Turne hekurudhore të Laosit, një udhëtim në cepin e largët të Rusisë për të parë Dritat Veriore, ose një lundrim polar në Arktik. Këto janë disa nga opsionet aventureske që tregtohen në Kinë ndërsa vendi rihapet. Dëshira për të udhëtuar duket e fortë: Ctrip, një agjent udhëtimesh, ka raportuar një katërfishim të pyetjeve brenda një muaji; studentët po kërkojnë më shumë për mundësi studimi jashtë vendit, gjithashtu. Në Macau, një qendër lojërash fati, dy nga hotelet më të bukura janë rezervuar plotësisht këtë muaj. Nëse modelet para pandemisë ripohojnë veten, shpenzimet e udhëtimit të Kinës mund të rriten me 160 miliardë dollarë këtë vit, sipas Natixis, një bankë.
Pas tre vitesh kufizime për Covid-19, kjo lakmi e egër është e kuptueshme. Por krahas motiveve të dukshme – dielli, deti, rëra dhe studimi – është një tjetër e padeklaruar: nxjerrja e parave jashtë vendit. Kontrollet e kapitalit kufizojnë valutën e huaj që qytetarët kinezë mund të blejnë. Lëvizja e njerëzve përtej kufijve krijon mbulesë për lëvizjen e parave. Në vitin 2017, për shembull, autoritetet e Kinës raportuan se si një individ nga Tianjin mori 39 karta bankare dhe tërhoqi më shumë se 2.4 milion dollarë kanadezë (1.8 milion dollarë) “në emër të studimit jashtë vendit”.
Një punim i botuar në vitin 2017 nga Anna Wong, në atë kohë në Rezervën Federale të Amerikës, u përpoq të llogariste se sa para po rridhnin nga Kina në këtë rrugë. Ajo ekzaminoi një shumëllojshmëri burimesh në 20 destinacione të njohura, duke përfshirë bilancin e tyre të pagesave, të dhënat e tyre të numrit të vizitorëve dhe sondazhet se sa shpenzon një vizitor tipik kinez. Kjo e lejoi atë të krahasonte shpenzimet dalëse të raportuara në bilancin e pagesave të Kinës me imazhin e saj pasqyrues: shpenzimet hyrëse të raportuara nga vendet e destinacionit. Në parim, masat hyrëse dhe dalëse duhet të përputheshin. Nga viti 2014, megjithatë, u shfaq një hendek i madh midis të dyve. Ajo arriti në 100 miliardë dollarë në 2015, ose 1% e PBB-së së Kinës. Zonja Wong gjeti një hendek të ngjashëm të madh midis shpenzimeve të raportuara të udhëtimit të Kinës dhe nivelit të parashikuar nga një model ekonomik, bazuar në faktorë si PBB-ja e vendeve të destinacionit, distancat e tyre nga kontinenti dhe madhësia ekonomike e vetë Kinës.
Që atëherë, politikëbërësit kanë shtrënguar kontrollet e kapitalit të vendit dhe kanë shqyrtuar më nga afër transaksionet. Ata gjithashtu kanë rishikuar të dhënat e kaluara, duke hequr disa transaksione të paligjshme financiare nga shifrat për shpenzimet e udhëtimit. Por një hendek i dyshimtë vazhdon. Shifrat e vetë Kinës për shpenzimet e udhëtimit ende tejkalojnë ato që rrjedhin nga vendet e destinacionit dhe burimet globale. Në një raport të publikuar më 14 shkurt, Natixis vlerësoi se hendeku ishte pothuajse 68 miliardë dollarë në 2020 (afërsisht 0.5% e PBB-së së Kinës), pavarësisht rënies së mprehtë të udhëtimit.
Ndërsa Kina rihapet, shanset për të anashkaluar kontrollet e kapitalit do të rriten. Monedha e vendit është e qëndrueshme dhe rritja këtë vit duket se do të jetë e fortë, por familjet kineze grumbulluan një sasi të madhe depozitash në pandemi. Tregu i pronave, historikisht një destinacion i favorizuar për pasurinë e vendit, mbetet i vdekur. Kështu, shumë do të jenë të prirur të diversifikojnë asetet e tyre. Shumica e njerëzve udhëtojnë për të zgjeruar horizontet e tyre. Kinezëve u pëlqen gjithashtu të zgjerojnë portofolet e tyre.
/Përkthyer dhe përshtatur për Konica.al nga “The Economist“
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Bursat “dridhen” përballë koronavirus
Çfarë i pret turistët pas daljes nga karantina?
Azia përballet me fazë të rëndë të pandemisë
