Njëherë e një kohë një djalë. Më i gjatë se të tjerët, po aq i hollë sa të tjerët, shumë më i shpejtë dhe shumë më i aftë se të tjerët. Në vitin 1996, kur mbërriti në Sporting, ai ishte i trembur dhe i mbyllur. Ai shtrëngoi dhëmbët pa humbur shpresën për t’u bërë, një ditë, një nga emrat e mëdhenj të futbollit portugez. Kështu shkoi për gjashtë vjet, derisa Boloni e thirri në ekipin e parë.
Ai nuk u largua më nga atje. Ose më mirë, ai u largua një vit më vonë për të udhëtuar në Mançester. Ishte 6 gushti i vitit 2003 kur djali spikati në Alvalade. Në stolin e ‘Djajve të Kuq’, një skocez po përtypte çamçakëz dhe dëgjoi, në fund të lojës, disa nga lojtarët e tij, veçanërisht Gary Neville, që i thanë: “Fretë tani!”. Ferguson foli me ata që ishin në krye të MU, ata tërhoqën librezën e çeqeve dhe, pak çaste më vonë, Sporting mbeti pa perlën e tij. Megjithatë, arkat e saj u përforcuan me 15 milionë euro.
Në Angli, fëmija donte fanellën me numrin 28, atë që mbante te Sporting. Ferguson rrudhoi hundën dhe i dha qortimin e parë: “I yti është numri 7”, njësoj si Best, Robson, Cantona dhe Beckham. Në tre vitet e para, ai fitoi vetëm tituj të vegjël: një Kupë FA dhe një Kupë të Ligës. Çmimet individuale, megjithatë, pasuan njëri-tjetrin: lojtar i këtij, atij dhe atij tjetrit. Katër vjet pasi ai mbërriti, u shfaqën nderimet më të mëdha: Premier League, Champions League dhe Kupa e Botës për Klube.
Një nga diskutimet më emocionuese për futbollin në atë kohë ishte përgjigjja e një pyetjeje të thjeshtë: a është ai tashmë lojtari më i mirë në botë? Planeti u nda, por FIFA u bashkua rreth emrave të tjerë: Ronaldinho Gaúcho, Cannavaro dhe Kaká. Ylli i Mançesterit shkoi i trishtuar në festat e FIFA-s, pasi e ndjente se ishte më i miri në botë. Dhe ai filloi të ëndërronte tre fjalë: Madrid, Real, beze.
Tre herë fëmija ëndërroi, dy herë drejtuesit e ‘Djajve të Kuq’ ia prenë ëndrrën: “qëndro”. Megjithatë, pesë vjet, dhjetë muaj e pesë ditë pasi luaja, në Alvalade, kundër Manchester United, ëndrra nuk ka më kuptim. Real Madridi shpenzoi 94 milionë euro dhe e mori.
Ai veshi të bardhën për nëntë sezone dhe theu të gjitha rekordet. E mundshme dhe imagjinare: 438 ndeshje, 450 gola, tre La Liga, tre Botërorë për Klube, katër Champions League, katër “Topa të Artë”, tre ‘Këpucë të Arta’, më shumë 63 gola në kombëtare dhe në fund një titull – kampion i Europës!
Në vitin 2018, në moshën 33-vjeçare, ai largohet nga Madridi dhe niset për në Torino. Nënshkruan për Juventusin dhe qëndron atje për tre vjet. Më shumë rekorde dhe tituj: dy Liga, dy Kupa, dy Superkupa, 101 gola në 134 ndeshje, golashënuesi më i mirë në Serie A në 2020/2021 (29 gola).
Ai mërzitet dhe, në verën e vitit 2021, kthehet në Mançester. Sezoni i parë shumë i mirë (38 ndeshje, 24 gola), fillim i keq i sezonit të dytë (16 ndeshje, 3 gola).
Botërori në Katar madje nis mirë për CR7 (gol penallti për Ganën), por përfundon në mënyrën më të keqe të mundshme: Portugalia e eliminuar, polemika me zëvendësime, zemërime dhe intervista. Ai nënshkruan për Al Nassr në janar 2023 dhe vazhdon atje, tani për tani me një gol në tre ndeshje. Ai sot feston ditëlindjen e tij të 38-të dhe, pavarësisht se çfarë do të ndodhë derisa të përfundojë karriera e tij, ai do të jetë gjithmonë ndër futbollistët më të mirë në botë të të gjitha kohërave. Emri i tij: Cristiano Ronaldo dos Santos Aveiro, i lindur më 5 shkurt 1985.
