muzeu po mbron të drejtën e tij për pikturën, duke pohuar se Adler ishte palë në një “transaksion të drejtë” me një galeri që ai e njihte mjaft mirë dhe se shumë vite më parë kishte folur me djalin e Adlerit, i cili nuk ngriti asnjë shqetësim për pikturën ose shitjen.
Në një deklaratë, Guggenheim tha se “i merr jashtëzakonisht seriozisht çështjet e origjinës dhe pretendimet e kthimit dhe tashmë ka kryer një kërkim të gjerë dhe një hetim të detajuar”.
Piktura ka mbetur pothuajse e ekspozuar vazhdimisht në publik në Guggenheim që kur mbërriti në vitin 1978.
“Woman Ironing” është imazhi kryesor i Pikasos për dhimbjen dhe lodhjen”.
