Ibrahim Kodra ishte një ndër piktorët më të njohur dhe më të dashur të Shqipërisë. Me talentin e tij të jashtëzakonshëm dhe një stil të veçantë, ai la një gjurmë të pashlyeshme në artin shqiptar. Në ditën e përvjetorit të vdekjes së tij, ne nderojmë jetën dhe kontributin e tij të çmuar në fushën e arteve.
Ibrahim Kodra filloi karrierën e tij në mënyra të vështira, por me pasionin dhe talentin e tij, ai arriti të bëhej një ndër piktorët më të njohur në vendin e tij. Veprat e tij ishin të njohura për ngjyrat e ndezura dhe përmbajtjen e tyre simbolike, duke i dhuruar atyre një sens të veçantë dhe emocional. Ai gjithashtu ishte i njohur për aftësinë e tij për të shprehur ndjenjat e tij nëpërmjet pikturave të tij, duke e bërë atë një nga piktorët më të njohur në rajon.
Në kujtim të Ibrahim Kodrës, ne duhet të nderojmë veprat e tij dhe të mbajmë gjallë trashëgiminë e tij artistike. Ai do të mbetet gjithmonë një burim inspirimi për brezat e ardhshëm të piktorëve dhe një shembull i përkushtimit dhe pasionit për arte. Në këtë ditë të veçantë, ne duhet të nderojmë jetën dhe kontributin e tij të çmuar në fushën e arteve dhe të mbajmë gjallë trashëgiminë e tij për gjenerata të ardhshme.
Biografia
U lind në Likmetaj të Ishmit më 22 prill të vitit 1918, i biri i Muratit. Ngeli jetim herët dhe për të ikur nga njërka, shkoi dhe punoi kamarier në Mamurras. Jeta e tij në Tiranë në konviktin e shkollës “Naim Frashëri”, ndërpritet kur 20 vjeç (1938) largohet nga Shqipëria përgjithmonë me një bursë studimi nga oborri mbretëror për në Akademinë e Arteve të Bukura në Brera, Milano.
Ai e lëshon Romën dhe përfundon në Milano, në Akademinë e Arteve të Bukura të Brerës. Ai ekspozon në Romë, Milano, Venecia, Paris, Beograd, Nju Jork, krijon krahasimet dhe raporte me piktorë të mëdhenj si Pikaso, Marc Chagall, Henry Matisse, Lucio Fontana, Renato Guttuso, me poete, shkrimtarë, Kritike e regjisorë nga Eugenio Montale dhe Vittorio Sereni, nga Bertoni tek Bruno Munari, dhe Giuseppe Marotta.
Në vitin 1948, Ibrahim Kodra u bë mik me Pablo Picasso, pikërisht në këtë temë në “Konferencën Ndërkombëtare për Paqen e Romës”, në të cilën të dy së bashku ata kryen një hulumtim të thellë artistik.
Ndonëse nëpër intervista kishte deklaruar se ishte pagëzuar i krishterë katolik, për hir të dashurisë, shtypi publikoi se kishte lënë amanet që të varrosej si mysliman.
